Achtjarige Jonah maakt verhalenboek met juf

Een achtjarige jongen die voorleest voor de kleuters. Dat is op zich niet opzienbarend. Maar wel als deze jonge leerling voorleest uit een boek dat hijzelf geschreven heeft. En helemaal als hij ook nog dyslectisch blijkt te zijn. Het vond vanmorgen plaats op De Hoeksteen waar Jonah van Lienden zijn (eerste) verhalenbundel presenteerde.

Zowel juf Lenie als Jonah weten niet precies meer hoe het idee geboren is om een boekje te maken. De avonturen van Siem en Fien begonnen in ieder geval met de ie-klank. Een voor de woordblinde Jonah erg lastig letterpaar, zo bleek tijdens de bijlessen met juf Lenie de Haas. Door woordenlijsten te maken met deze ie-klank centraal rolde er als vanzelf een verhaaltje uit. Een goed voorbeeld is het eerste verhaaltje waarin Siem en Fien worden voorgesteld.

Ruiten ingooien
“Het is eigenlijk een boek over wat ik beleef”, vertelt Jonah van Lienden in de klas van de juf. Hij staat op het punt om als een echte schrijver voor te gaan dragen uit eigen werk in de kleuterklas. In het boek staan allemaal verhaaltjes over wat Jonah zo het schooljaar door allemaal meemaakt. Over vakantie naar Parijs, over de juf die jarig is, over de Sint in de mist, de winter, uit logeren en over een geheime hut en een paar jongens die ruiten aan het ingooien waren. “Ja, die jongens hadden we twee keer betrapt bij onze gymzaal. De moeder van Martijn ging toen de politie bellen en wij moesten vertellen hoe die jongens er uit zagen.” Juf Lenie bevestigt dat Jonah zo elke keer weer een nieuw idee had voor een verhaal.

Favoriete verhaal
“Jonah had de ideeën voor de verhalen en bedacht de zinnen en ik typte. We maakten dan samen woordenlijsten van moeilijke woorden en dan knutselden we net zo lang tot we een verhaal hadden en Jonah de letters kon lezen,” zegt z’n juf. Het favoriete verhaal van Jonah is Notre Dame waarin hij vertelt dat mama Deborah wordt nagetekend door een kunstenaar en papa Mike en Siem en Fien een hapje gaan eten. Ook de straatmuzikanten blijven hier niet onvermeld.

In de klas van kleuterjuf Marjanne Kniep en in aanwezigheid van zijn ouders en de pers leest Jonah twee verhaaltjes voor alsof hij nergens last van heeft. Zelf zegt hij dat hij bijna zeker weet dat hij dyslectie heeft. Voor hem betekent het dat hij last heeft met rekenen en taal en spelling. “Net als zijn broer,” vult mama Deborah later nog even aan.

Veel aandacht
Er is veel tijd en aandacht aan het boekje gegeven. Dat is goed te zien. De tekeningen zijn gemaakt door juf Lenie en door Onze Studio en het is ook echt gedrukt. Wie het wil hebben moet snel zijn. Van de oplage van 100 zijn er al 65 verkocht. Het lettertype dat voor het boekje is gebruikt, is speciaal ontwikkeld voor kinderen met dyslectie en heet dan ook de letter Dyslectie. Elke letter heeft daar een eigen karaktertje zodat ze beter te herkennen zijn voor kinderen met leesproblemen.

Medeklinkerclusters
Op de vraag of er nog een boekje komt zegt Jonah dat hij nu bezig is met een verhaal over snorkelen omdat hij dat nu ook gaat doen. “Ja, zegt juf Lenie tot besluit, “nu gaat het over de zogeheten medeklinkerclusters als de sn en rk. Dat zijn er maar twee en straks komen er met drie en zelfs met vier zoals in het woord ‘angst’.