Door: Joop Kok. Ook voor de vaststelling van het bestemmingsplan voor Parkmeer werd de raad in de recente vergadering geconfronteerd met een plan dat men eigenlijk niet zag zitten. Het is een gebied dat ingeklemd wordt door het eerste deel van de verlengde Aalsmeerderweg, de kromming die de weg maakt richting Stommeerkade en de Stommeerkade zelf wanneer ze afbuigt richting Seringenpark. Er lag een voorstel om hier tien woningen en een bedrijventerrein te bouwen. Gezien de geluidshinder van Schiphol moeten de woningen worden voorzien van extra aanpassingen. Zo maar vanuit de woning de tuin in stappen zit er, officieel, niet in. De ‘buitenruimte’ moet tegen geluidshinder beschermd worden en de enige manier waarop dat lukt is het bouwen van een serre. Pas dan voldoe je aan het bouwbesluit.
Opnieuw de vraag hoe ga je hier mee om? Wie zit te wachten op een bedrijventerrein in een woongebied? Niemand is gelukkig met de bedrijven achter het lint aan de Aalsmeerderweg. Bedrijven horen op Greenpark, waarom zou je ze dan hier moeten bouwen? Bovendien, wie zit te wachten op dure woningen? Het beleid is toch juist op het bouwen van starterswoningen gericht?
Huisvesting voor jongeren
Het was Dick Kuin van AA die wat ruimte had gecreëerd. Hij had zich tijdens de commissievergadering wat krachtig uitgesproken richting ontwikkelaar en die had hem daar op aangesproken. Het gevolg was een gesprek waar de ontwikkelaar aangaf dat hij wel degelijk starterswoningen wilde bouwen. Hij was bereid om twee woningen te laten vallen en in plaats daarvan zeventien starterswoningen te bouwen. Samen met Willem Kikkert van D66 had Kuin dan ook een motie opgesteld om zowel de ontwikkelaar als het college een steun in de rug te geven. Volgens hem leefde bij de ontwikkelaar zelfs de gedachte het hele bedrijventerrein om te zetten in huisvesting voor jongeren.
Niet in de wielen rijden
Buskermolen van het CDA gaf tactisch aan dat de motie in zekere zin overbodig was, wethouder Kabout (CDA) had de toezegging al gedaan, maar, hij was wel zo sportief om toe te geven dat de motie als ruggensteun geen kwaad kon. Jelle Buisma van de PvdA gaf aan dat er nu opnieuw weer een plan lag dat dat niet strookte met het raadsvoorstel. Hij vroeg zich af wie het nu voor het zeggen heeft, de raad of het college? Hij was blij met de motie, die gaf aan wat de raad wilde. Willem Kikkert van D66 worstelde met het bedrijventerrein. De oorspronkelijke bedoeling was een eenheid van wonen en bedrijf en niet een opsplitsing in een woongebied en een bedrijventerrein. Anderzijds, hij wilde de ontwikkelaar niet in de wielen rijden.
Ronald Fransen van GroenLinks vroeg zich af hoe het toch kon gebeuren dat er een bestemmingsplan ligt dat het niet gaat worden. Waar Buisma er van uit ging dat het college de raad overrulede, ging Fransen er vanuit dat de ambtenaren niet uitvoerden wat het college gevraagd had. Hij stelde dan ook aan de wethouder de vraag of dat klopte. Hij was blij met de motie en het eens met het plan, want, merkte hij sarcastisch op, het wordt toch iets anders.
Verademing
Het optreden van Judith Keessen was een verademing, geen ingewikkeld verhaal over het proces zoals we dat kennen van Buisma, geen sarcasme zoals van Fransen, geen halleluja zoals de jonge VVD’er van Leeuwen, geen katholiek wikken en wegen verhaal van Buskermolen, maar gewoon in mensentaal duidelijk maken waar het om gaat. Dat er woningen komen waar niemand op zit te wachten en dat er bedrijven komen die daar niet thuis horen. Zij was de enige die principieel was.
Behalve Keessen ging een ieder akkoord met het voorstel en werd met algemene stemmen de motie aangenomen.
Foto boven: Google Maps, onder: archief AV/Arjen Vos