
Een geordende huiskamer vol bloemen en planten in een aanleunappartement bij zorgcentrum Kloosterhof. Fleurige Lathyrus op tafel, de vensterbank vol orchideeën en in de hal een mini-woud van groene planten. En bij een geurige kop cappuccino, pront klaar zittend voor een gesprek, Trees Fangmann-Berk.
Niet verlegen
Een tikkeltje op haar hoede vraagt ze: “Wat wilt u eigenlijk van me weten?”
Heel veel, is het antwoord, want als je volgende maand 82 wordt en je bent iedere dag nog bezig met vrijwilligerswerk dan vraagt dat om uitleg. Om gespreksstof zit de voor haar leeftijd zeer goed uitziende Trees niet verlegen, zo blijkt al snel.
Geboren op de Zwarteweg in een elf kinderen tellend katholiek gezin. Een kwekersfamilie waar er vanaf de vroegste jeugd op werd gerekend dat er zou worden aangepakt. “Al jong je handen uit de mouwen, dat maakte je flink,” zegt Trees, “van doorleren na de lagere school kwam het in grote gezinnen niet zo vaak en zeker niet voor meisjes.”
Kantoorboekhandel
Dat motto van aanpakken heeft Trees Fangmann nooit verlaten. Tot op de huidige dag is stil thuis zitten er niet bij voor deze Aalsmeerse en sinds ze trouwde en man en drie kinderen verzorgde zocht ze daarnaast altijd wel een taak buiten haar gezin.

Kloosterhof
Sinds vijftien jaar geleden Trees' man overleed kwam er nog meer tijd vrij en dan met name voor het zich inzetten voor anderen. Zo is ze de onvermoeibare, altijd inzetbare kracht geworden voor met name het Kloosterhof.
“Ja, hoe gaat dat. Ik heb inmiddels acht kleinkinderen, twee achterkleinkinderen en een derde op- komst, maar ik heb nog genoeg vrije tijd over. En met Kloosterhof kwam ik al in aanraking toen ik nog in Mijdrecht woonde. Mijn oudste zus zat in Kloosterhof en die zocht ik vaak op en ja, dan steek je wel eens een hand uit. Je ziet wat er zoal te doen is. Je komt er dan wat vaker en je doet dan wat er op je weg komt.”
Altijd oproepbaar
Doen wat op je weg komt. Het is een eufemisme, als Trees enigszins achteloos opmerkt dat ze van manusje-van-alles inmiddels is uitgegroeid tot een vaste kracht in de zorginstelling.
Gulle lach: ”Zonder betalen hoor.”
Ze lijkt een dagtaak te hebben aan het werk dat ze doet: “'s Morgens schenk ik koffie op de gesloten afdeling, ik vul de etenslijsten in, dek de tafels. Ik ken inmiddels de mensen, weet hun wensen, praat wat met ze. Ik moet gewoon bezig zijn, wat moet je anders doen, je gaat toch ook niet de hele dag zitten kaarten? Ik ben ook erg gelukkig dat ik hier in de aanleunwoning van het Kloosterhof kan wonen, je bent oproepbaar en ook 's avonds als dat nodig is. Ik ben ook actief voor het Rode Kruis. Zo wordt er dinsdagsmiddags door een vast groepje vrijwilligers van het Rode Kruis gewandeld en dan zorg ik er voor dat de mensen van hier die gaan wandelen in de hal zijn en de rolstoelen klaar staan. De taken en de mogelijkheden voor verenigingen van buiten het Kloosterhof nemen ook toe. Zo komen er ook regelmatig verenigingen met activiteiten of vergaderingen binnen het Kloosterhof en dan schenk ik ook koffie, samen met acht andere vrijwilligers. Allemaal leuk werk en woensdag is er dan in de bar het bruine café. Heel gezellig allemaal. Ik zeg wel altijd, als de kinderen of de kleinkinderen hebben aangekondigd dat ze komen, dan kom ik niet, want die gaan voor.”
Viskraam
Een zaterdags bezoek aan de viskraam op het Raadhuisplein behoort eveneens tot de vaste taken van Trees. “Haal ik vis voor iedereen in Kloosterhof die dat maar wil. Voor die een zoute haring, voor een ander weer warme kibbeling en voor weer een ander een zure haring. Toch lekker voor die mensen.”
(buigt zich vertrouwelijk voorover) “Die viskraam op het Raadhuisplein op woensdag en zaterdag is de beste…”

Buitengewone wijze
Haar jarenlange inzet voor het Kloosterhof zet haar terecht als ‘Moeder/Vrijwilligster van het Jaar’ in het zonnetje op de jaarlijkse Geraniummarkt. De KMTP Groei en Bloei afdeling Aalsmeer huldigt hiermee de mannelijke of vrouwelijke vrijwilliger die zich op buitengewone wijze inzet. Miekje Hoffscholte-Spoelder zal met een ongetwijfeld bloemrijke speech in de stand van Groei &Bloei Trees Fangmann-Berk terecht in de bloemen zetten.
Trees Fangmann: “Het is me allemaal wat. Ik ben er nu al zenuwachtig van.”
Tekst: Leni Paul Foto's Arjen Vos
(advertentie)
64