Kerst in het klein

Elk jaar stopt hij alles weer in doosjes en wordt het opgeruimd op zolder. Henk Passies, (67) heeft een grote hobby. In de huiskamer van een Kudelstaartse doorzonwoning bouwt hij een kerstdorp, ieder jaar opnieuw, altijd anders. Al vijftien jaar lang. Zijn geheim? Schijnwerpers en de Veluwe. 

 

Henk Passies werkte vroeger bij hobbymarkt Van der Zwaard. Daar is hij ‘besmet’ met het creatieve virus toen hij regelmatig hielp hij met het decoreren van de winkel. Met name tegen de kersttijd was dat erg leuk, vond hij, dan kwamen er veel soorten verlichting voorbij en wilde hij zelf aan de slag. 

Dat kon toen hij en zijn vrouw Gerda in 1974 hun huis in Kudelstaart kochten en sindsdien versiert hij de boel buiten, voor, en achter het huis. Gerda doet de binnendecoratie.

 

Inmiddels werkt Henk al meer dan 25 jaar bij een internationaal bedrijf in fietsbanden en is deels met pensioen, maar het is altijd blijven kriebelen. Toen hij vijftien jaar geleden ergens een kersttafereel zag met dons en een paar huisjes, dacht bij zichzelf, en zijn ogen gaan weer glinsteren: ‘Dat kan ik mooier.’ 

 

Jeugdsentiment

Door de jaren heen verzamelde hij een bont scala aan huisjes, personen, voorstellingen en zelfs een Fries dweilorkest. Een van zijn laatste grote aanwinsten is het drietal luchtballonnen die rond een boerderij vliegen. Zij zijn een bewegende aanvulling in het landschap. De kerk die elke twee minuten zijn klokken luidt, is een echte blikvanger, maar de ijsbaan, de vuurwerkpanelen en het nisje met de barbecue naast het reuzenrad en de oliebollenkraam, doen er niet voor onder. Er is te veel om op te noemen.

 

Waaraan is hij het meest gehecht? “Dat is zonder twijfel mijn eerste aankoop, de scheve kerk uit Leeuwarden. De Oldehove. Ik kwam daar als jonge jongen vaak bij mijn opa en oma en heb mooie herinneringen aan deze kerk.”

Met dit stukje jeugdsentiment begon hij zijn unieke verzameling waar nu zijn eigen kleinkinderen jaarlijks met volle teugen van genieten. 

 

Zomerkriebels

Zomers op de Veluwe, als hij achterover in zijn ligstoel ligt te soezen, borrelen de eerste ideeën op, waarna hij de omgeving afstruint naar materialen, die hij misschien wel eens zou kunnen gaan gebruiken. Hier doet hij veel inspiratie op en zo ontstaan dan langzaam de plannen over de grote en de opbouw. “Maar,” zegt hij met een glimlach, “die plannen veranderen altijd zodra ik ga opbouwen. Ik werk namelijk niet met een tekening of een vast plan, ik leg een plank hout neer en bedenk dan wat ik ermee ga doen. Daardoor wordt het elk jaar anders. Het creatieve deel is absoluut mijn favoriet.”

 

Geheim

Dit jaar is de tafel iets groter dan een zespersoons eettafel, hij is ook wel eens langer, kleiner of smaller geweest. “Nu heb ik hem voor het eerst hoger gemaakt,” zegt Henk, “daardoor liggen er nog meer snoeren achter dan anders. Soms heb ik ook nog een trein-, een ski- of een kabelbaan, dan wordt het een beetje vol aan de achterzijde. En dat hij niet dieper kan is simpel weg omdat ik er dan niet meer bij kan.” Op de vraag hoe hij het zo levendig krijgt, is zijn antwoord: “Spelen met licht. Echte schijnwerpers zijn mijn grote geheim. Meer verklap ik niet.”

 

Open voor publiek

Hoewel hij absoluut geen open huis wil, staat hij er best voor open als mensen eens willen komen kijken. Zijn gedachten malen nu over een oplossing, zodat er meer mensen kunnen genieten van zijn creatieve kerstdorp. Wordt het een verrijdbare constructie zodat hij het voor het grote raam aan de straatkant kan zetten? Of misschien toch een paar uurtjes open voor publiek?

 

Henk weet het nog niet. Van de zomer broedt hij het uit en maakt een nieuw plan, die dan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weer veranderd wordt. “Het houdt mijn brein wel weer tot volgend jaar bezig.”

 

Tekst Mandy van der Zwaard, foto's Arjen Vos

 

(advertentie)