Hoe is het nu met… Jan van der Jagt?

Hij is van nature een ondernemend type dat al jong de wijde wereld introk, zich verdiepte in maatschappelijke problemen en oog had voor de medemens. Van jongsafaan was hij betrokken bij de politiek en droeg als politicus in de Aalsmeerse gemeenteraad zijn steentje bij aan het politieke wel en wee van zijn woonplaats.

Jan van der Jagt is inmiddels 88 jaar. Samen met zijn vrouw Wil woont hij sinds negen maanden in een gerieflijk appartement naast 't Kloosterhof. Hoewel over bepaalde gebeurtenissen uit zijn verleden wat langer moet worden nagedacht herinnert Van der Jagt zich deze middag feilloos veel feiten uit zijn leven dat in 1930 begon in een kwekersfamilie in Ter Aar. 

“Mijn vader kweekte bloemen en ook groente en het lag voor de hand dat ik naar de tuinbouwschool zou gaan. We zijn in 1947 naar Zeist verhuisd en daar ontmoette ik mijn vrouw.” Wil: “Op een dansavond. Ineens stond hij daar voor me. Het klikte al gauw. Het eerste dat hij vroeg was, ben je van het houtje?”

Duidelijk een normale vraag in de tijd dat de Nederlandse katholieken en protestanten doorgaans niet zo gemakkelijk met elkaar in het huwelijk traden. Dat zat bij Jan en Wil wat het geloof betrof wel goed. Volgend jaar hopen ze hun 65 jarig huwelijksfeest te kunnen vieren.

Al jong werd Jan vaandrig bij de verkenners, de katholieke padvinders, en was hij van 1948 tot 1950 assistent Oubaas bij de Voortrekkers. Van 1950 tot 1952 was hij in militaire dienst bij de marechaussee.

Zijn hart trok echter naar de tuinbouw, maar daar was volgens hem in die jaren nauwelijks werk in. Jan en Wil verhuisden naar Zweden waarna hij nadien in dienst kon komen bij de firma Hilverda als vertegenwoordiger.

Wereldwijd bezig met anjerstek
“Ik sprak inmiddels vloeiend Zweeds en ik werd bij Hilverda verkoopleider en chef van vijf kwekerijen. Een groot deel van mijn leven heb ik anjerstekken verkocht in eigen land, maar ook in België, Oostenrijk, Duitsland, Kroatië, Noorwegen, Zweden en Finland.”

Veel Aalsmeerders kennen Van der Jagt uit de politiek en uit de sport. Van 1959 tot 2001 zat hij in het bestuur van RKAV. Hij was 25 jaar wedstrijdsecretaris en de laatste twaalf jaar voorzitter. Hij mag zich nog altijd ere-voorzitter noemen van FCAalsmeer.

Hoe en wanneer kwam hij met De Politiek in aanraking?
Wil vult in: ”Al heel jong. Toen we in Zweden woonden was hij al bij de politiek betrokken. En nadat we in Aalsmeer kwamen is hij hier al snel bij de Partij van de Arbeid gegaan en werd hij in 1970 gemeenteraadslid. Hij bleef dat tot 1994 en was de laatste twaalf jaar van die periode fractievoorzitter. In 1986 was hij de nestor van de raad en had de Commissies Financiën, Welzijn en Ruimtelijke Ordening in de portefeuille.''

Van 1994 tot 1996  was Van der Jagt wethouder van Openbare Werken. Er kwam abrupt een einde aan zijn wethouderschap toen hij werd geveld door een herseninfarct.

Een gezin met vijf kinderen, een functie in de politiek, maar daarnaast heeft de sport ook altijd Van der Jagts speciale aandacht gehad.

In de zestiger jaren was Van der Jagt actief in de Sportraad, de sportstichting, de bibliotheek en de muziekschool. Hij nam het initiatief tot het oprichten voor  het bedrijfsvoetbal waarbij 21 Aalsmeerse bedrijven in drie afdelingen betrokken waren. Zijn levendige interesse voor de sport liep vooruit op de huidige aansporing van de overheid dat we meer moeten bewegen en ook het stimuleren van schaatsen en wielrenen voor bedrijven stond op zijn agenda.

Tomeloze inzet
Van 1992 tot 1993 was Van der Jagt voorzitter van de plaatselijke PvdA,  voorzitter van de Ouderenvereniging ANBO en hij hielp mee bij de oprichting van de ouderenvereniging OVAK. Bij de ingrijpende fusie van Olympia en TVA tot OMNIA lag het voor de hand dat Van der Jagt lid van de fusiecommissie werd zoals hij een dergelijke functie voordien ook had bij de fusie van RKAV-Olympia en Odin.  

“En vergeet niet zijn inzet voor de katholieke kerk,” herinnnert echtgenote Wil zich die tijdens ons bezoek graag assisteert bij het ophalen van herinneringen aan de parochiale werkzaamheden van haar man. Zo'n tien jaar was Jan ook als voorzitter betrokken bij de parochieraad en vier jaar was hij voorzitter van het kerkbestuur.”

Tupperwaredoos
Al zijn bemoeienissen en inzet op divers gebied geven die middag stof voor interessante discussies. Terecht trots komt er uit een door Wil tevoorschijn gehaalde tupperwaredoos een handvol stoffelijke blijken van waardering en onderscheidingen tevoorschijn zoals daar onder meer zijn “het koninklijk lintje” dat hem in 1992 bij zijn afscheid van zijn werkgever Hilverda tijdens een uitbundig feest werd uitgereikt. En dan is daartussen ook het felbegeerde 'kruisje' van de door Van der Jagt uitgereden Elfstedentocht in 1985.

Regelmatig komen bij Van der Jagt nog bekenden uit sport, kerk en politiek langs want hij blijft interesse houden voor het wel en wee van anderen. De kinderen, de twaalf kleinkinderen en de drie achterkleinkinderen laten zich ook niet onbetuigd en verrichten, wonend in de directe omgeving, regelmatig hand- en spandiensten voor ouders en grootouders.

Uitzonderlijk goede vrouw
Na het opsommen van de vele verdiensten van de geïnterviewde vragen we ons af, hoe hij al die taken heeft kunnen verrichten naast zijn werkkring en zijn kinderrijk gezin. 

Van der Jagt: ”Zonder mijn uitzonderljk goede vrouw was dit alles niet mogelijk geweest. Zij zorgde er voor dat ik dit allemaal heb kunnen doen met een gezin met vijf kinderen.”

Wordt de actuele politiek ook nog gevolgd? Tenslotte staan we komende week weer voor de Europese verkiezingen. Op de TV volgt Van der Jagt nog wel zo nu en dan de verrichtingen in het politieke veld. Hij kijkt graag terug op zijn mooie politieke jaren in eigen omgeving. Toeval bestaat niet, maar juist die middag komt onverwacht partijgenote Elly Offerman binnen met een boeket rode rozen. Hij is verrast en blij, maar vraagt zich enigszins bezorgd af: “Die foto, moet dat nu echt?”

Tekst Leni Paul Foto's Arjen Vos

(advertentie)