Crown must voor scholen en buitenkans voor toerist – als…

[COMMENTAAR]   Nog maar kort geleden stond ik oog in oog met een zelfportret van Rembrandt uit 1659. De zeventiende-eeuwse schilder was 53 jaar oud. Wat een subliem portret, wat een uitstraling. Hoe actueel. Wat een ontroering brengt de aanblik teweeg. Ja, dat kan met een schilderij – met kunst. Op de tentoonstelling Late Rembrandt in het Rijksmuseum overkwam het me vaker. Ik stond eerste rang, vlak voor het doek.

Datzelfde 'doek' hangt op de expositie 200 Greatest Paintings in de Crown Studio's Aalsmeer. Het doet me niets. Nou ja, ik denk: toch maar eens afreizen naar het Washingtonse museum dat het zelfportret bezit.

Namaak
Over het onmiskenbaar positieve van de tentoonstelling dadelijk meer. Eerst mijn hart luchten. Als u het mij met het mes op de keel vraagt? Ik vind het he-le-maal niks. Je treft er 200 fotokopieën van bekende meesterwerken aan – zonder ziel. Je proeft de schilder niet, je kunt de verf niet over je tong laten glijden. Het schilderij leeft, de kopie is namaak.

Voor mij is de keuze simpel: als ik wil genieten, ga ik altijd voor echt en live. Voor één schilderij naar Dresden op en neer rijden (met één overnachting) – daar die ene Vermeer zien is het ultieme geluk. Daar laat ik Crown graag links voor liggen.

Must
Goed, genoeg afgekraakt. De expositie is een must voor schoolkinderen en andere volwassenen, zoals schrijver Kees Fens het ooit plastisch uitdrukte. Hup, elke klas op de fiets naar Crown en de schilderijen langs.

De beste 200 schilderijen (curator Mart Walda maakte in mijn ogen een goed onderbouwde, voortreffelijke en smaakvolle selectie) zie je allemaal bij elkaar. Geen enkele dissonant ertussen. Het is ook een feest der herkenning. Of ontzettend leerzaam als je ze voor het eerst ziet. Ja, 200 stuks. De originelen tentoonstellen is voor geen enkel museum haalbaar, zelfs al ben je een steenrijke oliesjeik.

Bijna 9 m breed
Okee, het zijn reproducties. Maar er zoveel op ware grootte zien, is leuker dan kunstboeken doorbladeren of internet afstruinen op zoek naar miniversies van die werken. Daar zijn ze eveneens te vinden, maar de (web)pagina's hebben nu eenmaal niet de omvang dat ze het Laatste Avondmaal van Da Vinci (460 bij 880 cm) aankunnen. De zalen in Crown kunnen dat wel. Als je de Da Vinci niet live in Milaan gezien hebt, maar alleen in een boek, schrik je van de grootte. Ja, ik wil morgen nog naar het Italiaanse klooster waar het op de muur geschilderd is!

Het zou kunnen, zoals Walda wenst, dat bezoekers sneller een museum instappen na het zien van al dat prachtigs. Benieuwd naar hoe het in het echt is. Het kan ook omgekeerd werken: o, is dat alles? Voor velen zal het bij een bezoek aan Crown blijven. Is dat erg? Nee hoor.

Replica's
“Hoe erg is het dat de schilderijen hier niet echt zijn?” vroeg Walda zich af in een gesprek met mij. Hij waagde het te voorspellen dat er over een eeuw in musea alleen maar geprinte Van Goghs hangen. “Want het origineel valt uit elkaar en gaat de kluis in. Je krijgt dan exacte replica's.” Niks mis mee toch?

Goed dat ik tegen die tijd hoogstwaarschijnlijk niet meer leef. Een namaak-Van Gogh lijkt me een troosteloze bedoening. “De gemiddelde bezoeker vindt de expositie prachtig,” stelde Walda daar tegenover. Anders ligt dat voor de “hoge culturele kringen”. “Die weten niet goed hoe ze ermee om moeten gaan.”

Madame Tussauds
Ik weet dat wel. Ga naar de 200 beste namaakschilderijen ter wereld! Maar heb niet de illusie dat er iets echts te zien is, want dan is de teleurstelling nabij. De 'ware' kunstliefhebber kan zijn heil misschien beter in een heus museum zoeken.

In de zalen van Crown rondwaren is als door een vestiging van Madame Tussauds dwalen. “Knap, hè. Net echt,” hoor je om je heen. Maar een traan wegpinken of iets vergelijkbaars? Nou nee. Dan nog liever naar de Efteling die bij sommige attracties de perfecte sprookjessfeer creëert die je rillingen kan bezorgen.

Toeristen
In Kaatsheuvel moet Walda zijn licht eens opsteken. Dan zou hij onverwijld zorgen voor betere prints, strakkere zalen, attractievere aankleding en veel meer interactieve foefjes eromheen voor de zappende mens. Zaken waar een museum nooit aan toekomt.

Het zou het nog een stuk aantrekkelijker maken voor toeristen om Crown te bezoeken en voor de toeristenindustrie om Crown in hun arrangementen op te nemen. De Aalsmeerse middenstand en horeca kunnen er eveneens hun voordeel mee doen. Amsterdam schreeuwt al enkele jaren van de daken dat de miljoenen toeristen ook de stad uit naar 'buiten' moeten. Ze zijn voor het grijpen.

Maar ja, het geld…

Han Carpay

● Klik hier voor interview dinsdag met expositiesamensteller Mart Walda

Foto's: impressie van de tentoonstelling, met boven het in het artikel aangehaalde zelfportret van Rembrandt uit 1659 (beeldmateriaal: Crown); de Vermeer uit Dresden rechtsboven is niet in Aalsmeer te zien (foto: Essential Vermeer)

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *





banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel