Ondanks de slechte weersvoorspelling die wat minder poëzieliefhebbers dan vorig jaar naar cultureel café Bacchus trok, zat er donderdag vanaf het begin schwung in de avond.
De meeste gedichten werden omlijst door het pianospel van Robbert Tuinman, af en toe begeleid door Daniëlle Burgman op sopraansaxofoon. Marcel Harting, die avond terug van vakantie in het hoge noorden, liep vrij laat binnen, maar zijn muzikaal gedicht, regels uit bekende liedjes – Klein klein kleutertje, Het is een Nacht, Als de rook om je hoofd is verdwenen – maakte veel goed.
Na de pauze was de animo groot om nog een keer het podium te beklimmen, alwaar Henny Weima, geen dichter, een gedicht voordroeg uit de nalatenschap van Wytze Hilverda. Bram Landzaat introduceerde iedere dichter op geheel eigen wijze. Zijn liefde voor zang kwam hier duidelijk naar voren. Na de tweede intro kreeg hij het publiek spontaan mee en zo zongen we buiten onze zinnen de avond naar een tevreden einde.
En toen liepen we, ons hart nog vol woord en zang, naar buiten en zagen onze auto's bedolven onder een dikke laag sneeuw. Mijn kleine rooie cinquecento kreeg ik maar nèt het heuveltje op, maar de anderen belden met het thuisfront om dan maar op eigen benen door de sneeuw naar boven te lopen, waar even later midden in de nacht dampende auto's op hen stonden te wachten.
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
