‘We tikken elkaar wel eens aan onder tafel…’

Naam: Elbert Huijts

Programma: ‘Door de Mangel’. Talkshow met een (on)bekende Aalsmeerder. Verder elke maand het ‘Weekend Magazine’. Actueel, informatief, cultureel en sportief!
Functie: programmamaker en secretaris
Werk: zorgcoördinator en docent bij Wellantcollege de Groenstrook

 

Sfeer: Fijne donderdagavond in Kudelstaart. Thee met speculaasbrokken.

 

Waarom maak je radio?

Het is een virus. Het radiovirus. Daar is geen enkel medicijn tegen opgewassen. Ik ben ermee besmet geraakt.

 

Hoe begon je bij Radio Aalsmeer?

Bij MRA. Music Radio Aalsmeer. Dat was de toenmalige piraat. Ik was vijftien en hoorde op de radio een prijsvraag. Via hintjes moest je op zoek naar een plek in Aalsmeer. Achter op mijn fiets had ik mijn radio gebonden. En het lukte! Ik mocht mijn prijs ophalen in de studio.

 

Nee, ik had echt geen idee waar ze zaten. Aan het einde van de Hornweg kwam ik bij een oude kas. Daarbinnen was de studio gebouwd. Heel anders dan nu. Er waren twee cassetterecorders en twee platenspelers.Ik was gelijk om! Eerst werd ik een beetje ingewerkt door Hans van ‘t Hof en daarna werd ik iemand anders. Iedereen had een schuilnaam bij de zender. Zodra ik achter de microfoon ging zitten werd mijn naam Patrick van der Woude.

 

Op wacht
Bij de voorloper van Radio Aalsmeer was er de regel: na je programma moest je een uur op wacht. Je zat dan buiten met een straalkacheltje op de uitkijk. De Radio Controle Dienst kon zo langskomen. Dat was een koude business. Er gebeurde nooit wat. Meestal was het ook wel gezellig omdat er altijd wel iemand bij je kwam zitten. Behalve de laatste keer. Toen kwam de RCD toch binnen en werd alles in beslag genomen. Einde MRA, terwijl we toen allang bezig waren om legaal te worden.

 

Live de profronde op de piraat.
MRA was echt bijzonder. Er was geen reclame. Alles kwam uit eigen zak en de programma’s waren ongekend professioneel. Iets wat we natuurlijk meenamen in de beginperiode van Radio Aalsmeer. Zo kan ik me uit die tijd nog een uitzending herinneren waarbij ik met een zender achterop een motor verslag deed van de profronde van Aalsmeer in de veiling! We deden verslag met vier man langs het parcours. Ieder nam het naadloos van elkaar over. Dat gaf zo’n goed gevoel. Dat soort speciale uitzendingen is kicken.

 

Dus je was er al vanaf het begin bij?

Jazeker. Na de inval van de Radio Controle Dienst heeft het toch vijf volle jaren geduurd voor de omroep Radio Aalsmeer echt legaal was. Ik heb toen onder andere nog onderhandeld met Joop van den Ende zelf. Tegenover Vleghaar zette hij een muur neer in een hoek van zijn studio. Er ging een dak op. Wij kochten bij Schijf een loodzware bankdeur en de studio bestond! Joop wilde wat doen voor Aalsmeer. Je zult het niet geloven, maar de openingsact was een pantomimespeler! Ik weet niet hoe dat zo gekomen is. De microfoon ging erbij, maar je hoorde natuurlijk niets. Ik geloof niet dat dit als een grap bedoeld was. We zijn gestart met 28 uur zendtijd.

 

Een tijd zonder radio.

Ik zat in het oprichtingsbestuur en het ging goed. Tot die dag in het dorpshuis in Kudelstaart. Er was een plan over hoe het nu verder moest met Radio Aalsmeer. We wilden meer eenheid. Alle medewerkers hoorden het nieuwe plan aan en er was zóveel weerstand. Als bestuur zeiden we toen: “Zo willen we niet verder”. En dan zeg je A, dus moet je ook B zeggen. We zijn toen afgetreden. Ik zat later op de fiets en dat was best heftig. Het was alsof je je kindje hebt weggegooid. Een hele poos heb ik niets met Radio Aalsmeer te maken willen hebben. Dat deed best pijn.

 

Totdat ik Dirk Box tegenkwam. Hij was enthousiast over Radio Aalsmeer. Ik zei: “Joh, ik heb aan de wieg gestaan”. Hij zei: “Dit is wat we willen doen. Kom je er ook bij?” Mijn vrouw Esther zei: “Dat is prima. Maar dan gaat er wel wat vanaf, want ik wil je wel thuis zien. De politiek ging weg en bij de voetbal ging ik minder doen. Zo kwam ik weer in het bestuur. Als ik Dirk niet had gesproken, dan weet ik niet of ik over mijn trots was heengestapt. Het moest wel gevraagd worden. Maar ja. Het is een virus natuurlijk… en een virus is niet te onderdrukken.

 

Wanneer kroop je weer achter de microfoon en ging je weer radioprogramma’s maken?

Na de verhuizing van de Baccarastraat naar de Crown Studio’s zag ik de nieuwe studio 'shinen en blinken'. Ja… dat kriebelt wel. Ik vertelde dat aan mijn zus. Ik zei; “Ik heb nog een leuk idee.” Aan het einde van de avond zei ze: “Ok, dat gaan we doen”. Toen zijn we met Door de Mangel gestart. Het gekke was dat je radio snel weer oppakt. Ik was niet zenuwachtig. En het is natuurlijk nooit perfect. Op het moment dat je het perfect beheerst, moet je ermee stoppen. Als je niet meer leert, kun je maar beter ophouden.

 

Wat doe je allemaal bij Radio Aalsmeer?

Als secretaris natuurlijk veel papierwerk. Maar ook een beetje acquisitie, de website bijhouden en het PR-werk. Verder maak ik radio. Nee, ik noem mijzelf absoluut geen DJ. Muziek is in mijn programma’s behang. Daar zullen anderen weer anders over denken. Ik ben programmamaker/presentator.

 

Kan je zonder radio?

Nee. Toen we met MRA uit de lucht werden gehaald, begon ik bij de ziekenomroep. Met de auto van mijn moeder ging ik naar het ziekenhuis Slotervaart/Antonie van Leeuwenhoek. Ik was negentien. Ik had daar een magazineachtig programma met Henk Kortschot. Hij was blind. Je begrijpt… altijd oppassen met de koffie dus. We waren goed op elkaar ingespeeld en kregen veel verzoekjes. In de kiosk van het ziekenhuis mochten we tijdschriften lenen om nieuwtjes uit te lezen. Ik heb er wel veel geleerd. Productie en voorbereiding.

 

Wat maakt je programma Door de Mangel zo leuk?

Ik presenteer het programma samen met Mylene, mijn zus. Ik noem het een talkshow. Muziek heeft een lagere prioriteit. Je probeert mensen dingen te laten zeggen. Uitspraken die ze van tevoren niet zouden bedenken. Als broer en zus zijn we natuurlijk op elkaar ingespeeld. Ik zeg het je eerlijk: we tikken elkaar wel eens aan onder de tafel. Ja, ik ben de oudste, we schelen drie jaar.

 

We hebben in ieder geval twee luisteraars: onze ouders. Ze hebben deze week zelfs een speciale radio gekocht. Hij staat heel hoog op een kast, scherp op Radio Aalsmeer. Op de maandag om zeven uur hoeven ze alleen maar de stekker erin te stoppen en dan start Door de Mangel. Of het Weekend Magazine natuurlijk in het weekend.

Wat is je radioblunder?

Dat was in de tijd dat ik nog sport deed. Op de atletiekbaan was er een spannende rolstoelwedstrijd. Op een gegeven ogenblik zei ik de woorden : “Die nummer 15 kan het niet meer bijbenen!” Ik dacht later: ”Dat meen je niet!”

 

Wat is je lievelingsprogramma op Radio Aalsmeer?

Ik luister graag naar mijn collega’s bij het Weekend Magazine. Stamtafel met Dirk. That’s life is ook goed. Jenny Piet doet het ook heel leuk. Ze krijgt er steeds meer lol in. Het Vrijdagavondcafé is ook heel gezellig. Ron Leegwater maakt een heel leuk programma. Het is flitsend. Maar er zijn er nog zoveel meer, wat dacht je van Kim en haar Let’s Go. En weliswaar minder mijn muzieksmaak, maar Sem en Joke verzorgen ook leuke uurtjes. Maar ik wil niemand te kort doen, want er zijn zoveel leuke programma’s op Radio Aalsmeer!

 

Wie zijn je radiohelden?

Frits Spits was echt een jeugdheld. Zo wilde ik ook radio maken. Onder het eten stond hij altijd aan. Ik vond hem zo goed dat het mocht van mijn ouders. Tegenwoordig is dat Edwin Evers. Hij is compleet. Het lijkt een gezellige boel, maar er is zo over nagedacht.
 

Wat mis je bij Radio Aalsmeer?

Nog steeds het echte WI- gevoel. Het komt wel meer. De studioruimte van toen is er niet meer. Soms werd het daar vroeger echt een jeugdhonk omdat mensen er avonden en nachten bleven hangen. Het overlijden van Jan Peterse wel heeft wel veel mensen bij elkaar gebracht.

 

Wat is je lievelingsliedje?

Ik was bij Jenny Piet laatst in de uitzending. Still Got the Blues van Gary Moore heb ik toen gekozen. Dat is het liedje van mijn vrouw en mij samen. Een lekker jazzy bluesliedje.

 

Tekst Anna Maria Mantel, foto Arjen Vos