Afscheid Anneke Nap: ‘Een mens moet blijven bewegen’

Door Leni Paul. Zeg Anneke Nap en vrijwel zeker zal je deze naam associëren met sport in de ruimste zin van het woord. Aan de vooravond van haar officiële afscheid van de Aalsmeerse sportwereld die ze tientallen jaren heeft gediend, spreken we met haar over haar werkzaam leven en haar opvattingen over De Sport in het algemeen.

De 67-jarige Anneke stamt uit de bekende Aalsmeerse huisschildersfamilie Nap. Vader was ook een begenadigd amateur-schilder en een fraaie bloemenimpressie siert één van de wanden in de lichte huiskamer. Verder getuigen diverse houten watertorens op de kast en tafel en mooie sierlijke beelden van danseresjes van Anneke’s warme belangstelling voor het dorp Aalsmeer, de watertoren en haar  interesse voor ballet.

Ze doorliep de Immanuëlschool (thans Hotel Chariot) en ze wist al jong dat ze het onderwijs en dan met name het gymnastiekonderwijs in wilde gaan. In haar woning in een rustige wijk in Kudelstaart kijken we die ochtend terug op haar loopbaan. “Ik ben opgegroeid in een sportieve familie. Zowel mijn opa als mijn moeder waren al lid van TVA, een begrip in Aalsmeer-Oost. Ik behaalde het mulo-diploma op De Wiekslag en wilde daarna door naar de ALO, de Academie voor Lichamelijke Oefening in Amsterdam/Geuzenveld. Maar na de Wiekslag ben ik eerst naar het Herman Wesselink College gegaan, het was het laatste jaar dat de HBS bestond. Daarna naar de ALO waar ik in het tweede jaar een opleiding kreeg aangeboden om   turndocent te worden. Ik kon hierna direct een baan krijgen als turntrainster bij gymnastiekvereniging Rijsenhout, een baan die ik heb gehouden tot aan de geboorte van de eerste van mijn drie kinderen.”

Verenigingsminded
Ze zegt dat ze ook altijd ‘verenigingsminded’ is geweest. “Het was me met de paplepel ingegoten en ook mijn drie kinderen zijn van jongs af aan lid geweest van een sportvereniging. Ikzelf heb 41 jaar les gegeven op diverse scholen en vanaf mijn twintigste bij diverse verenigingen.” Er was in  het verleden nogal een sportieve rivaliteit tussen de verenigingen in onze gemeente. “Ja, daar was Olympia in het dorp en TVA in Aalsmeer-Oost. Later kwam de fusie. Ik heb dat altijd een goeie zaak gevonden. Allemaal eensgezind aan het sporten, prima toch. Ik heb min of meer die twee verenigingen toen samengebracht, ik was altijd voor samengaan. In feite waren het niet de leden zelf die moeite hadden met het samengaan, het waren min of meer de bestuurders die er problemen mee hadden. Ik ben blij dat we sinds 2000 nu SV Omnia hebben.”

Is de kiem voor jouw streven naar het beoefenen van sport van huis uit al gelegd? “Ja, absoluut. Mijn opa heeft bijvoorbeeld tot op zeer hoge leeftijd gehandbald en geturnd en hij trainde in Bloemenlust.  Mijn vader liep op zijn 87^e nog de Poel om en werd 97 jaar. En dan krijg je ontgetwijfeld daar zelf veel van mee.” Nu we met name de laatste jaren van diverse kanten gewezen worden op het belang van beweging, op de noodzaak van sporten en van het bezig zijn en blijven tot op hogere leeftijd maken we uit het gesprek met Anneke op dat het sporten haar leidraad in het leven was en nog steeds is.

Bewegen is leven
“Bewegen is leven”zegt ze plechtig. En van haar veelzijdigheid op sportgebied horen we die ochtend veel details. Want naast haar taak als gymnastieklerares op de diverse scholen en bij verschillende verenigingen was ze ook geruime tijd  werkzaam als badjuffrouw in zowel de legendarische VIBA naast de watertoren als in de Waterlelie. Ook schroomde ze niet de Westeinderplas over te zwemmen.

Inmiddels vond Anneke in haar drukke werkzame leven toch tijd de opleiding tot motorisch remedial teacher te volgen. Ze legt uit: “Bij remedial teaching gaat het om het aanleren van vaardigheden van kleuters die op een of andere manier achterblijven in hun ontwikkeling bij de lichamelijke oefeningen. Met deze alom erkende opleiding kunnen goede resultaten worden geboekt. In 2010 werden deze remedial traininglessen wegbezuinigd door de gemeente. Die bekostigde op alle basisscholen deze lessen. Een slechte zaak dat dit stopte. Ik heb in de loop der jaren heel veel de kinderen mogen stimuleren en ze hebben aangezet tot meer bewegen. En toen kwam er anderhalf jaar geleden de coronacrisis en moest noodgedwongen worden gestopt met de diverse activiteiten.”

Anneke geeft  aan ook altijd belangstelling voor choreografie te hebben gehad. “Dan had ik een mooie bewegingspas in het hoofd en liet die bijvoorbeeld in het Beethovenjaar vergezeld gaan van Beethovenmuziek. Ik heb nog meerdere choreografieën op muziek gezet voor groepen turnsters met de combinatie turnen en dansen en daar ben ik trots op. Vorig jaar was ik aan een nieuwe choreografie begonnen, maar door corona heb ik deze helaas niet af kunnen maken. Ik vind het heel mooi dat mijn dochter Ilse ook turntrainster is geworden en dat wij zo’n twaalf jaar lang één avond per week samen de turntraining mochten geven.  

Een leven lang gymnastiek, dansen, bewegen
En dan is er Het Pensioen. Hoe brengt een gepensioneerde van wie het leven van jongsafaan in het teken van sport en beweging heeft gestaan, de dagen door? ”Ik pas twee dagen per week op drie van de vier  keinkinderen en dat vind ik leuk. Verder ben ik al jaren lid van popkoor Soundsation. Heerlijk dat we na de coronatijd weer kunnen en mogen zingen. Ik doe veel aan fotograferen. Wat de broodnodige beweging betreft, ik tennis, ik fotografeer, ik wandel en fiets veel en wil ook weer gaan zwemmen.” 

Nooit spijt gehad van je keuze als gymnastieklerares? “O, nee, sport kun je blijven doen tot op hoge leeftijd. Bewegen is belangrijk. Mijn voorbeeld was ook mijn vader en zoals ik al zei, hij liep nog op zijn 87^e de Poel om en werd 97 jaar oud. En ik zelf heb altijd regionaal geturnd, maar voor topsport heb ik nooit gekozen.” Terugkijkend zegt Anneke vooral trots te zijn op de gymnastiekuitvoeringen. “Heel leuk om buiten het wedstrijdprogramma te trainen voor een presentatie. Als kind deed ik ook mee aan de uitvoeringen van TVA in Bloemenlust en dat inspireerde me altijd om mijn eigen turnsters dit ook te laten ervaren.”

Mooie herinneringen
Ze herinnert zich twee grote uitvoeringen van gymnastiekvereniging Rijsenhout in de Fanny Blankers-Koenhal in Hoofddorp, de mini-gymnastrada van Aalsmeer in De Bloemhof met deelname van alle turnverenigingen uit Aalsmeer, de buitendemonstraties tijdens de jaarmarkt in Kudelstaart en de braderie in Aalsmeer. “Hoogtepunten waren het. Het allermooiste vond ik de deelname aan een grote groep turners en turnsters van gymnastiekvereniging Kudelstaart aan de Wereldgymnaestrada in Berlijn in 1999. Later in 2003 hebben we nog met vijf turnsters van Omnia deelgenomen aan de Wereldgymnaestrada in Lissabon. Zelf heb ik zeven wereldgymnaestrada’s bezocht, En leuk om te weten dat de volgende Wereldgymnaestrada in 2023 wordt georganiseerd in Amsterdam. En weet je, deze gymnastraeda’s tellen meer deelnemers dan de Olympische Spelen en ze hebben geen wedstrijdelement. Er zijn gymnasten bij van alle leeftijden en dat is fantastisch om mee te maken.”

En nu is er aanstaande zaterdag in de Proosdijhal het officiële afscheid. Nerveus? “Het wordt een demo-avond, en ik zal me heerlijk laten verrassen.”

Foto’s: Jaap Maars en privé-archief Anneke Nap