‘Han deed alles met volle overgave’ (Ilse Zethof)

Een intelligente, humoristische, vrolijke, loyale, meelevende, kritische en fantastische collega. Dat was Han. Iemand waar ik heel veel van geleerd heb. Ik kende hem pas vier jaar, maar heb heel intensief met hem samengewerkt. Eerst voor ‘de Pieter’, later NieuwsOverAalsmeer, het watersportmagazine en uiteraard AalsmeerVandaag dat we samen met Arjen gestart waren.

Dat was echt zijn kindje en hij stond ermee op en ging ermee naar bed. Hij wilde Aalsmeer en Kudelstaart wakker schudden, voornamelijk op politiek gebied. De politiek weer interessant maken voor ‘de gewone burger’, want hij vond het belangrijk dat iedereen wist wat er zoal gebeurde daar in het gemeentehuis. Dat vond niet iedereen een goed idee, want hij had een scherpe pen. Soms twijfelde ik eerlijk gezegd soms ook of bepaalde verhalen wel gepubliceerd konden worden, maar hij was altijd goed onderlegd en voorbereid. Hij schreef geen onzin en leugens, was objectief en onafhankelijk, al dachten sommigen daar anders over. Als hij het niet met je eens was, dan meldde hij dat direct en kwam er een mooi epistel. Hij stak zijn mening niet onder stoelen of banken en was idealistisch. Maar zijn schrijfstijl, zijn humor en kennis werden vooral enorm gewaardeerd.

Hij was het gezicht van AalsmeerVandaag en toen hij meldde een stapje terug te doen met zijn werkzaamheden voor de site kwamen daar veel teleurgestelde reacties op. Maar iedereen begreep het. Wat had ik het hem gegund om nog meer van het leven te kunnen genieten, samen met Yo en zijn kinderen. Hij had zoveel plannen, wilde vaker reizen, veel cultuur opsnuiven en wilde er meer tijd voor vrijmaken. Maar AalsmeerVandaag kon hij niet loslaten en hij deed alles met volle overgave. En dat was niet alleen het schrijven van artikelen, maar hij stak ook zeer veel tijd in het in gesprek gaan met mensen.

Zijn mening werd vaak gevraagd door velen. Hij was breed geïnteresseerd en wist zo enorm veel over politiek Aalsmeer, hij had er een boek over kunnen schrijven. Tijdens onze redactievergaderingen sprak hij er weleens over, waarbij zijn frustratie duidelijk te merken was. Maar boos was hij eigenlijk nooit. En als hij het was duurde dat nooit erg lang.

Een andere frustratie van hem was een verhaal waar spelfouten in stonden. Hij was een goede leermeester en leerde langzaam om ons ‘los’ te laten. Maar toch controleerde hij alle artikelen en hij liet het ons altijd merken als hij het niet met je eens was of als er fouten in stonden. Tenenkrommend vond hij sommige persberichten van externen die we ontvingen en daarmee werd voor hem de noodzaak van AalsmeerVandaag nog groter.

Helaas zullen wij nooit meer kunnen genieten van deze geweldige journalist en zijn kritische maar eerlijke mening. Maar wie schrijft die blijft en we hebben zijn vele verhalen nog. Blader ook maar eens door ‘NieuwNat’, een Aalsmeers tijdschrift waar Han een belangrijke rol in had (linksonder in het menu). Aalsmeer zal nooit meer hetzelfde zijn….

Ilse Zethof