‘Ik denk dat Aalsmeer niet van jodelmuziek houdt…’

U bent inmiddels gewend om iedere zondag op deze plek een interview met een 'Radio-Aalsmeerder' terug te vinden. Voor een weekje onderbreken we de reeks. We hebben echter voor vandaag een prima alternatief. Leni Paul interviewde eerder deze week onze eigen 'Olga Lowina', koningin van de Tirolerzang: Jopie Vogelvang. Maar ook haar echtgenoot Rien was een bezoekje meer dan waard.

 

Ze trad op in TV-shows, in Oostenrijkse dorpen wordt ze op jodelfestijns op handen gedragen, maar de Feestweek in eigen dorp heeft ze nooit gehaald.

“Jammer,” zegt Jopie Vogelvang, “een gemiste kans.”

 

[Leni Paul] Wie de bescheiden woning aan de Aalsmeerderweg binnenkomt, moet even het interieur op zich laten inwerken. Het is duidelijk: het echtpaar Rien en Jopie Vogelvang, vroege zeventigers en volgende maand een halve eeuw getrouwd, heeft een hobby. En dat is het verzamelen van de meest uiteenlopende voorwerpen, variërend van een opgezette Vlaamse gaai ( “die had onze kat gevangen, toen hebben we de vogel maar laten opzetten”) ) een poes als theepot, een stenen paashaas met een kleurig stenen ei op zijn rug, een kruidenrek uit het begin van de vorige eeuw en  Mickey en Minnie-kussens op de bank. Tussen de ook op de grond her en der staande voorwerpen van diverse makelij baant de naar de naam Cosmo luisterende dwergkees moeizaam zijn weg.

We zijn bij Jopie  om een en ander te horen over haar opmerkelijke zangcarrière en dan met name in het 'jodelwezen'.

Jopie is bepaald geen zwijgzaam type en in een ommezien van tijd krijgen we een uitgebreid verhaal te horen van haar successen op zanggebied.

Veertien jaar geleden, nog volop in de optreedfase, sprak ik haar ook en evenals toen kreeg ik een levendig beeld geschetst van haar werkzaam leven en van haar opmerkelijke hobby.

 

“Muziek zit in mijn genen, in de Griekspoorfamilie. Oom Jan maakte muziek, neef is organist en ik speelde mondorgel en gitaar. Nee, aan muziek maken als beroep dacht ik niet. Na de Christelijke Ulo in Amstelveen zocht ik een kantoorbaantje en ik kwam bij de Rabobank terecht, toen nog Coöperatieve Tuinbouwbank. Ik bleef er 40 jaar en heb er van alles gedaan, loopjongen, de postkamer, telefoniste. In mijn vrije tijd deed ik al aan muziek en toen begon ik echt met jodelen.”

 

Er komen foto's tevoorschijn: Jopie in kleurige wijde rok, de borsten pront opgestuwd in een witte blouse en als ik vraag of er nog steeds wordt gejodeld aarzelt ze geen moment. Met afwisselend borst- en kopstem klettert een waterval van klanken door de kamer. Met een beetje fantasie beland ik op deze zonnige lentedag ineens in de Alpen.

 

Woonwagen Piet

Van de bank naar een loopbaan in de muziek. Het voerde je door heel Nederland en al snel trad je her en der op. Hoe is het begonnen?

Jopie barst los: “Er stond een advertentie in de Telegraaf, in Hilversum werd een zangeres gezocht bij de Egerlânder Kapel. Ik kon meteen meezingen, maar al snel vroegen ze, kun je ook jodelen. Nou nee, zei ik, maar ik kan het wel proberen. En omdat al snel lukte zei men tegen me, waarom ga je niet alleen optreden in plaats van in een koor. En ik was ook al in contact met Piet Schmidt, een woonwagenbewoner in Amsterdam/Noord en ja, woonwagenmensen maken doorgaans ook muziek.“

 

Jopie, duidelijk een selfmade vrouw ging haar eigen nummers schrijven en belandde al gauw als de eigentijdse Olga Lowina in de Hennie Huisman Soundmixshow.

 

 

“Ik ging dus alleen zingen met op de achtergrond muziek van mijn eigen mini-disc met daarop de tweede stem. De echte  doorbraak kwam eigenlijk in Beieren en Oostenrijk waar mijn man en ik al jaren met vakantie naar toe gaan. En  ja, je weet, daar wordt veel gejodeld. Inmiddels heb ik daar zo veel contacten, als ze me zien weten ze, Jopie gaat weer jodelen. Vooral mijn Hemelbedpolka heeft daar al jaren succes. Ik heb destijds trouwens op mijn eigen afscheidsfeest bij de bank ook gejodeld”.

 

Inmiddels verschenen er diverse platen van Jopie. Echter, in het Aalsmeerse, toch rijkelijk voorzien van diverse orkesten en zangkoren, hoorden en horen we Jopie zelden om niet te zeggen, nooit.

 

“Nee, ik denk dat ze in Aalsmeer niet zo van jodelen houden. Ik zou bijvoorbeeld heel graag eens in de feestweek in september zijn opgetreden, maar nee, hoor. Zo'n vijftien keer  op TV, met Johnny Kraaijkamp, Ria Valk, Koos Alberts, André van Duijn is bij mij thuis geweest, maar in eigen dorp, niks.”

 

Echtgenoot Rien vult aan: ”Ja, ze heeft een keer in de Praam opgetreden. Nou man, ze stonden helemaal buiten.”

Jopie:” In de Achterhoek, in Brabant en in Overijssel, ja, daar houden ze nog wel van jodelen, maar hier niet.”

 

Er komen weer fotoboeken tevoorschijn.

 

“Ik heb meer dan tien kostuums, sommige heb ik uit de uitverkoop in Beieren. Ik treed per avond een half uur op en dan nog twee keer twintig minuten in steeds weer een ander kostuum. En nog steeds schrijf ik ook mijn eigen liedjes. Zit ik stil in huis, krijg ik ineens weer inspiratie. Alle woorden komen zo spontaan uit mezelf en dan ga ik op mijn mondorgel of het keyboard wat oefenen.”

 

Ook aan Jopie ging de moderne tijd niet voorbij. Er is een manager via wie Jopie kan worden 'geboekt' en er is een fleurige website.

 

“Ik hoop dat ik dit jaar wel in de Aalsmeerse Feestweek kan optreden. Zou toch leuk zijn!”

 

Inmiddels kwam ook TV-Noord-Holland onlangs aan de deur en maakte een reportage.

Jopie, schaterlach: ”Nee, niet voor mij, maar voor Rien. Sinds enkele jaren heeft die een verzamelwoede, Disneyland figuren. Rien ging een paar jaar geleden bij zijn broer langs in Californië en verzamelt sindsdien alles van Disney.”

 

We ontkomen niet aan een bezoek aan de schuren die duizenden Disneyvoorwerpen in tientallen vormen herbergen.

 

“Ik loop alle beurzen en markten af. Wat ik er mee doe? Niets. Nee, er wordt niks verkocht, ik zit hier elke dag en geniet van mijn verzameling. Mooi toch? De TV-Noord-Holland mensen dachten dat het de grootste verzameling van Europa is en dat zou best eens kunnen!”

 

Foto's: Jopie en Rien Vogelvang in hun huiselijke omgeving, temidden van de immense verzameling Disneyfuguren. Foto's Arjen Vos