Ouwemannengehoer

De tweede helft van de voetbalwedstrijd was al begonnen. Ik schoof aan bij Arie B. Naast hem stond een forse, vrolijk babbelende man die ik niet meteen herkende. Hij mij wel. Het was Jos B., de sprekende Wikipedia van de voetbalclub, zo bleek. De wedstrijd was al in de eerste helft beslist. Aalsmeer leidde soeverein met 2-0, de bal flipperde vervolgens vrolijk rond tussen spelers van beide clubs. Tijd zat dus voor een praatje met namen: die van Willem van Biljouw en de hoogblonde Reinier Slemmer. De eerste lepelde in de jaren vijftig vanaf de rechterflank de bal keer op keer afgemeten op de voet of het hoofd van Slemmer, de afmaker van dienst. Ooit zes treffers op een rij in één wedstrijd. Henk Schijvenaar, international, tot een beenbreuk een knak gaf aan zijn carrière, kwam onvermijdelijk ook ter sprake.

De nostalgische praatsessie buiten het veld verliep vlotter dan het samenspel binnen de lijnen. Het ging nog over Bram Dijkstra, Frans Doets, Wil Kraan en vooral over een stuk of wat keepers uit de middeleeuwen van de club: Muggie de Gooijer, Piet Harting, Cees Maarse, Wim Overdijk, Cor Zekveld, Frans Boomhouwer, Henk de Gooijer, Karel (petje op, petje af) Bol, Dick Schuerman, en Jan Prevoo. Volgens Jos B. was Maarse de beste van het hele stel, tot een dubbele beenbreuk een einde maakte aan zijn kunsten tussen het toen nog hoekige houtwerk. Ik kon me Cees Maarse niet meteen meer herinneren, maar de enthousiast meeknikkende Arie B. wél: “ik zie hem nog zo voor me!”. Bij mij ging thuis pas het licht aan, toen ik een foto van Cees Maarse zag. Een keeper met een strakke scheiding in zijn haar. Waar zie je ze nog?

Hoogtepunt
Wat Arie B. en ik niet wisten, was dat Jos B., destijds doelman van Aalsmeer 4, bij gebrek aan betere kandidaten, ook eens negentig minuten lang bij Aalsmeer 1 onder de lat mocht staan, het absolute hoogtepunt in zijn sportieve leven. Bloemendaal was de tegenstander en de wedstrijd ging met 2-1 verloren. Of Jos B. enige schuld had aan dit verlies vertelde hij niet, ik vond het ook niet gepast het hem te vragen. Bij afwezigheid van bekwamere collega's werd hij nog een paar keer voor een reservebeurt opgetrommeld door Bobbie Haarms, in de jaren zestig de fanatieke, doch gewaardeerde trainer, die zijn selectiegroep volgaarne afbeulde, soms in het rulle zand van de duinen. Het ging er tot kotsen aan toe, meldde getuige Jos B., die bij afzeggingen zo nu en dan op één dag als vrijwilliger drie wedstrijden speelde. Een hele zondag op het voetbalveld, wat moest je destijds anders?

Het fluitje van de scheids maakte een einde aan de wedstrijd en ons ouwemannengeouwehoer. We dropen langzaam af, de spelers verdwenen in de kleedkamers. Maar waar ze wonen en hoe ze heten? Geen idee! Inwisselbare passanten zijn het tegenwoordig. Wie kent ze nog over vijftig of zestig jaar?

Tekst en illustratie: Jacques de Jonge

Op de foto VVA-doelman Cees Maarse, keeper met een scheiding in zijn haar.