Het is voorbij

Er is geen makkelijke manier u dit te vertellen, dus ga ik er maar gewoon voor. Aalsmeer en ik zijn uit elkaar. Het was geen “ik ga je verlaten, het spijt me, het ligt niet aan jou, het ligt aan mij”-verhaal, gelukkig niet. Aalsmeer is nog steeds precies wie ze was, ik ben er alleen niet meer. Ze is, voor zover ik na kan gaan in ieder geval, nog exact hetzelfde als vroeger. Misschien ben ik veranderd, dat is altijd lastig over jezelf te zeggen. Het was in ieder geval tijd voor mij om te gaan.

We zijn wel van plan vrienden te blijven, natuurlijk. We snapten volgens mij wel van elkaar dat we misschien beter verder konden zonder de ander. Gek genoeg lijkt mijn omgeving bijzonder goed te reageren op het feit dat een relatie van 28 jaar voorbij is. “Wat leuk voor je!” riepen mijn collega’s en vrienden, “wat leuk voor hem” riepen de vrienden van mijn moeder en zus. “Dat zou ook wel een keer tijd worden,” volgde zonder uitzondering. Als ik niet beter zou weten, zou ik denken dat men vond dat onze relatie niet langer gezond was.

Men vraagt wel zonder ophouden over de vervangster, en begrijp me niet verkeerd, ik ben heel blij dat iedereen zo enthousiast is over die nieuwe. Alleen, die relatie is nog zo pril, dat deel je niet zomaar met iedereen die gewend is me te zien met Aalsmeer. Hoofddorp, ze is een beetje verlegen. Of misschien ben ik het wel. Men stelt zich nu voor dat ze allerlei dingen is, terwijl eigenlijk ze best veel lijkt op Aalsmeer, ze is hooguit wat meer volwassen. Van Hoofddorp moet ik zelf de was en de boodschappen doen, wat aan de ene kant wel zo eerlijk is, maar tegelijkertijd wel een boel extra werk waar ik me vroeger niet zo druk om hoefde te maken. Het is wel fijn, maar ik moet wennen aan een ander.

Het is niet zo dat ik Aalsmeer helemaal achter me kan laten, daar zijn we te lang voor samen geweest. Zo veel herinneringen, goede en slechte. Ik ken haar door en door, hoewel het soms een beetje voelt alsof ik haar beter ken dan zij mij. Aan de andere kant, wie weet zegt zij wel hetzelfde over mij tegen de andere gemeentes. Het is ook lastig in te schatten hoe een ander precies over je denkt. In ieder geval zien we elkaar nog vaak genoeg, ik kom nog steeds twee keer per week over de vloer, want mijn moeder en oma wonen nog steeds in haar.

Sorry, het hele idee viel een beetje uit elkaar toen ik impliceerde dat twee generaties van mijn familie in mijn ex-vriendin wonen. Dat was raar. In ieder geval woon ik op mezelf nu, 28 jaar oud en het huis uit. Ik vond het zelf wel leuk om te vertellen. Het nieuwe huis heeft een grotere televisie!

Yannick Duport studeerde politicologie. Schrijft graag. Publiceerde eerste minicrimi in NieuwNAT: over gedumpt lijk in Seringenpark. Hoopt stiekem op mooie toekomst als misdaadschrijver. Tegendraads. Enige 28-jarige zonder Facebook- en Twitteraccount, maar sinds enige tijd wél met smartphone.