Hoe is het nu met… Berry Philippa?

Door Leni Paul. Hij kwam, zag en bleef en werd een bekende Aalsmeerder. Inmiddels geniet hij al weer vele jaren van zijn pensioen, maar is hij nog steeds druk bezig in het maatschappelijk leven van Aalsmeer. Een gesprek met Berry Philippa, nog vaak aangeduid als ‘de man van de Rabobank’. Hoe vult de nu 74-jarige oud-Brabander Philippa zijn dagen? Een gesprek met een opgewekte Kudelstaarter voor wie de dagen tekort zijn.

Een heerlijke woning waar kunst in diverse uitingen en vormen de aandacht trekt. Door het hele huis wanden vol boeken en exotische beelden. “We lezen en reizen graag…” Rondom en achter het huis een door echtpaar Berry en Els eigenhandig onderhouden tuin met imposante struiken die tot een soort van minibos zijn uitgegroeid.

Afkomstig uit Tilburg kon Berry tijdens zijn studie macro-economie al snel een baan vinden bij de Bank Van Lanschot. “De Van Landschotbank was een deftige bank. Een portier in uniform bij de ingang. De bankwereld trok mij wel, hoewel ik ook graag wetenschapper wilde worden. Maar toen het aanbod kwam om op de studieafdeling van de Nationale Investeringsbank in Den Haag te gaan werken ben ik dat gaan doen. De directeur van de bank achtte mij echter geschikt voor de kredietafdeling, klanten benaderen en contacten leggen en onderhouden. Ik was inmiddels getrouwd met Els die ik kende van de middelbare school. Ik had als plan; na vijf jaar weer eens elders werken en na vijf jaar in Den Haag wilde ik wel weer eens iets anders. En toen in 1978 bij de Rabobank in Aalsmeer een plaats beschikbaar kwam dacht ik, ach, vijf jaar Aalsmeer, dat lijkt me wel wat.”

Jongste directeur
Maar dat werd iets langer: om precies te zijn ben je bij de Rabobank tot je pensioen gebleven. Wat trok je aan en wat hield je hier heel je werkzaam leven? “O, daar zijn diverse redenen voor te noemen. Aalsmeer is een gemeente met een enorme ondernemersgeest. Dat was toen en dat is nog steeds zo. Nu ruim 30.000 inwoners, 4400 bedrijven en 322 verenigingen. Hiermee heeft Aalsmeer de hoogste bedrijfsintensiteit en verenigingsintensiteit van heel Nederland. We voelden ons hier direct thuis en omdat directeur Montagne vertrok konden we boven de bank wonen. We hebben echter al gauw deze woning in Kudelstaart betrokken. Het werk beviel me al meteen. Contacten werden snel gelegd. Ik werd in 1978 directeur, de jongste directeur van een Rabobank in Nederland, en ik ben tot mijn pensioen in 2008 bij de bank gebleven. Ik maakte gemakkelijk contacten en heb me altijd gerealiseerd dat Aalsmeer echt een bijzonder dorp is.”

Je noemt in ons gesprek diverse malen de vele verenigingen. Al gauw heb je je na je komst naar Aalsmeer in het verenigingsleven gestort. “Ik ben van mening dat die verbondenheid tussen mensen, die toewijding en trouw aan verenigingen en clubjes, mede te maken heeft met de vele Doopsgezinden die Aalsmeer van ouds heeft. Er is altijd een warme samenhang geweest tussen de Doopsgezinden en dat heeft, denk ik, te maken met het hechte verenigingsleven hier.”

Sint Jan
Datzelfde kan toch ook worden gezegd van de Kudelstaarters, oorspronkelijk doorgaans katholiek. “Ja, maar toch anders. Inmiddels is Kudelstaart enorm gegroeid en ook in Kudelstaart heb ik me wel ingezet voor diverse verenigingen en goede doelen. Ik heb me direct aangemeld voor de tennisclub. En wat goede doelen betreft: er was jaren geleden de slechte staat van de kerk van Sint Jan, een echt baken van Kudelstaart. Omdat het bisdom Haarlem dat niet direct inzag hebben we ons met een groepje Kudelstaarters ervoor ingezet de kerk weer in goede staat te brengen en de kerk is nu zelfs erkend als monument. Ik heb me graag voor diverse zaken buiten mijn werk ingezet. Zo was ik al direct betrokken bij de Sportraad waarvan ik van 1990 tot 1998 voorzitter was. Ik was commissaris van woningbouwvereniging Aalsmeer, van KCA, Kunst en Cultuur Aalsmeer ben ik van 2000 tot 2007 vice-voorzitter geweest en ik was van 1998 tot 2010 mediator wat inhield dat ik betrokken was bij het oplossen van conflicten tussen bedrijven.”

Nieuwe club
De Rabobank was vanaf het begin ‘genesteld’ in de tuinbouw en dankzij je werkkring kende jij de bloemen- en plantenbranche en de ondernemers daarin van haver tot gort. In die branche bestonden al diverse verenigingen die zich daarvoor inzetten. Toch voelde je in 2009 de noodzaak tot het oprichten van een nieuwe vereniging voor de veredelaars: Blooming Breeders. Waarom vond je het nodig naast de bestaande beroepsondernemingen op tuinbouwqgebied nog een nieuwe club op te zetten?

“De kracht van de Nederlandse bloemen-en plantensector zit in onze kennis van de veredeling. Vanouds zijn in onze Nederlandse sierteelt nieuwe gewassen ontwikkeld. Die tak van de sierteelt moet je in eigen land houden en daar was lange tijd onvoldoende oog en aandacht voor. En ik was en ben nog steeds van mening  dat wanneer we onze innovatieve kennis op het gebied van de sierteeltveredeling hier in eigen land en hand zouden willen behouden er iets zou moeten gebeuren. Om die reden heb ik  samen met André Smaal, veredelaar, Blooming Breeders opgericht. Aanvankelijk voor de veredelaars, maar er sloten zich al direct handelaren bij ons aan. Ik ben tot dit jaar voorzitter geweest. Dit jaar zijn we met Blooming Breeders gestopt omdat er onvoldoende opvolging was in de bestuursfuncties. Jammer, als je terugkijkt op de diverse druk bezochte congressen en bijvoorbeeld op de eenmalige presentatie in 2018 van Dutch Garden in Disneyland Parijs. Ik acht het trouwens niet uitgesloten dat wellicht in de toekomst weer eens op veredelingsgebied iets dergelijks zal worden ondernomen.”

Gouden randje
We zeiden het al: je bent een man die graag en gemakkelijk contacten legt en met nieuwe ideeën komt. Philippa bevestigt deze opmerking. Hij is sedert 2003 voorzitter van de Vrienden van het Zorgcentrum. “Het is om extra gelden binnen te halen om 75+ers in Aalsmeer en Kudelstaart dagen met een gouden randje te bezorgen. Binnen de stichting is een 75+club opgericht voor Aalsmeerse bedrijven meer dan 75 jaar bestaan. Die brengen extra gelden binnen. Ook ben ik sinds 2011 vice-voorzitter van de club van gepensioneerden van de Rabobank.”

Zinloze uren
Behalve je wekelijkse ontspanning in de sportschool en op het tennisveld betreffen bovengenoemde activiteiten doorgaans de inzet voor anderen. De meest recente inzet is het bezig zijn namens de 103 ingezetenen van woningen van Geerland waarvan 92 van hen bereid waren een aan de gemeente gericht verzoek te ondertekenen inzake de plannen voor de Bilderdammerweg en de kruising Geerland. Het plan is om 260 woningen te bouwen in het plan Westeinderhage. Vraag aan de enthousiaste oud-directeur: nooit overwogen de politiek in te gaan? Er volgt een hartgrondig uitgesproken ‘neen’. “Zoveel zinloze uren moet je daarin stoppen, nee, dat wil ik niet.”

Groot Dictee
Een van je hobbies is lezen, zo liet je in een eerder gesprek weten. Taal is je sterke kant en dat is niet verwonderlijk aangezien je zus Marlies, de bekende schrijfster is van het Etymologisch Woordenboek. Jijzelf behoorde diverse malen met twee van je dochters in het Philippateam tot de winnaars van het Groot Aalsmeers Dictee. Dochter Jolijn was zelf individueel de winnaar van het Aalsmeerse Dictee en zelf mocht je meedoen aan het op TV uitgezonden dictee bij Philip Freriks. “Ja, dat was een leuke ervaring.”

Ambassadeur
Zelden portretteerden we een gepensioneerde Aalsmeerder met nog zoveel bezigheden op divers gebied waarbij een aanzienlijk deel van de tijd wordt gestoken in activiteiten voor de medemens. Momenteel is Philippa ook nog voorzitter van de Probus, een plaatselijke vereniging van gepensioneerden die, zo zegt hij, een maatschappelijk verantwoordelijke functie hebben vervuld. Nog even terug naar je Rabotijd. Toen je in 2008 als directeur afscheid nam van de bank werd jou bij die gelegenheid het predikaat Ambassadeur toegekend. (trots) ”Ja, ik was de eerste ambassadeur van de Rabobank en dat ben ik nog steeds.”

Kwalijk
Wel dus de ambassadeur in eigen gemeente, maar de fysieke Rabobank hier is verdwenen: de Aalsmeerders en Kudelstaarters moeten nu helaas uitwijken naar elders, want Rabo Aalsmeer, ooit een belangrijke tak van de Landelijke Coöperatieve Rabobank en de trots van met name de tuinbouwsector pakte stilletjes zijn biezen en liet de klant verbijsterd achter. (Er valt een kleine stilte) “Ja, dat is heel jammer en heel kwalijk. Er is geen Rabobank meer in Aalsmeer, centrum van de sierteeltsector. Deze beslissing is van hogerhand genomen. Maar ik ben nog steeds ambassadeur voor de klanten van de Rabobank.”

Foto’s Jaap Maars