Vervelen en kattenkwaad

De schoolvakanties zijn hier ingeluid. De middelbare scholieren waren er al eerder klaar mee, maar nu hebben ook de basisscholen hun deuren gisteren voor zes weken gesloten. Tijd voor ontspannen en leuke dingen doen. Maar eens lekker vervelen kan ook geen kwaad.

Er is al veel over geschreven. Zo blijkt onderzoek zelfs uitgewezen te hebben dat vervelen goed kan zijn. Kinderen vragen vaak ‘wat gaan we doen vandaag?’ en ouders zijn geneigd om de vrije tijd van hun kroost vol te proppen met activiteiten. Maar dit weerhoudt ze van zelf dingen te bedenken, zeggen de onderzoekers. Als alles maar voor ze bedacht wordt dan hoeven ze zelf niet creatief na te denken. Logisch eigenlijk.

Wat gaan we doen?
Mijn dochter van acht heeft dat ook sterk. ‘Wat gaan we doen, wat eten we vanavond?’ Dat soort vragen. En dan hoor je weleens ‘ik verveel me’. Dan vraag ik me toch echt af ‘hoezo dan?’, want ze heeft een broer en zus die vaak wel te porren zijn om iets te gaan doen met haar, een huis vol met speelgoed, een tuin met trampoline en schommel, een schuur vol met speelgoed en zelfs een hond die ze uit kan laten of mee kan ravotten. En niet te vergeten de vriendinnetjes die ze in de buurt op kan zoeken. Misschien heb ik ook wel teveel voor haar gedacht.

Pappeltjes schieten
Het lijkt me heerlijk, lekker een tijdje vervelen en een beetje lummelen. Maar als volwassenen en zeker als ouder, heb je nou eenmaal veel bezigheden, verplichtingen, verantwoordelijkheden etc. etc.  Ik zal vast niet de enige zijn die af en toe verlangt naar zijn of haar kindertijd. En in mijn kinderjaren speelden we veel buiten. Dat is nu natuurlijk ook veel minder. En alles wat we nodig hadden was een bal, een springtouw of we speelden tikkertje of verstoppertje en bouwden hutten. We konden ook uren spelen met stukken pvc-pijp (die we heel stout van de bouw jatten), waarin we met witte besjes naar elkaar schoten. We noemden die besjes ‘pappeltjes’. Brabants woord denk ik. Hier worden ze 'klapbesjes' genoemd hoorde ik. We schoten overigens niet alleen naar elkaar, want het was oh zo leuk om die melige besjes door open ramen naar binnen te schieten. Een beetje kattenkwaad uithalen, heerlijk was dat.

Boomhut Lorentzhof
Kattenkwaad uithalen lijkt tegenwoordig minder mogelijk. Er wordt door alle moderne communicatiemiddelen, waaronder de sociale media, meer op elkaar gelet. Zo is het moeilijker om hutten te bouwen, zeker in het zicht van volwassenen. Zo speelde er deze week wat in de Lorentzhof in Kudelstaart. Kinderen hadden daar, met mogelijk een beetje hulp van ouders, een boomhut gemaakt en klommen lekker in de bomen. Een leuke bezigheid die kinderen van het pleintje met elkaar verbond. Helaas voor hen waren er buurtbewoners die dit creatieve gebeuren niet konden waarderen en de gemeente hebben gebeld. Openbaar terrein, dus mag niet. Jammer dat zij de ouders er niet over hebben aangesproken trouwens. Ouders geirriteerd hierdoor. Ook omdat er in die buurt niet veel speelmogelijkheden zijn volgens hen. Misschien moet de gemeente dan toch maar ‘pappeltjes’-struiken gaan planten daar. Alhoewel…. Dan moeten die buurtbewoners die hebben ‘gezeurd’ (niet mijn woorden overigens) zeker hun ramen maar dicht houden.  

Ilse Zethof is communicatieadviseur, tekstschrijfster en één van de oprichters van Aalsmeer Vandaag. Vanuit Brabant door de liefde in Kudelstaart beland en ingeburgerd. Eigen bureau. Schreef voor Nieuwe Meerbode. Sociaal en open type met zwak voor kinderen en gehandicapten. Doet veel vrijwilligerswerk.