Fantaseer over Aalsmeer…

Hoe leven mensen in en rond Aalsmeer over pakweg vijftig, zestig jaar? En hoe ziet Aalsmeer er dan uit? Ik moest eraan denken tijdens familiebezoek in Canada deze zomer.

In de jaren vijftig van de vorige eeuw emigreerden vier van het negen kinderen tellende gezin waarin mijn moeder opgroeide, naar Canada. Vaak werd verteld dat zij in Rotterdam werden uitgezwaaid in de veronderstelling dat zij elkaar nooit meer zouden zien. Hoe anders is dat gelopen…

De wereld… een dorp
Alle ooms en tantes, hun kinderen en een groot deel van hun (achter)kleinkinderen zijn in Holland geweest. En de gezinsleden en hun partners, die toen in Nederland achterbleven, zijn allemaal in Canada geweest: de wereld is het spreekwoordelijke dorp geworden. Elke zomer komt er wel een (achter)neef of -nicht naar Holland. Als Aalsmeer wordt aangedaan staat een bezoek aan de bloemenveiling meestal op het programma: het grootste handelsgebouw ter wereld is een attractie voor bewoners van het op een na grootste land ter wereld… Zouden mijn ooms en tantes toen zij emigreerden ook vijftig jaar vooruit hebben gekeken?

Transformatie
Aalsmeer zou over vijftig jaar zomaar getransformeerd kunnen worden tot leverancier van geneeskrachtige en voedselrijke inhoudsstoffen uit planten. Er worden nog wel wat bloemen en planten geteeld, voor de lol, maar de hoofdmoot bestaat uit plantextracten die in de hele wereld worden gebruikt. Niet alleen uit de kassen, die een nieuwe bestemming hebben gekregen, maar ook uit het complex van FloraHolland. Dat is dan de grootste stadstuin van de wereld, in vakterminologie urban farming. Met energiezuinige ledverlichting, ultramoderne bevochtigingstechnieken en razendknap uitgedokterde logistieke systemen komen er miljarden kiemgroenten uit het voormalige veilingcomplex en uit de omliggende fabriekjes duizenden verschillende stoffen voor allerlei doeleinden: voedsel, medicijnen, kleding, grondstoffen voor verdere productie. Overal in de wereld prosumeren bewoners met hun eigen 3D-printers wat zij nodig hebben.

Dankzij crisis
Aalsmeerders werken nog maar een paar uur per dag, vooral aan innovaties. Ze borduren voort op de kennisexplosie, die ontstond toen het bloemen- en plantencluster werd omgevormd tussen 2013-2023. Toen er een wereldwijde vertrouwenscrisis was en het financiële systeem inklapte. Dat kwam omdat geld geen ruilmiddel meer was, maar een systeem in zichzelf waar slechts enkelen schatrijk van werden.

Historici vergelijken die vertrouwenscrisis met de economische crisis in de jaren dertig van de vorig eeuw. En zij constateren dat de crisis 2013-2023 een louterend effect heeft gehad. Aalsmeerse ondernemers kozen voor een radicale trendbreuk en een systeemsprong naar een ander verdienmodel. Greenport Aalsmeer deed z'n naam letterlijk eer aan en veroorzaakte de grootste groene revolutie in de geschiedenis van de mensheid.

Sindsdien is schaarste aan voedsel, water, energie en grond- en hulpstoffen wereldwijd niet meer aan de orde. Tien miljard mensen leven op aarde op basis van de technologie die mede in Aalsmeer is ontwikkeld. Dankzij de gestegen welvaart is er nog nauwelijks oorlog. Ruimtereizen horen bij de normale vrijetijdbesteding en zijn aan de orde van de dag.

Dat fantaseer ik over Aalsmeer en over de hele wereld. Met de zekerheid dat het volkomen anders zal gaan. Zoals mijn ooms en tantes 57 jaar geleden ook nooit hadden gedacht dat zij hun broers, zussen en verdere familie in Holland nog zouden ontmoeten. Zo anders zal het zijn, over vijftig jaar. Denk ik?

Hermen de Graaf is communicatieadviseur. Kudelstaarter – en bazuint dat ongegeneerd rond. Man van contacten, vooral in bloemenland. Twittert dat het een lieve lust is. Voorzitter lokale CDA-bestuur. Jongleert graag met ‘duurzaamheid’ en ‘rentmeesterschap’. Eigenwijze kerel.