“Al jong aan het prutsen met techniek…”

Vandaag een extra lange editie van de Radio Aalsmeer-medewerker in het spotlicht. Anna-Maria Mantel ondervroeg Marcel van der Velde. Als de term 'radiomaniak' op iemand van toepassing is, dan is het wel bij deze doorgewinterde radiomaker en techneut.

 

Naam: Marcel van der Velde

Functie: programmamaker Nerdalert en programmaleider

Beroep: Creatief techneut bij de rijksoverheid

Sfeer: Volle bak redactieruimte. Romantisch diner op Valentijnsavond met kroepoek en co-host Marjolein.

 

Waarom maak je radio?

Tja, waarom trek je 's morgens kleren aan? Je kunt prima overleven zonder maar je mist toch iets he? Muziek is geweldig. Het kan iets bij mensen losmaken. Daar wil ik mee werken. Het is een deel van mij.

 

Mijn eerste radioherinnering was een week na mijn twaalfde verjaardag in de VARA studio's. Mijn oom werkte daar en stelde mij voor aan Peter Holland. Van hem mocht toen iets in de microfoon roepen en wat knopjes indrukken. Dat was helemaal te gek! Dat mensen dat hoorden in heel Nederland vond ik heel gaaf. Toen wist ik het: Dit zou ik heel graag willen. Mijn ouders zagen dat niet zo zitten. Joh, de kans dat gaat lukken is één op de miljoen. Het was natuurlijk goed bedoeld. Ik dacht alleen: Ik wil dit. Laat me nou mijn ding doen!

 

Hoe begon je radio carrière?
Net als veel kids in de buurt had ik een 27MC bakkie. Ik was een al jong aan het prutsen met techniek. Alpha kanaaltjes inbouwen. Beetje rommelen. Misschien is dat ook wel de aanzet voor mijn hackerscarrière geweest. Nee, ik hield niet van mensen die muziek uitzonden op een bakkie. Daar had iedereen een grote hekel aan, want dat hield het hele kanaal bezet. Een half jaartje na het bezoek aan de VARA meldde ik mij voor het eerst bij een radiopiraat. Radio Unique in Amsterdam.

 

Een mooi verhaal uit die tijd: Opeens viel in de studio de stroom uit en had men het idee dat de Radio Controle Dienst was gearriveerd. Ze zeiden: Hier heb je een zaklamp ga jij maar even beneden een stop vervangen. Ik stommel in het donker de trap af en toen gebeurde het: Schreeuwen, boeien… hup ik werd achterin een politieauto gestopt. Tja, je bent een kind. Dat was even schrikken.

 

Welke radiozenders zat je allemaal bij?

Dat zijn er nogal wat geweest. Bij de meeste piraten voelde het team echt als familie. Ook als je maar een kleine bijdrage leverde. Je hoorde er gewoon bij. Na wat omzwervingen landde ik eind jaren 80 bij Radio 100. De zender van de Amsterdamse kraakbeweging. Dat heeft niet heel lang geduurd. Ik was daar niet alternatief genoeg voor met mijn top 40 plaatjes.

 

Vanuit Radio 100 kreeg ik contact met Radio X, het latere Amsterdam FM, waar ik behoorlijk lang heb rondgelopen. Het station werd in die tijd gerund door Rob van Limburg. Een soort van Jan Peterse en Niels Tenhagen in één. Van hem heb ik ontzettend veel geleerd.

 

In 1990 maakte kwam Radio Unique terug. Ditmaal legaal als lokale zender. Dat duurde zo'n twee jaar, waarna het kanaal werd ingepikt door Radio Amsterdam van de Telegraaf Groep. Omdat ik in Diemen woonde was de lokale omroep Diemen de volgende logische stap. Zij werkten in die tijd samen met Radio Octaaf. Een andere ex-piraat.

 

En toen?

Tijdens een barbecue kwam ik in contact met Nico Volker, de directeur van stadradio Rotterdam. Hij bood me mijn eerste betaalde radiobaan aan. Bij stadsradio heb ik ontzettend veel lol gehad. We deden daar echt krankzinnige dingen. Bijvoorbeeld de “Phone Out”. Luisteraars konden niet bellen. Nee … Wíj belden de mensen. Midden in de nacht van twaalf tot zes. Om de groeten te doen!

 

Toen gebeurde er iets bijzonders. Heel vroeg in de ochtend ging mijn telefoon. Ja hallo… met 538, Bart van Leeuwen. Ik dacht: Dat is een geintje van mijn collega’s. Het was net na zessen in de ochtend! Ze zochten mij echt. “Of we eens konden praten over nachtradio”.

 

Achteraf was die overstap misschien wel de stomste uit mijn carrière. Alles was geformatteerd en vooraf vastgesteld. Tubes tandpasta inpakken aan de lopende band is boeiender. Dat was geen leven. Verplicht leuk zijn. Alles was geautomatiseerd. Geen creativiteit meer. Voor mij was dat het einde van de magie. Het was werk geworden. Werk dat ik niet wilde doen.

 

Miste je de radio niet?

Ik had toen echt de balen van radio en stopte ermee. Maar stoppen met radio is een beetje als stoppen met alle andere verslavingen. Zwaarder dan je denkt. Ik kan niet zonder de muziek en interactie. Daarom startte ik toen Leukemensen.nl. Oog voor kwaliteit en de klant. Geen DJ-Dikke-Doris-drive-in-show. Echt professionele shows.

 

Waarom koos je uiteindelijk voor Radio Aalsmeer?
Ik was in Uithoorn bij een vriend van mij. Hij zei: “Ik ga zo een bakkie doen bij Koen en Jan in de Radio Aalsmeer studio. Ga je mee?”. Daar raakten we natuurlijk snel in gesprek. Koen vroeg of ik misschien een uurtje wilde draaien. Een soort gastoptreden. Dat werkt waarschijnlijk hetzelfde als een sigaret aanbieden aan iemand die gestopt is met roken. Toch wel weer lekker, dit!

 

Hoe was de radio toen?

Jan Peterse was echt de vader van Radio Aalsmeer. Jan vond zoveel goed. Een fantastisch persoon. Altijd enthousiast maar tegelijk prima in staat de rust te bewaren. Ik had veel gesprekken met Jan. Tja, ik heb een grote smoel. Ik vind altijd overal iets van. Jan zei dan: “Rustig aan… Komt goed”. Hij heeft me vaak moeten afremmen. Ik ben niet zo van het poldermodel en kan soms een beetje te direct zijn.

Toen Jan had aangegeven het wat rustiger aan te willen gaan doen (we wisten toen nog niet dat hij ziek was) kwam er een telefoontje van bestuurslid Lennart. Ik heb een gesprek gehad met hem en voorzitter Henk. De boodschap was: “Ik wil je niet voor het blok zetten, maar kun je ons helpen met de programmering?” Natuurlijk wil ik dat. Als je een grote mond hebt, moet je het ook waarmaken en je mouwen opstropen.

 

Wat is het NerdAlert gevoel?

NerdAlert is mijn programma op zondagavond. Het is een grap, een knipoog en een feestneus. Wat het gevoel is? Dat is wel een interessante vraag. Hoe zeg je dat een beetje goed? Iemand die geen verstand heeft van het radiolandschap zou zeggen: Het is gewoon een programma met grappen. Maar mensen die zich verdiepen in de media herkennen het als satire. Het past… het is heel dicht bij mijzelf.

 

Marjolein? Sja… Ik heb behoorlijk wat co-hosts gehad. Maar ik ben er uiteindelijk met één getrouwd. Dat zegt wel genoeg, toch? Als je ons allebei blinddoekt dan werkt het nog.

 

Wat was je leukste locatie uitzending?

Ik heb een heleboel leuke locatie uitzendingen gedaan. Bij 538 was het groot, gróter, grootst! Ook bij stadsradio hadden we hele leuke dingen. Hier bij Radio Aalsmeer vond ik het hoogtepunt de live uitzending bij Licht en Water. Dat was zo gaaf! Op een privéjacht. Vreselijk aardige mensen ook. Toen heb ik ook direct kennisgemaakt met Aalsmeer vanaf het water. Dat was echt schitterend.

 

Wie zijn je radiohelden? Dat was vroeger de Volle Vrijdag van Veronica, met als hoogtepunt Stenders en Van Inkel. Het verschil tussen die twee is zo groot. Rob de pop-professor en Jeroen de jinglemachine.

Howerd Stern is ook geweldig. Hij heeft echt debiele dingen gedaan.

En natúúrlijk Willem de Ridder. Verhalenverteller, hij kan met iedereen over alles praten. Een hele authentieke man. Hij blijft boeien.

 

Wat mis je bij Radio Aalsmeer?

Net als veel collega's zou ik een webcam ook leuk vinden, maar heeft geen prioriteit. Het weekend is nu teveel een lappendeken en het zenderbereik is niet overal even sterk. Aan allebei gaan we werken.

 

Wat is je lievelingsprogramma op Radio Aalsmeer?

Ik hou van FUNradio. Het moet leuk zijn. Als je naar Cock Bareuh luistert dan hoor je het ook echt iemand met ontzettend veel plezier in radio. Hij draait Collectables op de vrijdagavond. Let´s Go van Kim en Joey op vrijdag vind ik briljant. Echt energie. Verder natuurlijk Superzaterdag van Niels en Frederik. Bij de uitzending Secret Stereo bijvoorbeeld. Ook Sem op zaterdag. Hij brengt de broodnodige “chill” op zaterdagochtend.

 

Wat is je lievelingsliedje en waarom?

Ik houd van goed geproduceerde muziek. “Gaia” van Valencia is daar een mooi voorbeeld van. Of Nightwish met “Eva”. Bohemian Rhapsody zou ook in dat rijtje passen, maar die is wel een beetje stukgedraaid.

 

Tekst Anna-Maria Mantel, foto Arjen Vos