Azaleastraat omgedoopt tot Van Itterzonstraat

Door: Conny Vos. Van de veertien woningen in het doodlopende stukje van de Azaleastraat zijn er drie bewoond door één familie: vader Herman, zoon Stef en dochter Femke van Itterzon. “We delen de alledaagse dingetjes,” aldus Femke die, toen haar broer Stef hier recent kwam wonen, de straat omdoopte in ‘Van Itterzonstraat’.

“Mijn oma kocht in 1961 het huis op nummer 25,” vertelt Femke, “toen in 1988 het huis op nummer 26 vrijkwam, is mijn oma daar gaan wonen en zijn mijn ouders naar het huis van mijn oma verhuisd. Mijn broer Stef en ik zijn hier dus opgegroeid. We speelden op straat met de bal of op onze skelters. Dat kon veilig, want het is een doodlopend straatje.”

Heerlijk thuis komen
Femke heeft altijd een goed gevoel over hun buurtje gehad en toen ze de kans kreeg om weer terug te keren, greep ze die meteen aan. “Samen met mijn vriend Jasper heb ik in 2020 het huis op nummer 19 gekocht. We liepen naar binnen en wisten binnen een minuut dat we hier wilden wonen. We woonden in een appartement en waren veel aan het reizen. We reizen nog steeds, maar het is heerlijk om thuis te komen, dit is onze basis. In deze straat wonen fijne mensen, die zich om elkaar bekommeren, de sfeer is gemoedelijk. Ik voelde een duidelijk ‘ja’.”

Net een camping
Dat haar vader en broer ook in de straat wonen, was geen belemmering, maar juist een voordeel. “We hebben een hechte band met elkaar en lopen veel bij elkaar binnen. Mijn vader houdt van koken en kookt vaak ruim, dus we eten graag mee. We hebben geen vaste dag, dat gaat heel spontaan. Het voelt ook niet als een verplichting. We hebben ook allemaal ons eigen leven.”
Vader Herman bevestigt dat: “Zij komen meer bij mij over de vloer hoor. Ik heb nu ook een pan met gehaktballen gemaakt, lekker met een biertje erbij. Of ik maak een bak nasi. Er komt wel vaker zomaar even iemand langs. Sommige buren wonen hier ook al dertig jaar en de buurvrouw die vroeger op nummer 28 woonde wilde ook weer terug en woont nu op nummer 20. Het is net een camping, mensen gaan steeds weer terug naar dezelfde plek.”

Gouden handjes
Samen met Jasper is Herman bezig om een nieuwe schutting te bouwen. Femke: “Mijn vader en mijn broer hebben gouden handjes. Ze zijn altijd aan het klussen. Als de wasmachine overloopt, is het heel laagdrempelig om een van hen te bellen, hulp is altijd dichtbij. Het kwam ook goed uit bij de verhuizing, want hoewel ons huis instapklaar was, hebben ze er toch nog wat aan verbouwd en er een verdieping bovenop gemaakt.”

“En nu heeft mijn broer Stef het huis naast mijn vader gekocht. Nadat mijn oma overleed werd het huis verkocht aan iemand die er zestien jaar woonde en er nu uitging. Het is een oud huis en er moet van alles gebeuren, maar zo kunnen mijn broer en zijn vriendin het wel op hun eigen manier inrichten.”

Oogje in het zeil
Toen Stef de sleutel overhandigd kreeg, had Femke een bordje gemaakt om de Azaleastraat om te dopen tot Van Itterzon Straat. “Ik ben heel dankbaar dat we zo dichtbij elkaar wonen. Mijn moeder woont ook maar vijf minuten lopen hier vandaan. We houden elkaar niet in de gaten, maar houden wel een oogje in het zeil. Het is heel relaxt. We hoeven niet elke zondagmiddag bij elkaar op bezoek. We delen juist de alledaagse dingetjes en dat zou ik niet willen missen.

(Foto: familie Itterzon)