Paul Keuss blijft ‘leergierig’ en wordt ‘minstens 100’

[Leni Paul]  Door de uitbreidingen in Oost en Kudelstaart wonen er in Aalsmeer momenteel ruim 30.000 inwoners – vogels van diverse pluimage. Een wel heel bijzondere vogel is Paul Keuss. Een gesprek met een veelzijdige Aalsmeerder die naar eigen zeggen wel “minstens 100” moet worden, want hij blijft “leer- en nieuwsgierig”.

De wieg van Keuss (77) stond in Heerhugowaard. Zijn ouders zaten in het verzet en in huize Keuss vonden regelmatig onderduikers onderdak. “Toen ik me in 1969 in Aalsmeer vestigde, noemde mijn moeder direct het hoge NSB-gehalte van mijn nieuwe woonplaats, waar ik echter nog steeds met veel genoegen woon.”

Keuss doorliep het gymnasium (alpha en beta) gevolgd door een studie psychologie aan de Vrije Universiteit. Hij deed stages op een TNO-instituut en cursussen in het buitenland, zoals Cambridge. “Ik deed onderzoek op het terrein van de intersensorische facilitatie.”

Dit vraagt om uitleg die Keuss graag en uitgebreid geeft. Er volgt een ingewikkeld 'college' over de begunstiging van geluid bij de opname van visuele stimuli en binnen het visuele domein de herkenning van details versus holistische aspecten, het fysiologisch onderzoek naar EEG versus MRI.

“Dat laatste was een landelijk project waarbij het effect van ruis op onderdrempelige signalen, de zogenaamde stochastische resonantie wordt gemeten. Het laatste was ik deed was per zintuig de voorwaarden vaststellen waaronder ruis het signaal boven de drempel van de waarneming verheft.”

Dit klinkt nogal ingewikkeld voor de niet-medisch geschoolde medemens, maar ik zie in uw CV dat u ook wat lichtere zijsporen in uw werk zocht. Dat werd onder andere onderzoek in de plantenbiologie en het schrijven van boeken.
“Mijn dienstverband aan de VU dreigde aanvankelijk voortijdig te stoppen, hoewel dat na een personeelswisseling toch kon worden voortgezet. Inmiddels was ik betrokken bij een project met palmolie. Ik werk nog steeds samen met medewerkers van Universiteit Wageningen en assisteer op Sumatra bij het gereed maken van publicaties op het terrein van palmolie, recycling en duurzaamheid van zowel palm als rubber.”

U hield veel lezingen en deed redactiewerk voor wetenschappelijke tijdschriften en de Amerikaanse Psychonomic Society maakte u lid voor het leven.
”Ik was ook jarenlang bestuurslid van de Nederlandse vereniging voor psychonomie. Dat is de op natuurkundige en wiskundige grondslag gebaseerde psychologie. In die functie was ik betrokken bij projecten en congressen in Parijs, Brussel en in veel steden in Duitsland.”

U had en hebt een onvoorstelbaar vol leven. In het door veel ouderen gevreesde zwarte gat bent u nooit gevallen, zo lees ik.
“Ja, en ik ben ook helemaal ingeburgerd in Aalsmeer, hoor. Ik ben betrokken bij de moestuin van de Voedselbank. Prachtig werk. Mijn vrouw was jarenlang bestuurlijk betrokken bij het koor Davanti. Ik houd van zeilen, van lezen, we hebben wekelijks de kleinkinderen.”

En nu de boeken. U kunt duidelijk het schrijven niet laten. Van uw hand verschenen diverse boeken met novelles. Ze hebben intrigerende titels zoals 'Toeval vereffent de weg omhoog', 'Pluk de dag van gister', 'Een verre vriend' en 'Laat het verleden rusten'. Onder meer wordt op de boekjes vermeld dat u als lid van de landelijke studiegroep op het terrein van SM bijdragen hebt geleverd aan het verenigingsblad van de Vereniging Studiegroep Sado-Masochisme, De Kerfstok.
“Ja, we hadden wat vrienden in die SM-wereld en een zekere affiniteit heb ik daar wel mee. Maar ik heb ook over veel andere onderwerpen geschreven zoals bijvoorbeeld over de Amish, over Indiaanse culturen. En ik droeg ook bij met een verhaal in het in 2008 verschenen grote verhalenboek van Coq Scheltens. En om uw vraag te beantwoorden: ik schrijf nog steeds en werk het biografisch verslag uit laatstgenoemd boek momenteel uit tot een boek. Nee, ik verveel me nooit.”

De boeken zijn (binnenkort) verkrijgbaar bij Het Boekhuis in de Zijdstraat.

(Foto's: Arjen Vos, ontwerp boekomslagen: Monic Persoon)