‘Het navelstaren der barbaren wordt bij hun buren vaak kul turen,’ las ik ergens. Op woensdagavond 14 maart is er een debatavond over het ‘Kunst & Cultuurbeleid’ in jongerencentrum Place2Bieb (voormalige bibliotheek), Graaf Willemlaan 1 in Kudelstaart. Dat is te laat voor de huis-aan-huisbladen van donderdag 15 maart en hun verslag zal een dag na de verkiezingen van woensdag 21 maart verschijnen. Lekkere timing!
Om de kiezers toch enige reden tot nadenken te geven – vóór de verkiezingen – heb ik een paar vragen aan de zes lijsttrekkers (Bram-bord-voor-zijn-kop laat ik buiten beschouwing, die wil geen kunst). Er bestaan in Aalsmeer de stichting Kunst en Cultuur Aalsmeer èn het Cultuurpunt. Beide hebben dezelfde taak: coördinatie en het geven van gevraagd en ongevraagd advies op het gebied van cultuur en kunstbeleid. Dus werpen zich deze vragen op:
• Wanneer is de afgelopen jaren aan (een van) beide instanties om advies gevraagd?
• Wanneer heeft (een van) beide instanties advies gegeven?
• Wat is er de afgelopen jaren gecoördineerd?
Dat zijn pijnlijke vragen. Ik maak me sterk dat er nooit enig advies is gevraagd, noch is gegeven! Mocht dat ooit wel zijn gebeurd, heeft niemand daar kennis van kunnen nemen. En als het over coördinatie gaat, is het helemaal huilen-met-de-pet-op. Op het gebied van beeldende kunst is er het Oude Raadhuis – waarvan het budget is gehalveerd en van de overgebleven vrijwilligers is geëist om met een ‘business plan’ te komen – de Kunstroute, exposities in het Gemeentehuis waarvoor een ‘conservator’ is benoemd, exposities in galerie Sous-Terre, incidentele exposities in De Oude Veiling en in de Studio’s Aalsmeer.
Deze versnippering is tot stand gekomen met de zegen en de steun van wethouder Van der Hoeven, die breed lachend openingen verrichtte. Inmiddels is ook de Werkschuit zijn werkplaats kwijt. Tot nu toe is het gemeentebeleid: zoek het maar uit.
Bij muziek- en podiumkunsten gaat het beter, omdat in cultureel café Bacchus werkgroepen vrijwilligers bezig zijn met een minimaal budget kunstuitingen van hoge kwaliteit te leveren. Maar de klassieke concerten in de oudkatholieke kerk lijken een aflopende zaak, omdat de steun van de inmiddels overleden pastoor Spaans is weggevallen – en omdat het geld ontbreekt om, net als weleer, topmusici aan te trekken.
Nu staat ‘de politiek’ voor de keuze: wie gaat coördineren en adviseren? KCA of het Cultuurpunt? En: wordt er naar een plek voor de Werkschuit gezocht? En: gaat er meer geld naar muziek en podiumkunsten – wat broodnodig is. Laten we het daar eens over hebben. Of is cultuur gereduceerd tot kul?