Column: ‘Geen onderwerp’

Vandaag krijgt u een kijkje in de keuken van de redactie. Hoe gaat dat er nou eigenlijk aan toe, vraagt u zich misschien af, met die columnisten. Weten ze automatisch welke zaterdag ze aan de beurt zijn? Het zit zo: daar hebben we een ingenieus systeem voor opgezet met een ingewikkeld computerprogramma waarmee bij elke columnist (we hebben er elf) zowel ruim van tevoren als ook nog een keer precies op tijd een alarm in werking wordt gezet dat aangeeft dat het weer tijd is om te produceren. Dat gaat meestal goed, maar levert ook wel eens schrikmomentjes op. Zoals deze week bij Erik van Itterzon…

Zeer gewaardeerde hoofdredacteur, beste Arjen,

Ik zie zojuist je email, waarin je aankondigt dat ik deze week aan de beurt ben, de columnist van dienst ben. Grote schrik, dan had ik vandaag mijn column moet schrijven. Dat heb ik niet gedaan, ik was bij mijn moeder op de koffie, heb in haar tuin de fuchsia gesnoeid, heb een prachtig boek uitgelezen (De overlevenden – Alex Schulman) en andijviestamppot gemaakt. Nuttige en aangename zaken, maar géén column. Afgelopen zaterdag was Dick Piet aan de beurt, in mijn beleving ben ik nooit direct ná Dick aan de beurt. Ik heb Dick nogal op een voetstuk, ik laat de lauwerkransen en loftuitingen graag tenminste een week verwelken vóór ik aan de beurt ben. Heb je de volgorde veranderd, zonder mij daarin te kennen? Als dat zo is, alle begrip. Iemand moet na Dick aan de beurt zijn, het is goed als dat rouleert, zelfs als het betekent dat ik nu ineens na Dick aan de beurt ben. Dit is een lange inleiding om je te vertellen dat er deze week geen column van mijn hand is.

“Geen probleem, je had het natuurlijk druk met je winkel, nu er weer mensen naar binnen mogen”, zul je zeggen. Zeker, er mogen weer mensen de winkel in en dat doen ze. Gretig en gulzig. En dat is fijn, man, wat is dat fijn! Online winkelen kan ook, maar er gaat toch niets boven in een echte winkel ronddolen. Alles waarvan je niet wist dat je het wilde hebben ligt daar gewoon. O ja, dat is dat boekje van die acteur die zo’n bevlogen verhaal had in Buitenhof (Ramsey Nasr- De Fundamenten), daar ligt dat boek waar Van Itterzon het laatst over had (De Overlevenden- Alex Schulman) en kijk daar, De Zevende Zus!

Het was een enerverend jaar, Arjen. We gingen van boekhandel naar verzendboekhandel en nu weer terug naar boekhandel. De stap van boekhandel naar verzendboekhandel was een reuzenstap, waar we precies een dag de tijd voor hadden. Duizenden pakjes hebben we gemaakt en bezorgd. Het hield ons bezig, gaf ons geen tijd om te piekeren en het hield ons overeind. Zonder als die bestellingen weet ik niet of we het wel gered hadden. En nu weer terug naar boekhandel mét klanten. Fijn dat het weer kan, maar het voelt nog niet heel ontspannen. Zijn er niet te veel mensen binnen, draagt iedereen een mondkapje en heeft die mijnheer inderdaad een ontheffing? Nee Arjen, dat is geen excuus, ik vrees dat ik het gewoon vergeten ben.

Ik had ook nog geen onderwerp, dat helpt ook niet. Waarover zou ik moeten schrijven? Over de noodverordening op Koningsdag? Geen bootjes in de Brandewijnsloot om bier bij Appie te kopen? Geen feestjes op de Poel met harde muziek, geen brandstichting, geen vernielingen? Wat mij betreft mag dat gewoon alle dagen van het jaar de regel zijn. Geen onderwerp voor een column dus.

Het sluiten van de trailerhelling? Lijkt me terecht. Stel je voor: om je boot in het water te krijgen moet je achteruit over een fiets- en voetpad en belemmer je het doorgaande verkeer, dat wil toch geen enkele gemeente voor haar rekening nemen? Daar kan dus ook een streep door, geen onderwerp.

In mijn (Primula)straat was een paar weken geleden het bord ‘verboden in te rijden’ verdwenen. Dat bord staat ter hoogte van Wittebol en was ineens weg. Die straat is echt niet ingericht op verkeer van twee kanten, bovendien stond aan de andere kant van de straat nog wel zo’n éénrichtingsverkeer bord. Mail naar de gemeente en zie, binnen de kortste keren was het bord weer terug. Tot deze week het bord weer weg was. Deze keer gebeld naar de gemeente. Je voelt aan alles dat je als lastig wordt ervaren, dat de mevrouw die je te woord staat geen idee heeft waar je het over hebt of waar die Primúlastraat dan wel is. Want zo spreek je dat uit, als je niet weet waar de Primulastraat is, de Primúlastraat. Alsof Primúla ook iemand was die talloze verdiensten voor de bloemsierkunst heeft gehad en eigenlijk ook een plantsoen verdient. Terwijl het gewoon een lelijk plantje is waar je, als je pech hebt, ook nog hardnekkig jeuk van kunt krijgen. Maar tot mijn stomme verbazing, het bord staat weer. Voor zolang het duurt hè, niet te snel denken dat je gewonnen hebt, op je qui vive blijven. Ook dat wordt geen column, beste Arjen.

Ik las dit weekend een artikel over de griffier van Almere, die werd geïnterviewd naar aanleiding van zijn afscheid. Hij wenst elke gemeenteraad zijn eigen Omtzigt.

Zou dat dan misschien…

Nee Arjen, het spijt me, het gaat me niet lukken. Ik hoop dat je het als een incident wil beschouwen, het zal, wat mij betreft, niet weer gebeuren. Mocht je desalniettemin disciplinaire maatregelen in petto hebben, dan begrijp ik dat. Misschien kun je deze week een leeg, wit vlak laten zien, met daarin de tekst: Hier had de column van Erik van Itterzon moeten staan.

Erik van Itterzon is boekhandelaar in Hoofddorp. Wat hem hier in het dorp niet lukte, fikst hij in de grote polder. Literatuurliefhebber pur sang. Brengt desnoods de boeken bij u thuis. Scherpe pen, gedrenkt in relativeringsvermogen en humor. Eigenwijze kerel.