Noah gaat leven in een bus: ‘Ik heb geen luxe nodig’

Door: Kirsten Vriend. Noah van Arenthals (24) voelt zich van jongs af aan thuis in de buitenlucht. Op een surfcamp zag ze mensen uit een busje leven. “Stel je voor dat ik dat op een dag ga doen,” dacht ze. Ondertussen is de knoop doorgehakt en ruilt Noah haar vertrouwde Aalsmeer in voor de oude klusbus van haar buurman. Maar voordat ze haar reis door Europa kan beginnen, moet ze de Renault Master omtoveren tot een thuis.

Wat heeft jou geïnspireerd om in een huisje op wielen te leven? Aan het begin van de corona tijd woonde ik in Amsterdam, ik voelde me toen een beetje een nomade. Ik hopte constant tussen mijn huis, dat van mijn ouders, de faculteit van mijn studie en het appartement van mijn ex. Als ik weg van huis ging moest ik bijvoorbeeld kleding mee. Op een gegeven moment was ik zo zat van al het slepen met mijn inboedel. Toen dacht ik: ‘Hoe lekker zou het zijn als ik altijd alles bij me heb, maar wel alle kanten op kan.’ Toen ben ik dat idee, dat ik eigenlijk altijd al een beetje had gaan uitbreiden in mijn hoofd. Ik hou mijn hele leven al van kamperen en buiten zijn en heb geen luxe nodig. Ik ben gek op wandelen, het strand en surfen. Er is geen betere manier om dat te ervaren dan met zo’n busje. Ook leer ik daardoor nieuwe mensen kennen die hetzelfde in het leven staan als ik, dat vind ik nog het gaafste.

Hoe reageerde je omgeving? Grotendeels positief. Veel mensen zeiden dat ze het zelf ook te gek zouden vinden. Soms zijn de reacties sceptisch. Mensen vragen zich af of dit nou is wat ik de rest van mijn leven ga doen, waar ik het geld vandaan haal of hoe ik überhaupt onderweg ga werken. Mijn moeder vindt het fantastisch. Zij heeft altijd gereisd, en zegt: ‘Ga lekker weg, doe je ding!’ Je gaat prachtige dingen beleven.’ Elise, mijn zusje gaat me vooral missen. Die vertel ik dat ze me maar op moet komen zoeken, dat vertel ik iedereen trouwens. Mijn vader vindt het denk ik ergens ook jammer. Die ziet zijn kleine meisje nu in haar eentje weggaan in zo’n grote bus. Zo’n reis kan soms ook onveilig zijn.

Hoe tover je een klusbus om tot een huis? De eerste stap was om de bus te laten keuren bij een garage, daaruit bleek dat er niet veel aan gedaan hoefde te worden. Pas toen heb ik hem gekocht. Daarna heb ik hem volledig leeggehaald en schoongemaakt. Daarvoor zag je duidelijk dat het eerst iemands werkplaats was. Hij lag vol met stof en honderdduizend spijkers. Het eerste dat mijn vader en ik erin bouwden waren een dak- en zijraam. Mijn vader is echt mijn grootste hulp wat betreft klussen. Hij is super handig, wat soms ook lastig is. Hij heeft de neiging alles voor me te doen. Ik heb hem op een gegeven moment gevraagd of hij aan me wilde uitleggen hoe alles werkt, zodat ik het vervolgens kan uitvoeren. Ik wil heel graag dingen zelf begrijpen. Als er bijvoorbeeld een zekering uitschiet op reis, kan ik die zelf vervangen, in plaats van dat ik afhankelijk ben van een elektricien in Portugal. Dat ik zelf dingen wil proberen, resulteert er trouwens wel in dat ik een aantal enge dingen moet doen. Toen ik bijvoorbeeld een gat bovenaan de bus maakte voor het dakraam had ik voor het eerst een decoupeerzaag in mijn handen. Dat is een snel, fel zaagje waarvan ik maar moest hopen dat hij recht zou gaan.

Na de ramen erin gezet te hebben heb ik de vloer geïsoleerd, om daar vervolgens een ondervloer op te leggen. De elektra zit er nu helemaal in. Daarvoor moet ik credits geven aan Lars, een jongen die ik op een surfkamp heb ontmoet. De elektra is iets dat echt veilig moet gebeuren, daar heeft hij me ontzettend mee geholpen.

Nadat de elektra erin zat en de rest van de bus geïsoleerd was, was het tijd om aan de zijkanten van de bus houten wanden te timmeren. Nu dat gedaan is, kan ik meubels gaan bouwen. Ik wil beginnen met mijn bed, daarna de douche. In principe ben ik dan klaar. Ik denk eigenlijk dat zo’n bus nooit helemaal af is. Misschien zie ik iets ‘vets’ dat iemand anders met de zijne heeft gedaan en wil ik dat ook. Dan zal ik weer dingen willen veranderen.

Waar gaat de reis heen? Ik ga eerst in augustus naar het surfcamp ‘Enter the Wave’ in Noord-Spanje om daar een maand te werken als chef. Het is fijn dat ik dan even kan wennen terwijl ik omringd ben met de mensen daar. Als er de eerste maand iets mis is met de bus ben ik niet in mijn eentje. Aan het einde van de maand vliegt mijn beste vriendinnetje mijn kant op. Die haal ik op van het vliegveld, waarna we samen een maand gaan reizen. We beginnen in Spanje, en willen door Portugal rijden. Na een maand gaat ze weer weg, dan ga ik met mijn ouders naar Oostenrijk. Dat is 28 uur rijden, dus ik denk dat ik dan met het vliegtuig ga en de bus laat staan.

Hoe ga je in je levensonderhoud voorzien? Voor na het surfkamp moet ik nog een baantje zoeken. Omdat ik veel ervaring heb in de horeca, lijkt het me leuk om daar te beginnen. Verder fotografeer ik graag en zou het fantastisch vinden als ik daar klusjes voor krijg. Ik deel nu ook beelden van de verbouwing van mijn bus op Instagram en TikTok via @NoahvanArenthals. Verder wil ik graag delen van mijn reis vastleggen, ook om te laten zien hoe het leven in een busje nou echt is. Ik moest mezelf bijvoorbeeld praktische vragen stellen als: ‘Hoe ga ik eigenlijk mijn was doen?’ Dat soort dingen horen erbij, dat vergeten mensen soms. Het leven gaat niet altijd over rozen, ook niet in een busje.

(Foto’s Noah van Arenthals/Kirsten Vriend)