Door: Arjen Vos. ‘What happens tussen de vier muren van het theater stays tussen de vier muren van het theater…’ Het publiek was gewaarschuwd. Wie het gore lef had een telefoon tevoorschijn te halen en beelden te schieten van Anne Neuteboom in haar voorstelling stond iets te wachten wat hem/haar nog lang zou heugen. Het dreigement werd door de comédienne met zo veel vuur gebracht dat een ieder die het ook maar enigszins van plan was het niet in zijn/haar hoofd durfde te halen naar de mobiel te grijpen. Zelfs niet stiekem.
Met 85 toeschouwers was de grote zaal van Bacchus, eigenlijk gewoon het Parochiehuis, uitverkocht. Dat was alvast een mooi succes voor het organiserende KCA. Of het ook de gewenste doelgroep was, daarover kon je van mening verschillen. Het waren vooral zestigplussers die het avondje uit in eigen dorp als een buitenkansje hadden gezien. Voor de jonge dertiger die Anne is en de onderwerpen die ze aansneed (menstruatie- en huisvestingproblemen) zou haar wat meer jeugd tussen het publiek gegund zijn. Het zachte prijsje van €17,50 zou toch ook voor de jongere bezoeker op te hoesten moeten zijn. Een schone taak dus voor KCA om die doelgroep aan te boren. Nu was het volgens Anne de ‘culturele elite van Aalsmeer’ die plaats had genomen in het pluche.
Rode oortjes
Met haar hoofd door de gordijnen aan het begin van de voorstelling zette Anne direct de toon. Vanwege de beroerde periode waarmee de theatermakers de afgelopen jaren te kampen hadden, zette Anne een extra verdienmodel in. Het publiek kon bieden op haar slipje dat ze na de voorstelling beschikbaar zou stellen. Details over de geur en smaak van het kledingstuk volgden en het was maar goed dat het zaallicht gedoofd was, zo bleven blozende wangen en rode oortjes lekker verborgen. Een gulle liefhebber achterin de zaal bood spontaan vijf euro, hij mocht zich na afloop bij Anne melden…
Wereldproblematiek
Anderhalf uur lang, gelukkig zonder pauze, wist aanstormend talent Anne het geïmproviseerde vestzaktheater te boeien en lachsalvo’s te ontlokken met scherpe teksten, malle dansjes en talloze anekdotes. Zoals ze zelf vertelde in het NPO tv programma ‘Typisch Den Dolder’, is het haar specialiteit om de wereldproblematiek te verpakken in poep- en piesgrappen. Dat kan een deel(tje) van Aalsmeer na zaterdag zeker beamen. Maar de manier waarop ze dat doet is origineel en met haar guitige uitstraling weet ze je te overtuigen dat haar grappen meer zijn dan een drol in cadeaupapier.
Wraak
Een rode draad in de voorstelling ‘Effe niet met je mening’, was dat Anne zwanen van die mooie dieren vindt. Maar pas op als je te dicht bij ze komt, dan beginnen ze ineens te blazen en lelijk te doen. Waar dat precies een metafoor voor is, mocht het publiek zelf bedenken. Met haar slotdans nam ze uiterst sierlijk wraak op die ‘k*tbeesten’ waarna ze tijd nam voor een ‘meet and greet’ in haar merchandisehoekje waar allerlei kledingstukken behalve ondergoed verkrijgbaar waren.