Uit eten

Uit eten, beperkt of niet is iets om naar uit te kijken.

Bijna weekend. Ik ga met de servicetaxi naar het afgesproken adres.

Bij een zebrapad met rood verkeerslicht steken drie vrouwen met hoofddoek om over. De chauffeur wordt wat onrustig: “mijn dochter staat al vijf jaar op de wachtlijst voor een nieuwe woning, maar dit soort gasten uit zo’n apenland krijgen de grootste huizen en alles gratis”

“Heeft uw dochter ook in een schuilkelder afgewacht tot de bommen niet meer vielen?”

Ik schrik van mijn belerende opmerking. Missschien zijn de dames wel geboren op de Bos en Lommerweg. Wij gaan elkaar in deze kleine ruimte niet overtuigen zoveel is duidelijk. Hij gaat trouwens over voetbal en het weer verder. Met elkaar van gedachten wisselen zit er niet in. Wel zo overzichtelijk.

Het restaurant is midden in het centrum. 

Binnen is het druk. Alle tafels bezet. Ik zie ergens een arm omhoog gaan. Mijn clubje.

Nog volgens etiquette mag ik eerst een sanitaire stop.

Deze alinea is niet geschikt voor het vermelden van heel veel details maar het lukte mij om naast de toiletpot terecht te komen. 'Netelige situatie is' een understatement.

Probeer u voor te stellen dat alleen de rechterzijde van mijn lichaam in orde is. (glas half vol…)

Eerst pas op de plaats, en ademhaling onder controle. Niet teveel door de neus i.v.m. locatie, situatie rustig beoordelen en plan maken. Niet ver bij mij vandaan hoor ik horecapersoneel druk in de weer. Tafelnummers en gerechten zijn duidelijk hoorbaar. Zelf kijk ik naar een hermetisch afgesloten deur die ik zelf met de grootste zorg had afgesloten. Rechts van mij aan de muur een niet bijster stevig wasbakje moet uitkomst bieden. Bij de eerste poging mij daaraan op te trekken gaat het al mis. Goed mis.

Wasbakje trek ik van de muur en verandert in een horizontale fontein. Mijn (nog net droge) mobiele telefoon moet uitkomst brengen. Ik scrol door het rijtje contactpersonen waarvan er een paar niet ver bij me vandaan zijn. Ik kom ook iemand tegen die twee jaar geleden is overleden. Waarom staat hij er nog in? Wanneer delete je iemand? En is dit de juiste plek en moment om daarover te peinzen?

Het overgaan van de telefoon richting vriend is ontnuchterend en hoopvol tegelijk…het klinkt akelig dichtbij

Hij zat zich een deur verder af te vragen wat er allemaal naast hem aan de hand is.

Samen met personeel weer alles onder controle.

Eind goed en rondje van het huis. Fijne vrienden ook…

Rinus Zuidervaart is parttime 'bewoner' van de gemeente Aalsmeer. Vermaakt zich als cliënt op de dagbesteding van Ons Tweede Thuis, locatie Mendel, met onder meer schaken en computerzaken. Heeft een neus voor taal en laat zich inspireren door Godfried Bomans. Verzamelt op zijn eigen tijd en in zijn eigen tempo columns van gebeurtenissen uit zijn leven.