‘Met droge strot kun je niet presenteren’

Sfeer: samen in de redactieruimte van de radio met lekkere koffie.

Hoe begon je bij de radio?
Ik wilde dolgraag bij de radio. Maar dat durfde ik niet. Radiopiraten waren toen illigaal. Ik heb er echt over nagedacht maar ik wilde onderwijzer worden en daar heb je een VOG voor nodig. Een Verklaring Omtrent Het Gedrag. Toen kwam gelukkig de lokale legale omroep om de hoek zetten in 1985. Ik ben begonnen als redacteur bij VLOH (Vereniging Lokale Omroep Haarlemmermeer, red) . Tja, dan zocht je dingen uit. De tentoonstelling van de geitenfokvereniging uit de buurt bijvoorbeeld. Ik ploos dan zo’n zeven kranten door. En maar knippen. Eigenlijk wilde ik programma’s maken. Uiteindelijk ben ik bij VLOH in het bestuur gaan zitten. Tja en een man een man een woord een woord. VLOH was best wel groot toen. Zo’n tachtig man denk ik.

De Branding
Bij de lokale omroep zat ik meer in de studio dan bij mijn baas. Weet je, het is een virus. Daarna ging ik naar ziekenomroep 'De Branding' en werd daar programmaleider. Wat dat is? Je bent vooral aan het enthousiasmeren, coachen en experimenteren. We hadden bijvoorbeeld van die grote TEAC-taperecorder met nonstopbanden voor de muziek of een hele rij casettedecks met bandjes aan elkaar verbonden. Ja, dat ging natuurlijk wel eens mis. Dat begrijp je.

Wat dat betreft… wat die techniekjongens hier bij Radio Aalsmeer doen, is echt uit de kunst. Het hoeft niet eens je smaak te zijn. Echt waardering voor wat er gebeurt hier. Vierentwintig uur, zeven dagen per week. Het klopt echt hier.

Hilversum
In 1989 ben ik tot bekering gekomen. Ik was toen tweeëndertig jaar en speelde in een gospelband. Daarna ging ik naar Hilversum. Daar droomt iedere programmamaker van. Ik werd zelfstandig producer bij een sattelietzender Rainbow Family Channel. Ik deed de redactie, presentatie en de techniek. Je bent er altijd om de ander vooruit te helpen.

Waarom werd het toen uiteindelijk Radio Aalsmeer?
Ik vind gewoon Radio Aalsmeer een leuke toko. De kracht is de mentaliteit. Niet zoveel ouwehoeren, zet maar gewoon een lekker muziekje op. Belangrijkste punt: er is goede koffie. Jazeker! Dat is belangrijk. Met een droge strot kun je niet presenteren.

Ik zat in de Levend Evangelie Gemeente en zei: Heer, als je me nodig hebt, dan ben ik er. Ik legde mijn radiowerk bij de Heer neer. Richarda Alderden heeft me toen meegenomen en zodoende ben ik begonnen met twee uur. Redactie en presentator. Dat was aan de andere kant van het Crowngebouw. Het zag er daar… hoe zal ik het zeggen? Het zag er bijzonder uit. Daar is het lokale radio voor. Dat geeft allemaal niks. Wat er stond deed het en het was goed. En dat is het belangrijkste. De sfeer was goed. Ik proefde een beetje het piratensfeertje. Dan ken ik wel een beetje. Echt Aalsmeers. Van kwekers die aanpakken. “DAT MOT DRAAIEN.” Al zit je daar in je zwembroek. Het programma moet draaien. Precies, dat is de bedoeling.

Kan je zonder radio?
Nee. Zonder radio maken vind ik er niks aan. Er zit een stukje spanning in. Dat bouw je op. De kick is dat je de studio uitloopt en je denkt: ik heb over kunnen brengen wat ik wilde vertellen. Het is goed gelukt!

Wat maakt je radioprogramma zo goed?
Gospel Tracks is voor en door christenen. Als iemand luistert omdat het leuke muziek is…nou prima. Als iemand denkt: ik word erdoor opgebouwd en kom tot bekering, dan is het ook goed.  Ik denk altijd zo… als één of twee luisteraars thuis een goed woord te horen krijgen waardoor ze nét door dat dode punt komen, dan is het goed. Zo is mijn column ook. Het zijn de woorden die de Heer in je hart legt.

Ja, we krijgen wel reacties op onze uitzending. Zelfs internationaal! Uit Jakarta bijvoorbeeld. Dat is een Duits meisje dat elke dinsdagavond thuis blijft. Ze spreekt amper Nederlands. Maar ze vindt het gewoon gezellig. Dan denk ik: Nou prima! Radio is interactie met de luisteraar. Al is het maar één die je kan bereiken. Dat je kan vertellen: hou vol. Je bent niet de enige. We hebben ook een agenda met alle christelijke concerten. En een overzicht van alle gedraaide platen en wat opgevallen is in het nieuws. Mijn column neem ik altijd van tevoren op. Ik zit dan in mijn tempo en zo kom ik er niet zo snel meer uit.

Wat is je radioblunder?
Die hebben we niet! Want dit heeft met ervaring te maken. Soms hebben we nog een minuut vol te maken en dan beginnen we gewoon. Blunders bestaan niet in de radiowereld. Als een programma te gestyleerd is dan vind ik er geen draad aan. Laat een tafel maar omvallen tijdens de uitzending. Het gaat erom hoe je die tafel opvangt. Dit vak leer je alleen maar door het te doen. Door kilometers te maken. Dat leer je niet uit een boek. Een bekende blunder is dat je in de studio komt en dan blijkt het cd-hoesje leeg. Zit de cd nog thuis in de cd-speler! Maar ja. Je bent zo op elkaar ingespeeld, dat los je op.

Wat is je favoriete Radio Aalsmeer programma?
Ik vond Rinus van Itterzon altijd wel leuk met zijn programma 'Lekker lang onderuit'. Cock draait altijd goeie zestigerjarenmuziek. Ouwe-jongens-krentenbroodgevoel. Nou, dat vind ik oké. Cock Bareuh is een eersteklas vakman. Adrie de Rooij is altijd druk bezig. Hij voelt gewoon aan hoe het moet. Dat is het met een programma, hè. Je bouwt het op. Marcel is een goede programmaleider. Iemand met oren aan zijn hoofd. Die begrijpt waar hij mee bezig is. Wat de mensen wel kunnen, wat je de luistereraar wil geven.

Wie zijn je radiohelden?
Dat is Lex Harding. Als Lex iets ging vertellen dan ging ik even zitten. Het is een topper. Klaar! Dat heb ik nog steeds.

Wat mis je bij Radio Aalsmeer?
Ja, de studiodiscipline moet wat meer gaan komen. In deze nieuwe studio is techniek, redactie en presentatie samen. Ja en de redactieruimte oogt nu kaal… maar dat groeit beetje bij beetje.

Ik mis ook lokaal nieuws. Vroeger hadden we perskaarten en waren we geregistreerd bij de politie. Dan viel er een postvliegtuig naar beneden. Iedereen werd tegengehouden, maar wij mochten voorbij. Tja, waar haal je anders het nieuws vandaan? Daar ben je lokale omroep voor!

Wat is je lievelingsliedje?
Dara McClean met You got my attention. Wát een stem.

Tekst Anna-Maria Mantel, foto Arjen Vos

                                              – advertentie –