“Ik viel direct voor zijn prachtige blauwe ogen”

Zij en haar man Wim van der Have (86) zijn woensdag 28 mei 60 jaar getrouwd. Altijd een goede reden voor het gemeentebestuur om de burgemeester met een boeket en felicitaties langs te sturen. De woonkamer is al lekker gevuld met familie en vrienden. Er is koffie en gebak en het bruidspaar straalt.

 

Blijven bewegen

Het is het vitale stel niet aan te zien dat ze al ‘dikke’ tachtigers zijn. Hun geheim: blijven bewegen. Dat houdt hen fit. Suzanne tennist nog regelmatig bij All Out, Wim doet de boodschappen, de was en de tuin. Al krijgt hij bij dat laatste ook de hulp van zijn kleinkinderen. Vooral bij het gras maaien in de tuin van de Hellendaalstraat zijn jonge handen welkom.

 

Het echtpaar woonde lange tijd in de Linnaeuslaan. Ze kregen twee zonen en een dochter en hebben zes kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. Hun oudste zoon overleed enkele jaren geleden.

 

Voorrecht

Wim en Suzanne leerden elkaar kennen in ‘Huize Lydia’, onderdeel van het Onze Lieve Vrouwengasthuis te Amsterdam. Suzanne werkte daar als verpleegster in opleiding. Wim kwam daar op bezoek. “Ik viel meteen voor zijn prachtige blauwe ogen. Voor ons Indonesiërs heel bijzonder: één van de zeven schoonheden,” vertelt ze met een schalkse lach naar haar echtgenoot.

 

Die mooie blauwe ogen heeft de bruidegom nog steeds. Dat wordt door meer mensen opgemerkt. “We waren pas nog op Bali en daar zei een vrouw dat ook,” aldus Wim van der Have. Maar het voorrecht om daar al 60 jaar in te mogen kijken, is toch echt voor Suzanne.

 

Spannend boek

Als de vraag gesteld wordt hoe Suzanne in Nederland terecht kwam, volgt er een passage uit een spannend boek dat als verfilmde versie volle zalen zou trekken. Als dochter van een Nederlandse man en Indische vrouw was Suzanne de Ronde in de oorlog uit Surabaya gevlucht. Eerst in een konvooi vrachtwagens naar de haven. “Een aantal vrachtwagens voor ons werd staande gehouden en de mensen daarin, vooral veel vrouwen en kinderen, werden vermoord. Op landingsvaartuigen zijn we met de ‘Tommy’s’ naar kruisers gebracht die ons naar Singapore voeren. Daarvandaan gingen we met de Nieuw-Amsterdam naar Southampton. Een schip dat de gewonde Engelse soldaten vervoerde maar waar ook vluchtelingen bij konden. Een vreselijke reis. In een hut voor zeven personen zaten we met 21 mensen. Bij aankomst was er muziek en vlaggen voor de soldaten. Maar onderweg had zich heel wat leed afgespeeld. Veel kinderen overleefden de reis niet door ziektes. Zij kregen een zeemansgraf.”

 

Onder de koffie en het gebak wordt in korte tijd een zeer gedetailleerde beschrijving van de geschiedenis weergegeven. Het levensverhaal van bruidspaar Van der Have-de Ronde gaat verder. Gezien hun vitale voorkomen is het niet ondenkbaar dat de burgemeester over vijf jaar wederom op de stoep staat met bloemen.

 

Foto: gelukwensen en een prachtig boeket van burgemeester Jobke Vonk voor het diamanten bruidspaar. (foto Arjen Vos)