Weinig Aalsmeers

Ik kan u vertellen dat het niet eenvoudig is voor mij om deze ronde iets te schrijven wat met Aalsmeer te maken heeft. Het is het laatste blok van het laatste semester van het laatste jaar in Leiden, hetgeen betekent dat het tijd is om een eindscriptie in elkaar te draaien ter afsluiting van de bachelor. Inleverdatum was maandag 17 juni, wat ervoor zorgde dat een groot deel van mijn medestudenten en ik de eerste week lekker weer van het jaar binnenshuis achter een computer hebben doorgebracht. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik ook zonder scriptie waarschijnlijk het gros van de tijd binnen achter mijn computer had gezeten, ik ben niet echt een buitenmens.

Mijn scriptie ging overigens over het besluitvormingsproces van transnationale actoren, wat een stuk interessanter is dan het klinkt, maar lang niet interessant genoeg om er een column over te schrijven. Het probleem is echter dat het besluitvormingsproces van transnationale actoren wel ongeveer dat is waar ik me de afgelopen weken mee bezig heb gehouden.

Mijn grootste interactie met Aalsmeer is de fietstocht van en naar de bushalte geweest. De enige noemenswaardige Aalsmeerse ontwikkeling die ik heb meegemaakt is dat het erop lijkt dat het bijna vervallen historische kasgebouwtje met schoorsteen aan de Machineweg wordt gerestaureerd. Wilt u weten hoezeer ik niet op de hoogte ben geweest van de gebeurtenissen in Aalsmeer? Ik ontdekte vanmiddag dat we een nieuwe burgemeester hebben, en kwam er vijf minuten geleden achter dat onze nieuwe burgervader technisch gezien een burgermoeder is.        

Onze nieuwe burgemeester deed me denken aan Mevrouw Veldhuizen van de middelbare school. Mevrouw Veldhuizen was een kleine, vriendelijk uitziende vrouw waar ik als leerling bijzonder weinig mee te maken had: haar taken waren voornamelijk administratief, mijn interacties met de gevestigde orde binnen de schoolmuren waren voornamelijk disciplinair. Haar officiële titel was conrectrix, een term die ik sindsdien nooit meer heb gehoord. In het kader van de gelijkheid van de seksen zijn woorden als ‘conrectrix’ en ‘directrice’ nagenoeg verdwenen uit de Nederlandse taal, functies zijn immers niet sekse-specifiek. Persoonlijk heb ik geen uitgesproken mening over het beschrijven van vrouwen als ‘directeur’, hoewel het woord ‘directrice’ als een iets elegantere vorm van het toch wat nors klinkende ‘directeur’ wel zijn charme heeft. Punt is, zou het niet mooi zijn als het nieuws in Aalsmeer was beheerst door onze nieuwe burgermeesteres?

Er is verder buiten Aalsmeer zo veel aan de hand geweest de laatste tijd. Het absolute dieptepunt op nieuwsgebied was het aan het licht komen va het NSA-programma PRISM. Korte samenvatting: de Amerikanen bespieden ons internetverkeer alsof het niets is, en dat mag allemaal omdat de Amerikaanse grondwet alleen geldt voor Amerikanen, wat wil zeggen dat het recht op privacy van iedereen die niet Amerikaan is van harte genegeerd kan worden. Gezien de halfslachtige reacties van politici wereldwijd, was het spionageprogramma alleen nieuws voor de mensen aan wie de politici verantwoording af dienen te leggen.

Mijn favoriete boek was lange tijd 1984 van George Orwell, en hoewel vergelijkingen tussen de huidige situatie en dat boek natuurlijk gigantisch overtrokken zijn, is het beangstigend dat de technische capaciteit van het fictieve regime van Big Brother in het niet valt naast de realiteit van vandaag.

Straks, als het schooljaar definitief in de achteruitkijkspiegel is verdwenen, ga ik beginnen aan Amusing Ourselves to Death van Neil Postman. Volgens de recensie die ik heb gelezen, is het een intens deprimerend boek over de impact van massamedia op de moderne samenleving. Het gaat een goede zomer worden.