Met schaamrood op mijn kaken, besefte ik achteraf, hoe laf ik ben geweest om niet even mevrouw Jobke Vonk en haar man de hand te drukken en het allerbeste te wensen als mens in hun toekomst, toen ik ze gisteren op het Praamplein toevallig zag oversteken. Ik was er voor een schildersbuitenklus op het Praamplein en het was te druk, nooit een excuus natuurlijk, om me toch even los te maken.
En zo gaat het, helaas, al te vaak. We zijn te gehaast en te veel met ons eigen zaken bezig en gaan voorbij aan de 'andere'. Ik vond het een triest gezicht om onze oud-burgemeester, ambteloos door 'haar' Aalsmeer te zien lopen. Het is absoluut niet mijn bedoeling, om met dit stuk met de vinger naar iemand of wie dan ook te wijzen. Het trof mij alleen al bijzonder om die reden, dat het dagelijkse leven gewoon doorgaat of er niets gebeurd is.
Je zal maar weggestuurd worden en je baan verliezen. De timmernan in de bouw overkomt het. De ICT-man op kantoor en nu ook mevrouw Vonk. Helaas nam ik niet de tijd noch had ik de moed, om haar te bedanken voor haar werk als burgemeester, maar vooral als mens. Want dat blijft ook een burgemeester, net zoals wij.
De afscheidsreceptie laat ik voor wat het is. Ik wil, als burger van Aalsmeer, me nog niet een keer schamen, als ik op haar afscheidreceptie mevrouw Vonk de hand druk.
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
