‘Mensen leven er misschien wel langer door’

Er bestaan verschillende motieven waarom mensen vrijwilligerswerk doen. AalsmeerVandaag is daarom op zoek naar verhalen over vrijwilligerswerk. Wat haalt een vrijwilliger er voor zichzelf uit, hoe gaan organisaties om met hun vrijwilligers, maar vooral wat motiveert mensen, welk werk doen ze en wat voor mensen zijn dat. Deze keer gaat het om Elly de Koning. Zij is sinds 2011 vrijwilliger voor de Vereniging Zonnebloem. Van meet af onderneemt zij activiteiten met een ouder echtpaar bij haar uit de straat. Na het overlijden van de echtgenote trekt ze nu tweewekelijks op met de nu 88-jarige echtgenoot. Daarnaast is ze ook secretaris van de afdeling Aalsmeer.

 

Vereniging de Zonnebloem bestaat al 65 jaar en heeft ruim 1200 plaatselijke afdelingen en ruim 40.000 vrijwilligers die actief zijn. De organisatie drijft op eigen fondsenwerving, contributies en bijdragen van donateurs. Dat gaat om een slordige 17 miljoen euro per jaar. In Aalsmeer zijn ongeveer 30 vrijwilligers actief voor circa 150 mensen. De afdeling Aalsmeer organiseert vooral activiteiten voor mensen, die zich wat minder gemakkelijk bewegen of op een rolstoel zijn aangewezen.

 

Hoofdmoot

De Zonnebloem wil gezelligheid brengen, activiteiten organiseren en vakanties mogelijk maken. Het kan bijvoorbeeld een middag zijn dat er samen gezongen wordt of dat er een spelletje Bingo wordt gespeeld in het Parochiehuis, maar ook een uitje naar Avifauna hoort daar bij. Het zijn zaken waar Elly de Koning als secretaris van Zonnebloem afdeling Aalsmeer, zijdelings wel bij betrokken is, maar de hoofdmoot van haar werk ligt voor haar op individueel vlak bij het bezoeken van haar “eigen” gast.

 

Uit isolement

“Zonnebloem Aalsmeer bestaat nu 35 jaar,” vertelt Elly de Koning.  “En het is natuurlijk zo dat er in die jaren steeds mensen afvallen en mensen bijkomen. Kijk als mensen gaan dementeren of naar een verzorgingshuis gaan dan stopt het voor ons. De mensen die bij ons worden aangemeld komen of via de kinderen, of via de thuiszorg of de doktoren maar mensen weten ons ook zelf te vinden. Waar het ons om gaat is mensen die dreigen te vereenzamen uit hun isolement halen. Wij kunnen zomaar een telefoontje van een dochter of een zoon krijgen die aangeeft dat vader zo somber wordt en eens de deur uit moet voor een bakkie koffie. Dan gaan wij dat in gang zetten met een intakegesprek en zoeken we een vrijwilliger of een activiteit die past.

 

Vrolijk gevoel

“Bij mij is het precies zo gegaan. Ik werkte vanaf 1996 in de Thuiszorg. Ik merkte dat ik het leuk vond om contact te leggen met mensen. Ik vind het ook heel belangrijk om zinvol bezig te zijn. Na een periode van ziekte heb ik me daarom in 2011 na een half jaar nadenken, aangemeld bij de Vrijwilligerscentrale en daar kwam de Zonnebloem uit rollen,” aldus De Koning.

 

Ze is toen met een medewerker van de Zonnebloem naar een echtpaar bij haar in de Mozartlaan gegaan en dat klikte: “De echtgenoot had net als mijn man bij Fokker gezeten en die vrouw sprak me aan. Ze voelde heel vrolijk en ik kreeg echt het gevoel dat ik er een taak had. Mevrouw zat toen wel al in een rolstoel en is gaandeweg in het verzorgingshuis terecht gekomen omdat ze dementerend werd. Haar man is toen verhuisd naar een flat op het Praamplein. Zij is inmiddels overleden, maar ik ga nog steeds één keer per twee weken op bezoek. Soms gaan we samen iets doen, bijvoorbeeld naar Soldaat van Oranje of naar toneel waar hij erg van houdt. Dat is in Schouwburg Amstelveen zo geregeld en als vrijwilliger krijg je het kaartje vergoed.

 

Als een vader

“En verder is het heel doodgewoon. Hij heeft behoefte om zijn verhaal te doen, om zijn ei kwijt te raken. En zo leer je elkaar in de loop der jaren beter kenen. Hij is 88 jaar en voelt voor mij soms als een vader. Het contact met mijn eigen vader was niet zo goed, maar op deze manier kan ik een beetje terughalen wat ik thuis heb gemist, namelijk dat het gewoon gezellig kan zijn. Hij vindt het weer heel leuk om met een jongere vrouw op straat te lopen. Dat is denk ik ook waar het om gaat, dat je er ook voor jezelf iets uit haalt.”

 

Elly de Koning is nu 62 en hoopt het nog lang te mogen doen. “Ik blijf bij mijn gast, ook als hij ziek wordt. We hebben zo’n goede band dat hij een soort familie is geworden. Ik heb heel erg geboft met hem. Ik denk wel eens dat mensen langer blijven leven doordat wij als vrijwilligers bijdragen om de kwaliteit van leven te verbeteren. En dat verrijkt echt mijn leven. Echt dat je wat zinvols doet, het contact en aandacht geven is voor iedereen belangrijk. Je doet er gewoon goed werk mee.”

 

Tekst Jan Daalman, foto's Arjen Vos

 

Ook op zoek naar leuk en inspirerend vrijwilligerswerk of kun je juist wel wat hulp gebruiken voor jezelf of iemand anders? Ga dan naar www.aalsmeervoorelkaar.nl en meld je aan.