‘Ik zat als een kind te janken toen Veronica stopte…’

Na twee weken een andere invulling te hebben gehad op de zondag, gaan we vandaag weer verder met de reeks van Radio Aalsmeer-medewerkers. De vlag mag uit voor Anna-Maria Mantel die interview nummer 25 heeft uitgewerkt. Een mooie prestatie. De lijst is nog lang, dus ze kan voorlopig nog wel even verder.

Vandaag voelt ze Cock Bareuh aan de tand. Opnieuw zo'n radioman in hart en nieren.

 

Naam: Cock Bareuh
Programma: ‘Zaterdag van het Sentiment’ van 5 tot 7 en elke vrijdagnacht ‘Collectable’ van 12 tot 2.
Functie: Alles! Techneut, presentator en afdeling jaren 60, 70 en 80
Beroep: veilingmedewerker

 

Sfeer: Medewerkerspas met keycord op tafel, redactieruimte. Gezelligheid.

 

Waarom maak je radio?

Tja… waarom niet? Wat moet ik anders? Ik doe het al vanaf 1978. Moet ik dan achter de geraniums zitten? Als je vraagt: ‘Vind je het leuk?’ Dan zeg ik ‘Ja en nee. Weet je wat het is? Het is niet meer spannend. Het is een gewoon een beroep geworden. Alles wat niet mag vond ik leuk. Vroeger zat je in een klein hokje en was je bang dat de politie of de Rijks Controle Dienst je kwam oppakken. Dat heb je nu niet! Dus die spanning ben je kwijt. En JA! Ik vind het wel heel leuk. Ik ben een radiojunk.

Hoe is het begonnen?

In 1978 had ik een radiostation met Judith Keessen, Jeroen de Leur en Rieks van Rozen. Het had geen naam. Dat was zo klein. Als ik het raam opendeed en schreeuwde kwam ik verder. Honderd milliwatt. Het was niks. Alleen voor de jachthaven en niet verder. Ja die zender kon je kopen, het was een bouwpakketje van een W26FM zender. 'Keleredingen' waren het. Je zat overal op de radioband, behalve op de frequentie waarop hij afgesteld stond.

 

De piraat was mijn idee. Omdat ik toen na vijf jaar nog steeds in shock was dat de regering radio Veronica had laten verdwijnen. Echte radio is gestorven op 31 augustus 1974 om zes uur ’s avonds. Ik zat toen als een kind te janken.

In die tijd had iedereen overal in Aalsmeer de radio aanstaan. In de kwekerij, in bedrijven, jachthavens. Overal was muziek. Onze piraat zond niet vaak uit. We deden vier uurtjes op de zaterdag of zondag. Je kon naar buiten om een interview te doen. Ik had 150 meter koptelefoonkabel en 150 meter microfoonkabel. Weet je, elke uitzending hadden we koffie en gebak klaarstaan voor als de politie of RCD zou komen. Als ze niet kwamen dan vraten we het zelf op.

 

We werden twee keer opgepakt. Om eerlijk te zijn denken we dat het verraderswerk was. Eerste keer kregen we 150 gulden boete. De tweede keer ook 150 gulden boete en ze namen toen een oude microfoon mee. Eén keer kwamen ze zelfs binnen met getrokken pistool! Gelukkig bleef alles staan…platen, platenspeler, bandrecorder. Tja, want we waren heel vriendelijk.

 

Wat was toen je volgende radiostap?
Nou ja. Toen niks. Stoppen ermee. Paul Witte zat bij MRA (de piratenvoorloper van Radio Aalsmeer, red.). Hij vroeg of ik wel eens wilde kijken. MRA was goed. Je had Rick van Veldhuizen, Ron Bisschop, er was een goeie studio, goed geluid en leuke mensen. Toen kreeg ik te horen: Heb jij zin om radio te maken? Op zaterdag kan je gelijk beginnen met één uur. Nee, dat vond ik niet eng. MRA is ook op een gegeven ogenblik gelegaliseerd. Het werd uiteindelijk Radio Aalsmeer.

 

Mijn moeder las over Radio Aalsmeer in de krant. Ze zei: Joh, is dat niet wat voor jou? Twee weken heb ik erover gedubd, omdat ik ook in een band speelde. Ik had het druk. Maar ja. Radio is toch leuk! En het mag nu wel!  Ze waren de studio aan het bouwen. Dat was kaasie! Dat was super.

 

In die tijd moest je ook bij een redactie zitten. Ik kwam bij de sporttredactie en de kinderredactie terecht. Nee, ik ben niet sportief. Het enige waar ik goed in ben is 100 meter stilzitten bij de horden. Vijftien man sportredactie hebben bij mij thuis toen geoefend. Kregen ze koffie van mijn moeder. Hartstikke leuk. Mijn moeder leeft niet meer. Nee, ik ben er niet bang voor om te sterven.

Ik ben toch een loner. Ik doe het liefst alles alleen. Ik weet wat ik kan, ik weet wat ik doe, ik weet wat ik wil. Gaat het niet, dan doe ik het op een andere manier. Ik heb altijd alles alleen moeten doen.

 

Eigen programma
Toen mocht ik op een gegeven moment ook een eigen muziekprogramma gaan doen. Iedereen kreeg wel een test. Hoe werkt een mengpaneel? Wat voor soorten microfoons zijn er? De sfeer was leuk toen. Er was een grotere redactieruimte en de televisie was altijd aan. Jan Peterse was er ook altijd. Ik mis hem nog steeds. Hij was goed. Heel rustig. Hij was als een soort vader voor sommigen van ons. Hij zat er niet alleen om je radio problemen op te lossen. Ik mis hem verschrikkelijk. Hij zat dag en nacht in de studio. Net als ik. Hij was wel erg soft. Onze huidige programmaleider Marcel is van één waarschuwing en klaar. Ze zijn zo verschillend. Aan Marcel kun je zien dat hij radio leuk vindt. Hij is de beste technicus. Je kan zien dat hij een vakman is. Aan hoe hij speelt met die computer.

 

Welk radioprogramma heb je nu?
Allereerst de ‘Zaterdag van het sentiment’. Dat is zestiger en zeventiger jaren met hier en daar een zeezender fragment. Drie platen, wat kletsen, weer drie platen.

 

Mensen komen niet om mij te horen, ze willen muziek horen. Verder sinds kort ‘Collectable’. Platen waarvan ik vind dat de mens ze in hun platencollectie zouden moeten hebben. Bekende groepen maar de minder bekende nummers. Nummers die geen hit zijn geweest maar mischien wel veel mooier zijn. Commercieel is niet altijd beter. Echt niet. Op mijn shirt komt te staan: elke vrijdag op zaterdagnacht tussen 12 en 2. Dan zit je altijd goed.

 

Wat vind je het leukste Radio Aalsmeer programma?

Dat is voor mij ‘Peter in de Ether’. Hij is de Aalsmeerse Jan Douwe Kroeske. Hij draait heel veel interessante platen. En natuurlijk ‘Sem op Zaterdag’. Als ik Sem hoor dan heb ik het idee dat één of andere professor spreekt. Die vent verdient van mij een lintje. Hij is geweldig.

 

Wie zijn je Radiohelden?
Allereerst Rob Stenders Hij is mijn stijl qua kletsen en muziek. Hij heeft dezelfde interesses. Mijn jingles zijn gemaakt door hem. Ik schreef hem een privémail via Facebook. Hij zei: Ik ken je al zolang, dat doe ik even voor je. Voor de rest Fred Siebelink bij radio M en natuurlijk Rob Out, maar die leeft niet meer. Hij heeft alles toch een beetje op een rijtje gezet.

 

Wat is het mooie van Radio Aalsmeer?

De veelzijdigheid van de programma’s en de mensen. Er is voor iedereen wat wils. Spontane ideeën die worden uitgevoerd. En we zitten natuurlijk op een toplocatie in de Studio's Aalsmeer.

 

Wat is je favoriete nummer?

The Highway Of My Life van The Isley Brothers. Soms weet je niet hoe de snelweg van je leven gaat. Er zijn onderweg opstoppingen, afslagen. Je probeert door te karren, maar hij zal een keer stoppen die weg.

 

Tekst Anna-Maria Mantel, foto: Arjen Vos