Bewoners onder Aalsmeerbaan willen dat gemeente zich meer inspant

De Vereniging Behoud Woongenot Aalsmeerbaan (BWA) voelt zich in de steek gelaten door de gemeente. In een brief aan burgemeester Nobel stelt BWA dat de gemeente zich meer in zou moeten zetten om echte compensatie voor de grootste slachtoffers van het Aldersakkoord te realiseren. Die slachtoffers zijn volgens BWA de bewoners van het Aalsmeerbaan binnengebied. BWA wil dat de overheid inclusief de lokale overheid een regeling maakt die de huiseigenaren in staat stelt hun woongenot ergens anders te zoeken door een goede uitkoopregeling.

 

Het klinkt bijna als een pleidooi voor uitbreiding van de sloopzone in Aalsmeer-Oost. Het aantal vliegbewegingen, zo is voorspeld, zal oplopen van nu 75.000 naar 100.000 en in 2020 en daarna mogelijk tot wel 150.000 vluchten boven de Stommeer.

 

In een brief aan de raad over ‘hinderbeperking en compensatie’ over het voortdurende Schipholoverleg rept het college op geen enkele manier over het compenseren van bewoners. Ja, er is wel een aanvraag naar het SLS (Stichting Leefomgeving Schiphol) voor de Oude Veiling en ja, in de brief stelt de gemeente dat er nagedacht moet worden over meer van dergelijke projecten, maar niets over de compensatie van bewoners en dat is de BWA in het verkeerde keelgat geschoten.

 

Discutabel

Voor de BWA geldt dat SLS projecten in de vorm waarin de gemeente Aalsmeer ze wil realiseren, niets te maken hebben met compensatie van bewoners. Sterker nog BWA vindt het zelfs discutabel om dit soort projecten te koppelen aan een verbetering van de leefbaarheid.

 

In de brief stelt de BWA dat het college toch moet inzien dat voor de groep mensen die wordt geconfronteerd met een dergelijke extreme groei van het aantal vliegtuigbewegingen, de renovatie van een gebouw een paar kilometer verderop geen compensatie is. En ook niet dat het de leefbaarheid voor deze bewoners hierdoor zou verbeteren. Daarom roept de vereniging Aalsmeerse bestuurders op om zich in te zetten voor echte compensatie voor wie dat wil.

 

Stichting Leefbaarheid

Navraag bij het SLS leert dat er in sommige gevallen toch kan worden overgegaan tot uitkoop. Het moet dan wel gaan om gevallen binnen de 20 Ke-zone en voor bewoners voor wie het niet ‘voorzienbaar’ was dat de hinder zo zou toenemen. De grens voor dat ‘u had het kunnen weten’ ligt in 2005. Elke aanvraag wordt beoordeeld op hoe schrijnend de situatie is en of er nog geïsoleerd kan worden.

 

Op de site laat SLS wel al weten dat de maatregel in uitzonderlijke situaties wordt toegepast. Individuele aanvragen worden altijd behandeld en bewoners kunnen ook hulp krijgen bij het invullen van de vragenlijst. Collectieve aanvragen worden niet in behandeling genomen. Letterlijk zegt de SLS het als volgt op de site: ’Voor bewoners en bedrijven met een woonfunctie vlakbij de luchthaven bij wie sprake is van een feitelijk onleefbare of onwerkbare situatie en die op geen andere manier worden gecompenseerd, zal de Stichting zich inspannen om samen met hen op hun problematiek toegesneden oplossingen te realiseren.’

 

Graai uit SLS-ruif

Voorzitter van het BWA Gerrit Jan van de Lagemaat reageert hierop door te zeggen dat die uitzonderlijke situaties alleen bestaan bij zulke extreme geluidsbelasting dat daar in de praktijk bijna niemand voor in aanmerking komt. “Bij het SLS gaat het om omwonenden die zelf individueel moeten strijden voor hun rechten. Ons gaat het er om dat we van overheidswege steun krijgen en dat is meer dan een graai uit de SLS-ruif voor projecten als de Oude Veiling.”

 

Foto: landen op de Aalsmeerbaan over de Stommeermolen. Foto archief AV