100-Jarige Annie Vrolijk-van Wees: ‘Ik hield van het boerenleven’

Door: Leni Paul. Bij de ontmoeting met de honderdjarige Annie Vrolijk-van Wees worden we weer eens bevestigd in de juistheid van de vaak geponeerde stelling: een optimistisch karakter helpt je een plezierige oude dag te beleven. Annie Vrolijk-van Wees blijkt een opgeruimd vrolijk type mens. Ze werkte haar hele leven keihard mee op het bedrijf van haar man en heeft altijd getracht de zonzijde te zien.

‘Wees blij met het leven’ en die vreugde straalde de honderdjarige dan ook uit toen vorige week kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en achterkleinkinderen, in totaal 62 familieleden de jarige kwamen begroeten. Zelfs de in de tachtiger jaren naar Canada geëmigreerde kinderen zorgden met hun aanwezigheid voor een grote verrassing. Bij Poldersport in De Kwakel waar de jarige tot voor kort woonde, werd het afgelopen zaterdag een onvergetelijk feest.

Voldoende gespreksstof
Maar eerst was er donderdagmiddag het bezoek van Aalsmeers burgemeester Gido Oude Kotte. Paula Harskamp, al jarenlang trouw vrijwilligster in Rozenholm legt ons uit dat de jarige sinds enige tijd in het Aalsmeerse verpleeghuis verblijft. Twee dochters van de jubilaresse zijn deze middag eveneens bij het gesprek aanwezig, Maar de jarige zelf heeft gespreksstof voldoende om, doorspekt met humor, een boeiend gesprek met ons en de burgemeester te voeren.

Koeien melken
Gestoken In feestelijke kleding, keurig gekapt kijkt ze terug op haar jeugd. “Ik ben geboren op een boerderij. Nou, dat houdt in dat er vroeg werd opgestaan, koeien moesten gemolken worden. Ja, mijn ouders en ook de kinderen moesten hard werken. We woonden aan de Bovenkerkerweg en wij kinderen liepen naar de school in Bovenkerk. Ik heb altijd genoten van het buiten zijn, hield van het boerenleven. En ja, ik trouwde ook met een boerenzoon.”

We informeren naar de ontmoeting met de jongeman die later haar echtgenoot zou worden. “O, dat was op dansles in Betondorp. Ik was achttien en dan mocht je op die leeftijd gaan dansen. We gingen altijd op de fiets. Ja, hoe moest je er anders komen…”

Van koeien naar rozen
U trouwde met een boer en het werk was u dus niet vreemd. “Nee, het was een druk leven, vooral toen de kinderen er waren, maar ik heb het werk altijd graag gedaan. Maar op een gegeven moment werden we onteigend en zijn we overgegaan op een kwekerij op de Aalsmeerderweg in Aalsmeer/Oost. We kweekten rozen en brachten die naar de veiling. Ja, ook in de rozen heb ik altijd geholpen, want stilzitten is niks voor mij en ik vond het rozenkweken ook heel fijn.”

Genoten van fietstochten
Zowel burgemeester, verslaggever als fotograaf genieten van de messcherpe herinneringen van de jarige. “Bezig zijn, hard werken, ik heb het graag gedaan. En weet je wat ik ook altijd graag deed? Fietsen. Mijn man en ik hebben nog heel lang samen genoten van onze fietstochten. We hadden later wel een auto Maar we zijn ook altijd blijven fietsen.”

Er vallen namen als Dinteloord en Amersfoort, flinke trajecten die mevrouw Vrolijk samen met haar man moeiteloos per fiets aflegde.

Glaasje jenever
Ze prijst haar huidige woonomstandigheden en geniet van de vrijwel dagelijkse bezoeken van een van haar kinderen of kleinkinderen. Dat de burgemeester ook de moeite heeft genomen haar te komen feliciteren wordt duidelijk door de jarige op prijs gesteld. Als hij belangstellend informeert naar het geheim van haar opgewektheid, haar kwieke uitstraling en haar belangstelling voor de omgeving wil ze het geheim best kwijt. “Elke avond een glaasje jenever, dat houdt je gezond.”

Pluk de dag is altijd het motto geweest van Annie Vrolijk-Van Wees die, hoewel de fietstochtjes al geruime tijd niet meer tot de mogelijkheden behoren, nog volop geniet van het uitzicht op de Historische Tuin en de passerende bootjes in de Brandewijnsloot. Op naar de 101!

(Foto’s Patrick Spaander/Foto De Boer)