In memoriam: Jenny Oost

De zorgdirecteur die het bloemencorso terughaalde

Vrijdag 5 februari overleed Jenny Oost-Kersloot. De 62-jarige inwoonster van Kudelstaart stond lange tijd bekend als directeur van zorginstelling ’t Kloosterhof en ook van Meerwende in Badhoevedorp. Na een dienstverband van ruim 25 jaar moest ze daar vanwege gezondheidsredenen mee stoppen.

Betrokken, recht door zee en een uitzonderlijk groot hart voor haar medemens. Zo wordt Jenny door mensen in haar omgeving beschreven. De deur van haar kantoor in ’t Kloosterhof stond letterlijk voor iedereen open. Ze had de gave van geduld in de omgang met mensen die een zwakkere gezondheid hadden of door ouderdom steeds verder beperkt raakten en juist daarom voelde ze zich in de zorg als een vis in het water. Jenny, in ’t Kloosterhof begonnen als herintredend zorgmedewerkster, gaf leiding aan het huis ten tijde van de verbouwing en uitbreiding. Een turbulente periode waarbij de bewoners tijdelijk in noodwoningen naast de zorginstelling werden gehuisvest. Ook op bestuurlijk vlak was het voor de verbouwing een roerige tijd maar met de aanstelling van Jenny als eindverantwoordelijke kwam er rust in de tent. Jenny hield altijd de moed erin en wist als geen ander de mensen om zich heen op te beuren. Met een relativerende opmerking, een grap en een grol of door simpelweg te zeggen dat ze ook niet op alles een antwoord had maar dat het heus allemaal wel op zijn pootjes terecht zou komen.

Vakantie met bewoners
Jenny hield van vrolijkheid en van gekkigheid en was van mening dat mensen op hun oude dag net als ieder ander ook recht hadden op pleziertjes. Zo nam ze het voortouw om jaarlijks met bewoners op vakantie te gaan. Een busreis naar een vakantiepark waar ze een hele week verbleven en een gevarieerd programma voorgeschoteld kregen vaak compleet met toneelvoorstelling waarbij Jenny zich wist uit te dossen met gekke pruik of malle verkleedkleren.

Bloemencorso
Die gekkigheid etaleerde ze ook bij het door haar georganiseerde bloemencorso. Toen het vermaarde Aalsmeerse corso ophield te bestaan, kreeg zij het voor elkaar een alternatief te organiseren voor bewoners en omwonenden van ’t Kloosterhof. Dankzij haar uitgebreide netwerk en vastberadenheid wist ze vele mensen enthousiast te krijgen om hieraan mee te doen. Zo kon het gebeuren dat op de eerste zaterdag in september van 2009 een bloemenoptocht vertrok voor rondjes in de omgeving van de Gerberastraat. Compleet met versierde praalwagen, luxewagens en muziekkorps trok de stoet door de straten. Jenny zelf zat verkleed als koe in een rolstoelfiets. Dat er net na vertrek een stortbui over het minicorso losbarstte maakte voor het plezier niet uit. Omwonenden konden het allemaal prima vanaf hun overdekte balkonnetjes volgen. Nog twee jaar zou de poging het corso nieuw leven in te blazen worden volgehouden waarna uiteindelijk het draagvlak toch te klein bleek.

Waslijst aan ongemakken
Dat de liefde en zorg die Jenny voor anderen had, haar zelf ook ten deel zouden vallen, had ze nog niet zo snel aan zien komen. Door onder meer een progressieve vorm van reuma was het onmogelijk geworden nog langer in de zorg werkzaam te blijven en zo werd ze midden 50 afgekeurd. Een afscheidsfeest verzachtte de pijn van het gedwongen vertrek.

Wat na de reuma volgde was diabetes en een waslijst aan andere lichamelijke ongemakken. Daar kwam ook de zorg bij voor echtgenoot Albert bij wie een been geamputeerd moest worden. Makkelijk was het leven niet maar klagen was er niet bij. Ook niet toen corona het land stillegde. Er waren een paar dingen die haar op de been hielden. De kinderen en kleinkinderen in de buurt, de uitjes naar de plaatselijke winkels waar ze vanaf haar woning aan de Boerhaavehofmet haar verhoogde rollator lopend heen kon en de zondagse gang naar de kerk. Zolang ze maar mensen kon ontmoeten dan beleefde ze haar geluksmomentjes.

Huwelijksfeest
Een lichtpunt in donkere tijden was het vooruitzicht van het 40-jarig huwelijksfeest half december. Dat kon uiteindelijk met een weekend weg, met de gezinnen van de twee kinderen verdeeld over verschillende huisjes gevierd worden. Het was een fantastisch weekend. Totdat Jenny enkele dagen later verkouden begon te worden en bleek dat ze corona had opgelopen. Op Tweede Kerstdag belandde ze in het ziekenhuis waarna ze langzaam maar zeker steeds verder achteruitging. De hoop vooral niet op de IC terecht te komen, vervloog kort in het nieuwe jaar. Jenny begreep als zorgexpert maar al te goed de ernst van die situatie. Na een kleine vier weken aan de beademing bleek dat er geen kans meer was om beter te worden en is ze, in het bijzijn van haar gezin, overleden.

Tekst Arjen Vos, foto’s archief AV/Arjen Vos