
Optreden voor 40.000 man publiek in een stadion of voor 60 in een Aalsmeers zaaltje. Ernst Jansz maakt het niet veel uit. De drive om op te treden is er nog altijd voor dit bijna 70-jarige icoon van de Nederlandse popgeschiedenis. Een leeftijd die je hem overigens niet zou geven. Jansz is goed geconserveerd gebleven. Bovenop wat dunner, maar soepel van stem en lichaam speelt hij twee keer drie kwartier schijnbaar moeiteloos de avond vol.
Drie Kolommen
De Oude Veiling is geen onbekend terrein voor Jansz. De eerste keer dat hij hier optrad moet eind jaren ’70 geweest zijn in de begintijd van Doe Maar. Wat hij daar nog van weet? “Dat we na afloop van ons optreden naar de film zijn geweest. Hier ergens om de hoek…” Welke film dat was? Zo goed is zijn geheugen nou ook niet weer. “O, heette die bioscoop de Drie Kolommen? Zou kunnen.”

De tijd die Jansz na het concert aan zijn fans besteedt, moet in schril contrast staan met de hysterische tijden van Doe Maar. Slechts een paar dames willen na afloop nog graag met hem op de foto. Een van hen, een bezoekster uit Groningen, heeft speciaal voor Jansz’ optreden de lange reis gemaakt. “Ik was vroeger echt fan van Doe Maar…”
Een andere dame komt uit Arnhem. Maar die is hier eigenlijk voor de violiste, een kennis van haar. Dat het overgrote deel van het publiek bestaat uit zestigers en zeventigers is opvallend. Het zijn vast en zeker de ouders van de Doe Maar-fans van destijds die nu eens zelf willen zien achter wie hun dochter destijds aanliep. Dat Jansz in de hoogtijdagen van Doe Maar al een dertiger was, zullen veel tienermeisjes van toen zich niet gerealiseerd hebben.
Pink Floyd
Het concert zelf heeft een beetje het ‘opa vertelt gehalte’ vanwege de diavoorstelling met foto’s van vroeger in combinatie met de liedjesreeks die daar naadloos op aansluit. Maar het boek van Jansz’ leven is het lezen meer dan waard. Met name het hoofdstuk over de hippietijd toen de half Indonesische muzikant met een aantal medemuzikanten vier jaar lang een commune in een Brabantse boerderij vormde, is prachtig. De alternatieve woonvorm in Neerkant bestond uit de band CCC die was opgericht in 1967. Nog altijd treedt Jansz met CCC op. Zelfs heeft hij er meerdere keren De Oude Veiling mee aangedaan. Foto’s van het Olympisch Stadion komen tevoorschijn. “Dit was met Pink Floyd waarmee we samen optraden. Alleen moesten we wel onze eigen geluidinstallatie meenemen.”

Jansz is een troubadour die zijn publiek op intieme wijze een kijkje in zijn leven gunt. Met voorgelezen gedetailleerde gebeurtenissen, alsof er rechtstreeks uit zijn dagboek geput is, en met gezongen verhalen. De ene keer vurig en opzwepend, de andere keer ingetogen en soms bijna fluisterend. Ontroerend is de episode over de zoektocht naar zijn Indonesische roots en mooi het tijdperk van Doe Maar waarvan hij het door hem geschreven Belle Hélène op zeer breekbare wijze ten gehore brengt.
Aalsmeerder is verwend
Organisator Pieter Groenveld kan tevreden zijn over de prestaties van het kwartet op het podium. Het was een prachtig stukje popgeschiedenis dat hier voorbij kwam. Al had het aantal bezoekers meer mogen en moeten zijn. Voor slechts een tientje zo’n avond beleven, de Aalsmeerder is kennelijk te verwend geraakt dat ze deze kans voorbij liet gaan. Men zal minimaal negen maanden moeten wachten op weer zo’n luisterrijk concert. De Oude Veiling gaat straks dicht voor de grote verbouwing en Pieter Groenveld zou niet weten waar hij in die tussenliggende anders zulke concerten moet organiseren.
Tekst en foto’s Arjen Vos (zie ook de gallery onder de advertentie van outlethomedezign)
(advertentie)
82
Eén reactie
Goed en leuk geschreven artikel