Hoe is het nu met… Wim Lodder?

Tientallen jaren was de familie Lodder aan de Oosteinderweg hét aanspreekpunt in Aalsmeer/Oost voor  het repareren van fietsen en de aanschaf van een nieuw rijwiel of bromfiets. Diverse omstandigheden waren er zo’n twaalf jaar geleden de oorzaak van dat zoon Wim Lodder, die zijn vader inmiddels was opgevolgd, uitweek naar de Seringenstraat. Een gesprek met een 73-jarige gepensioneerde ambachtsman wiens dag nog steeds is gevuld.

Een lichte kamer met daarachter een ruime tuin. Aan het eind daarvan een tegen alle weersomstandigheden bestendig schilderswerkje, een stukje eigen huisvlijt met daarop vrolijke kippen. Tijdens het gesprek blijkt schilderen en tekenen een van de vele hobby’s van Wim Lodder te zijn.

De familie Lodder stamde uit Zwammerdam. Met ‘De Fiets’ blijken ze van jongs af aan iets te hebben gehad.

“Mijn vader werkte bij een grossier in rijwielen, maar hij besloot al snel naar Amsterdam te gaan waar ik ben geboren. Toen ik vier was kon hij in het pand komen van Rien Dekker die toen uitweek naar het pand waar later Van der Schilden kwam. Waar wij toen kwamen was ruim genoeg voor ons,  het was huis, winkel en werkplaats.”

“Mijn vader hield zich in die tijd vooral bezig met reparaties van fietsen en bromfietsen, later kwam er een medewerker bij. Mijn moeder had haar handen vol aan de vijf kinderen.“

Lodder zegt terug te kijken op een mooie jeugd en schildert een tafereeltje van onbekommerd crossen op de Hoge Dijk. Lokte het vak van fietsenmaker jou ook?

“Ik wilde wel naar de LTS, heb die doorlopen. Daarna moest ik naar de UTS, had daar helemaal geen zin in, hield niet van school. Ik wilde wel fietsenmaker worden, net als mijn vader. Kijk maar eens in de Van Dale: achter het woord fietsenmaker stond: prutser. Nee, ik werd fietsspecialist en fietstechnicus. We kregen ook steeds meer scooters en bromfietsen.“

Het geheugen van de geïnterviewde blijkt fenomenaal te zijn. Zo herinnert hij zich dat de verslaggeefster destijds in het bezit was van een Mobylette EEG en noemt hij met naam en toenaam de diverse neringdoenden en hun voertuig in het ‘Farregat’ van zo’n dertig jaar geleden…

Fietsspecialist in Bloemenlust en VBA
“In veiling Bloemenlust zat toen Hannes Verhaar en repareerde er de fietsen. Veel werknemers in de veiling kwamen per fiets en ook binnen de veiling werden die fietsen gebruikt. Verhaar stopte er mee en wij zijn toen doorgegaan met de handel. En na de fusie hebben we de werkplaats voortgezet in de VBA.Veel van het personeel kwam per fiets. Later heeft de technische dienst van de veiling de reparaties overgenomen, wij hebben er tot 2002 gezeten.”

Op een gegeven moment kwamen de plannen van de aanleg van de snelweg, de nieuwe N201 onder de Oosteinderweg aan de orde.

“Dat is een ingrijpend plan geweest. Wij zouden moeten wijken, maar achteraf veranderden die plannen weer. Ja, wij moesten weg, maar het pand staat er nog steeds. (lange stilte) Ik wil hier eigenlijk niet over praten. Wij zijn verhuisd en wonen al weer veertien jaar met plezier hier in het dorp.”

Stilzitten was er sindsdien echter nooit bij voor Lodder en al snel kwam voor hem in Amsterdam het Zwarte Fietsen Plan om de hoek.

“Jonge mensen moesten worden opgeleid in het vak. Men zocht daarvoor een specialist en dat ben ik toen gaan doen. Het werd steeds meer, maar ik was inmiddels 67 en wilde niet meer de hele dag fulltime bezig zijn. Vanaf toen ben ik naar Vee-Fiets gegaan, een importeur  van componenten op een bestaande fiets om ondersteunend te werken, onder meer voor mensen met een handicap. Na drie jaar ben ik daar gestopt.”

Er volgt een technische uiteenzetting over de fiets in het algemeen en de elektrische fiets in het bijzonder. De laatste is niet meer weg te denken uit het straatbeeld.

“Ja, alles is in de branche gigantisch veranderd, ook in de opleiding. Men gaat massaal over op de elektrische fiets ofwel op de e-bike.  Ze spreken ook wel over de e-bike pedelac. Momenteel werk ik nog één dag in Amsterdam, leid ik ROC-leerlingen op van de school aan de Parnassusweg. Ik ben nu 73 en dat is naast mijn hobby’s voldoende, vind ik.”

Naast al zijn inzet voor het fietsenvak in de ruimste zin had Lodder altijd een brede belangstelling op divers gebied,.

“Ik was jarenlang betrokken bij het Aalsmeerse corso, zat acht jaar in de kerkenraad van de Hervormde Kerk, heb altijd getennist en wat ik al jaren lang doe is tekenen en schilderen. Ik heb tien seizoenen les gehad bij Dirk Annokkee. Maar die zei al snel tegen mij, ga jij maar schilderen. Ik heb geaquarelleerd, dat vond ik niks. Ik deed mee met de Kunstroute in De Kwakel en exposeerde ook bij Amazing Amateurs in Oude Raadhuis. Ook muziek heeft me altijd getrokken. In mijn diensttijd heb ik trombone gespeeld bij het korps van de artillerie en bij de militaire kapel.”

Geen man die zich verveelt, dat is al snel duidelijk.

“Ik zie al weer uit naar de uitvoering van de Mattheus Passion die ik dit jaar in het Concertgebouw bezoek.En dan heel iets anders, is er is er natuurlijk het popkoor Soundsation waarvan ik voorzitter ben. We hebben een geweldige groep zangers en zangeressen en we vieren op 17 en 18 april ons tienjarig jubileum in The Beach.“

Het is duidelijk, Wim Lodder verveelt zich geen moment. Zijn motto?
“Dingen doen en altijd blijven doen, dan heb je een goed leven!”

Tekst Leni Paul Foto’s Jaap Maars