Gemeentehuis versus Raadhuis

De gemeente Aalsmeer moet een slordige 5 miljoen bezuinigen. Dus, zo is het gezegde, ‘we moeten allemaal inleveren’. Het schijnt in de geest van deze tijd te zijn dat dan in de eerste plaats naar kunst en cultuur wordt gekeken. Dus: KCA (de stichting Kunst en Cultuur Aalsmeer) moet eraan geloven.

KCA krijgt een subsidie van nog zo’n € 95.000 per jaar, daarin zijn inbegrepen € 17.000 huur voor het Oude Raadhuis (dat de gemeente als eigenaar dus terugkrijgt), salariskosten van de enige werknemer en alle activiteiten, zoals exposities beeldende kunst, de kinderkunstzolder, klassieke concerten in de Oudkatholieke kerk, jazzconcerten en cabaretvoorstellingen in Bacchus.

Daarvoor in de plaats komt, als ik de KCA-vrijwilligster Hilde Boerdam mag geloven, ‘een nieuw cultuurpunt Aalsmeer’, gevestigd op de zolder van de bibliotheek in de Marktstraat. Zij schrijft: ‘Het bedrag dat de gemeente aan dat cultuurpunt kwijt zal zijn, bedraagt tenminste € 415.000 op jaarbasis. (Nieuwe personeelskosten voor 12,5 functiedagen per week dus 100 mensuren zijn ongeveer € 300.000, de nieuwe huisvestings- en operationele kosten € 50.000 en uitvoeringsgelden zijn geraamd op € 65.000).’

Ik denk dan: ze zijn in het gemeentehuis hartstikke gek geworden! Wat in jaren vrijwilligerswerk is opgebouwd, wordt op de schroothoop gegooid – en je krijgt het nooit meer terug.

Nu het tegenwoordig altijd over geld schijnt te moeten gaan, wil ik hierbij een term uit het bedrijfsleven in herinnering roepen: goodwill. En als je die economische waarde in je berekening meeneemt, begrijp je pas wat je aan het vernielen bent.

Ik was een paar jaar geleden de Aalsmeerse dorpspolitiek goed zat. Maar het blijkt maar weer: als je je niet met politiek bemoeit, bemoeit de politiek zich wel met jou!

Ik stem bij de komende verkiezingen zeker niet op kandidaat Litjens. En misschien moet ik bij de gemeenteraadsverkiezingen maar weer op mezelf stemmen. Dan kies ik tenminste iemand die te vertrouwen is.