“Ik hou van muziek, leef muziek, adem muziek…”

U bent er inmiddels vast al aan gewend. Elke zondag die stem van de radio die een gezicht krijgt. De stroom Radio Aalsmeermedewerkers lijkt wel oneindig te zijn. Deze keer zetten we Marjolein Hermans in de 'spotlights'. En als we iedereen gehad hebben, beginnen we gewoon weer van vooraf aan…

 

Naam:  Marjolein Hermans

Programma:  Marjolijstje, elke zondagavond van 23.00 tot 24.00 uur
Functie: programmamaker
Beroep: IT voor de overheid

 

Sfeer: Samen in de studio. Licht op dimmen. Op de achtergrond techniekverhalen.

 

Waarom maak je radio?

Ik ben dol op entertainment. Radio, live muziek, goochelen, documentaires maken, I'm in! Entertainment is mijn ding. En ik ben gewoon verslaafd geraakt aan radio, besmet met het radiovirus. Voor mij gaat radio maken om kunde en passie. Ik ben meer dan alleen DJ: ik heb het concept voor 't Marjolijstje gemaakt, bedenk thema's, zoek muziek en nieuws uit en doe mijn eigen techniek. Ik luister elke aflevering terug. Dan denk ik wel eens: 'die overgang had sneller gekund', maar dat vind ik ook wel goed. Er moet iets te verbeteren overblijven.

 

Hoe begon je bij Radio Aalsmeer?

Dat kwam door Marcel van der Velde (inmiddels programmaleider bij Radio Aalsmeer). Ik woonde destijds in Uithoorn bij een gemeenschappelijke vriend. Daar zat ik op een kamertje. Ik was in één dag alles kwijtgeraakt: mijn vriend, mijn huis, mijn baan. Het was echt een rottige tijd. Ik voelde me verschrikkelijk alleen. Marcel kwam wel eens langs en heeft me een keer meegenomen naar Radio Aalsmeer. Ik vond het allemaal wel een gezellig sfeertje. Radio Aalsmeer zat nog op het zolderkamertje aan de Baccarastraat toen. Marcel en ik zijn nu getrouwd, maar toen hadden we nog niets. We waren wel al heel lang vrienden.

 

Eerste uitzending

Marcel ging radio maken bij Radio Aalsmeer. Ik denk dat hij wel het idee had dat ik radio ook leuk zou vinden. Hij vroeg mij als co-host voor zijn programma ‘Nerdalert’. Ook om mij in die rottijd wat te doen te geven, lol te hebben, denk ik achteraf. Aanvankelijk zei ik overigens nee. Ik wist niet of het wel uitkwam met mijn tijd om daar echt elke week te zijn. En ergens wilde ik niet hetzelfde doen als Marcel. We deden al veel samen, ik wilde geen kloon worden. Wij zijn niet altijd die twee-eenheid. Sommige dingen wil ik ook gewoon zelf doen. Mijn eigen identiteit.

Toen werd het tijd voor de eerste uitzending van ‘Nerdalert’. Marcel vroeg of ik wel kwam kijken, want zo'n eerste uitzending zou een feestje worden met veel gasten en hapjes enzo. Dus ik kwam en het was inderdaad een gezellig feestje. Maar de co-host kwam maar niet! Om drie voor acht zei Marcel: 'We moeten zo beginnen. Kijk Marjolein, dit is de microfoon! Microfoon, dit is Marjolein! Succes!'

 

Ik wist dus niets hè. Blanco! Ik had totaal geen ervaring. Marcel begon te praten en mijn eerste zin was denk ik 'Uh… Hoi!' Het geluidsfragment is nog wel ergens, maar ik durf het niet terug te luisteren. Ja, hij heeft mij gewoon voor het blok gezet. Maar ik vond het wel allemaal heel leuk. De week daarna vroeg Marcel: 'Wil je nog één keer komen?' Die co-host is nooit meer komen opdagen.

 

Hoe was de sfeer toen?
We kwamen altijd op zondagavond binnen. Ik zag echt niemand bij de radio. Het programma voor ons was er vaak niet. Jan Peterse zat er wel soms, maar was wat stil. Radio Aalsmeer had voor mij toen nog niet zo'n identiteit. Radio maken vond ik wel ontzettend leuk. Die gezelligheid die er nu is bij Radio Aalsmeer is voor mij eigenlijk gekomen toen Marcel programmaleider werd. Nu is het hartstikke leuk! We doen leuke en creatieve dingen, gaan er meer op uit, doen locatie-uitzendingen. Ook met de collega's onderling is meer contact, de Radio Aalsmeer BBQ bijvoorbeeld was hartstikke gezellig. Vroeger kende ik er bijna niemand, dat is nu wel anders.

 

Wanneer sloeg de vonk over?

Bij de radio vrij vlot. Ik wilde eigenlijk niet stoppen. Elke week leerde Marcel me weer een paar trucjes. Hij gaf als het ware zijn mediaopleiding week bij week aan mij door. Uiteindelijk kon ik daardoor een eigen show gaan doen: 't Marjolijstje.

 

Hoe is het Marjolijstje ontstaan?

Het is echt organisch ontstaan, ik heb ook geen startdatum. In de tijd van de Baccarastraat was het na 11 uur gewoon stil op Radio Aalsmeer. Gewoon stil! Je bent dan klaar met je show en voordat we naar huis gingen deden we altijd een uurtje muziek erin, zodat we in de auto op de terugweg nog lekker konden luisteren. Marcel zei: 'Doe jij dat nou eens een keertje. Gewoon om feeling te krijgen met de techniek.' Mijn eigen smaak, een soort Marjolein's selectie. Er waren luisteraars die dat hoorden en bleven hangen, er zelfs voor op bleven. Toen was het nog wel heel erg pop. 90's tot recente uptempo muziek. Geen ballads. Nu is het lekker rocken uit je sokken. Zo hard mogelijk!

Toen zei Marcel: 'Kun jij dat lijstje niet eens aankondigen? Gewoon één presentatieblokje.' Zo is het uiteindelijk uitgegroeid tot het volwaardige programma wat het nu is. Een van de vaste luisteraars heeft de show toen 't Marjolijstje genoemd en dat heb ik maar aangehouden.

 

Hoe is je voorbereiding?

Vroeger had ik geen voorbereiding, ik koos gewoon de plaatjes die ik leuk vond. Er kwam toen langzaam meer rock en alternatieve muziek. Ik begon er serieuzer over na te denken. Nu doe ik al jaren een thema en het verbaast me dat ik nog steeds thema's weet te bedenken. Soms zit ik best wel vast. Dat thema beperkt me ontzettend, maar dat is ook de uitdaging. En het levert vaak onverwacht mooie muziek op.

 

Wanneer sloeg de vonk tussen jullie twee over?

Ik vond Marcel eigenlijk in het begin wel heel leuk. Ik studeerde nog. Zo'n grote stoere man en ook nog inhoud. We hadden veel gemeenschappelijke vrienden en kregen allebei al snel een stabiele relatie. Nee, niet met elkaar. Ik was het eigenlijk een soort van vergeten…We zagen elkaar steeds meer. We waren allebei weer vrij. We maakten radio samen, goochelden en fotografeerden. In begin durfde ik het niet. Ik dacht 'Als dit mis gaat ben ik mijn beste maatje kwijt'. We zijn nu twee jaar getrouwd en heel gelukkig met elkaar.
 

Wat is je lievelingsprogramma op Radio Aalsmeer?

Misschien kan ik dat niet zo zeggen over een show waar ik aan mee help, maar ik vind ‘Nerdalert heel leuk…ook qua concept. Soms lijkt het een aflevering van South Park. Het gaat nergens over en alle kanten op, maar stiekem heb je toch de realiteit aan de kaak gesteld.
 

Kim Maarse doet het ontzettend leuk. Misschien onverwacht, omdat het niet helemaal mijn genre is, maar van Sem Op Zaterdag kan ik ook erg genieten.

 

Wat mis je bij Radio Aalsmeer?
Soms denk ik dat een tweede studio handig zou zijn. Het liefst ook met een plek voor een band. In de Baccarastraat hadden we wel eens een live band in de uitzending, maar hier is dat gewoon niet mogelijk. Of we moeten moeilijk doen met een zaal of verlengen van techniek. Live bands zijn hartstikke leuk voor de sfeer en geven gewoon meer luisteraars.

 

Wat is je lievelingsliedje?

Ik hou van muziek, leef muziek, ik adem muziek!
 

Het mooiste aan muziek vind ik als het passie heeft. Liefdesliedjes, daar heb ik niet zo'n boodschap aan. Het moet goed geproduceerd zijn en een verhaal hebben. Er moet goed over nagedacht zijn en alles moet mooi in elkaar passen: de kunde van de zanger, de boodschap, de productie, de muziekinstrumenten, de emotie die het oproept. Ik vind dit veel terug in symfonische metal.

 

Maar als je me op dit moment vraagt wat mijn lievelingsliedje is en ik mag er echt maar een noemen, dan zeg ik Shatter Me van violiste Lindsey Stirling en zangeres Lzzy Hale van de rockband Halestorm. Dit nummer combineert een aantal zaken die ik heel mooi vind: een stukje rock, een stukje dubstep en heel knap vioolwerk. De videoclip is ook schitterend en heeft weer elementen uit steampunk in zich. En Lindsey en Lzzy hebben zoveel passie voor de muziek, dat zie en hoor je.

 

Maar vraag me volgende week nog eens wat mijn lievelingsnummer is!

 

Lindsey Stirling feat. Lzzy Hale – Shatter Me

 

 

Tekst Anna-Maria Mantel, foto Arjen Vos