Rika Doeve 101 jaar: ‘Ik zit hier het langst van alle bewoners’

In verhouding tot het inwonertal (ruim 31.000) telt Aalsmeer in vergelijking met andere gemeenten een flink aantal bewoners van boven de 85. Bejaarden. Het woord klinkt vaak zo deprimerend. Terecht spreken de Fransen liever over la troisième age, de derde leeftijd.

Steevast kunnen honderdjarigen, en zij die nog ouder zijn, in onze gemeente op hun verjaardag rekenen op een bezoek van de burgemeester. Jeroen Nobel kwam dan ook graag afgelopen maaandag naar Zorgcentrum Aelsmeer waar Rika Doeve-van Raam 101 jaar was geworden.

Hij bracht een prachtig boeket voor haar mee, een doos met chocolade (“o, vind ik heerlijk”) en een gelukwens van de koning. Bij koffie en taart sprak mevrouw Doeve opgewekt over haar lange leven, 101 jaar geleden gestart in de Haarlemmermeer.

“Ik groeide op in een gezin van twaalf kinderen en liep elke dag vanuit Vijfhuizen naar de lagere school in Rijk. Op klompen. Later woonden we in Rijsenhout en na de lagere school ging ik naar de de naaischool in de Hadleystraat in Aalsmeer (vrolijk) Nou, niet zo lang, hoor. Na twee jaar moest ik er vanaf. Het werd te duur voor mijn vader en moeder, want je moest die lappies stof zelf betalen. En daarna direct aan het werk.”

Op Rika Doeve is het predikaat 'oud' niet te plakken. Opgewekt babbelend, vrolijk gekleed met keurig in bescheiden kleur gelakte nagels (“laat ik iedere week doen”) ziet ze terug op haar leven met haar Aalsmeerse echtgenoot Willem Doeve, die zijn leven lang op de veiling werkte en met wie ze op 22-jarige leeftijd trouwde en onder meer in de Spoorlaan woonde.

Toiletjuffrouw
“Later hebben we ook samen 's avonds nog zeven jaar op de veiling gewerkt. Ik ging daar dan schoonmaken en ben er ook lange tijd toiletjuffrouw geweest. Mijn man is in 1993 overleden en we hebben drie zoons gekregen. Herman werd maar 58, die heb ik dus overleefd en Peter en Jan zijn hier aanwezig. Ik heb drie kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Mijn zoons bellen me iedere avond op. En ik heb het hier in het huis, waar ik nu al 24 jaar woon, erg naar mijn zin. Ik zit hier nu vanaf 1994 in het huis, het langst van alle bewoners.”

Ze prijst op vrolijke toon de ligging van haar kamer.

Afwas geen bezwaar
“Prima toch, ik woon beneden en kijk als ik hier aan tafel zit, zo op het plein. Ik heb hier de hele nieuwbouw van die winkels en de huizen kunnen volgen. Er lopen hier veel mensen langs, ze steken vaak hun hand op en dan wuif ik terug, hoewel ik, doordat mijn gezichtsvermogen achteruit gaat, niet altijd kan zien wie die mensen zijn. Ook hoor ik niet meer zo best als vroeger. Weet je dat ik hier in mijn kamer altijd de maaltijden gebruik? Prima eten hier en ik eet liever hier op mijn kamer dan in de zaal (schaterend) Ik weet echt nog wel wat mijn vork en mijn mes zijn. En als ik het eten op heb, was ik zelf maar even de boel af, kunnen ze het weer schoon ophalen.”

Aan sommige in het huis georganiseerde activiteiten neemt mevrouw Doeve nog graag mee. “Niet zo veel meer als vroeger, maar ik ga altijd naar gymnastiek. Prima toch, al kun je niet meer met alles meedoen.”

Hoe blijft een mens zo gezond, kwiek en opgewekt?
“Ik heb altijd hard gewerkt, ben nooit echt ziek geweest, heb belangstelling voor veel dingen. Ik heb me ook jaren ingezet voor het Rode Kruis en als er bazar is help ik ook nog een beetje mee (buigt vertrouwelijk naar voren) En ik ga ook elke veertien dagen hier naar de kapper, je moet er toch een beetje goed blijven uitzien.”

Tekst en foto's Leni Paul en Arjen Vos.

(advertentie) 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *





banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel