Aalsmeer blijft smullen van historische beelden

Al 25 jaar feestweek in Aalsmeer in de eerste week van september en als een niet te missen evenement is er al acht jaar een spetterend nostalgisch filmfestival, georganiseerd door Dick Piet. Geen onbekende op dit gebied, want als journalist en hoofdredacteur van de Aalsmeerder Courant waren er al op diverse locaties de filmavonden. We kunnen er maar niet genoeg van krijgen en ook dit jaar stroomde gisteren de zaal al ver van tevoren vol. 

Zoals elk jaar waren de verwachtingen hoog gespannen en werden we in geen enkel opzicht teleurgesteld. Terecht werd de organisator en samensteller door feestweekvoorzitter René Martijn hogelijk geprezen voor zijn gigantische werk en inzet, waarmee hij iedere keer een groot deel van het jaar bezig is.

En ook dit keer was er tijdens beide voorstellingen weer aanleiding voor vele oh's en ah's bij het publiek en altijd is er weer een onverwachte verrassing, zoals direct bij het begin.

Wijlen Klaas Tas, al vele jaren niet meer onder ons, krijgt traditioneel de postume eer die hem toekomt. Zingend over Aalsmeer krijgen we elk jaar weer nieuwe vergezichten te zien bij zijn ode en dit zelfde geldt voor het gebruikelijke slot waarin bij het door de bekende weergave van Het Dorp van Wim Sonnneveld door Dick Piet oude beelden worden afgewisseld met hedendaagse foto's van Ons Dorp.

Piet toonde zich verheugd dat ook burgemeester Gido Oude Kotte aanwezig was. “Het moet voor de burgemeester vanavond een soort inburgeringscursus zijn,” liet Piet in zijn openingswoord weten. Dat is het ongetwijfeld geworden.

Gegriezeld
Het is een goede gewoonte dat Piet voor het vertonen van elke film details geeft over wat de bezoekers kunnen verwachten. Zo wisten we dat er kon worden gegriezeld bij het niet al te teerhartig omgaan met de baby's in het Witte Kruisgebouw en hoe we ons zouden verbazen over kiekjes van het kleurrijke Aalsmeer in de jaren '50 en '60. Dat er geroezemoes in de zaal zou ontstaan bij het vertonen van een kleurige afbeelding van de openstaande Aardbeienbrug lag voor de hand.

Het veranderende gezicht van Aalsmeer bleek ook later een leidraad te zijn in de film waarin bijvoorbeeld een soort filerijden in de Zijdstraat kon worden bekeken. Weemoedig was de film over de sluiting van de twee winkels van Hoogendoorn.

Leraren
Onbekende en bekende beelden bij de bevrijdingsfilm waarin een stevig rokende dokter Oei als vrolijke gastheer onder meer de Canadezen uit het Karmelietenklooster begroette, maakten de tongen los in de zaal. Niet te vergeten ook de nooit eerder vertoonde film van giechelende meisjes in Huishoudschool De Poort, evenals de Tienerterp een instituut dat is verdwenen. In voormalige Mavo De Wiekslag zagen we de leraren in de koffiekamer en maakten we mee hoe de kinderen in de klas les kregen.

Na de pauze zagen we ernstig kijkende kopstukken in de tuinbouw, waaronder Piet Tulp en Marius van de Heuvel, die, we schrijven 1981, ernstige woorden spraken over 'de uitbloei van Aalsmeer', woorden die helaas als profetisch kunnen worden beschouwd.

We zagen beelden van bloeiende bedrijven als Visser op de Hornweg/Machineweg en Wed. P. Eveleens. Herkenningspunten van weleer.

Conferences
Genieten ook bij de uitreiking aan Wim Kan van de ridderorde van Oranje Nassau door burgemeester Loggers waarna we nog werden getrakteerd op enkele delen van oudjaarsconferences van de onvergetelijke Kan.

Dick Piet, het hele jaar door met een wakker oog door Aalsmeer rijdend, liet ons ook weten dat er in Aalsmeer ook een soort straat is gekomen met de naam: Verlengde Lijnbaan. Aan het geroezemoes in de zaal bleek deze nouveauté niet algemeen bekend te zijn!

Opvallend en verheugend was dit jaar dat naast de hier geboren en getogen Aalsmeerders ook veel nieuwe Aalsmeerders belangstelling toonden voor deze geweldig interessante avond. Dat Dick Piet een langdurig, warm applaus mocht oogsten lag voor de hand. Met twee schitterende boeketten mocht hij naar huis gaan: het was ook nog zijn trouwdag!

Tekst Leni Paul, foto's Arjen Vos

(advertentie)