Column: ‘Dapper’

We noemden ze ‘powervrouwen’, de twee dames die gisteren op deze plek hun jaaroverzicht met u deelden. Met de eerste column van 2021 komt powervrouw nummer drie aan het woord. Anna-Maria Mantel zette haar gevoelens na het overlijden van haar moeder vorig jaar zomer om in woorden. Misschien niet de vrolijkste column om het nieuwe jaar mee te beginnen. Wel een gevoelige. En dat past dan weer heel goed bij de situatie van het moment.

Door: Anna-Maria Mantel-Giannattasio. Dapper is mijn woord van 2020. De dood is Mijn Moment. Jong en oud kwamen langs op de woonboot van mijn ouders en de tuin was vol bloemen en woorden. Mijn vader bleef non-stop Italiaanse koffie zetten voor de karavaan van verloren schapen en trouwe honden. Elk kwam een laatste groet brengen aan mijn moeder. Dag na dag. Een week lang. Vorig jaar lukt het mij niet om een ‘Mijn Moment’ te schrijven want mijn hart had teveel verdriet. Mijn moeder was heel ziek en ik kón het gewoon niet. Best wel raar want dood en leven bestaan gewoon. Hoort erbij. Zonder missen kun je niet raken. Het zorgt voor balans. Liefde is mooi.

In juni was het voorbij en namen we afscheid. Op de Zuid-Italiaanse/Jordaan/Amsterdam-Noord manier. De emoties en de rauwheid van rouw waren intenser en dieper dan ik dacht. Een lange week leefde ik in Aznavours ‘La Mama’. In 3D. Iedereen die langskwam had een eigen verhaal of smeuïge anekdote want mijn moeder was een fenomeen. Er werd geschreeuwd en er waren tranen. Er was gitaarmuziek en de Google Nest speelde precies de juiste liedjes op het juiste moment. Samen buiten eten aan lange tafels zorgde ervoor dat we éxtra het verschil voelden tussen eindigheid en doorgaan. Leven om te eten in plaats van eten om te leven.

Mijn moeders stem en haar manieren waren hard. Haar gemoed en hart zacht. Deze marathon week had ze geweldig gevonden. De verhalen en de crematie compleet met ijskraam. Ze was dol op reuring. Mijn moment dit jaar was het wegglijden van haar leven. Het bloed dat stopte. De scheiding die er plots was van een leven vóór en het niets daarna. Een moment dat je bijna kon horen. Einde. Een geest die verdween. Mijn vader die brak. Overal splinters die niet meer in elkaar pasten.

Dood is stom.

Je bekijkt de dingen vaak niet zoals ze zíjn maar zoals je zelf bent. Sinds dat moment wankel ik flink. Ik zie dingen anders. Corona vrat aan mijn lijf en bedrijf maar dat komt goed. Ook dit komt goed. Rouw heeft tijd nodig en moed.

Daarom is mijn woord voor dit jaar DAPPER.

Niet alleen omdat het zo’n prachtig woord is. Want dat is het echt. Dapper komt uit de Middeleeuwen en staat niet alleen voor flink en sterk. Het staat ook voor moedige dingen doen die nut hebben. Zonder vrees. Ondernemen en leven zonder angst.

Ik denk dat dapper nodig is. We hebben het allemaal nodig want het was een belachelijk jaar voor velen. Afstand zorgt dat we letterlijk verder van elkaar afstaan. We zien elkaar minder en voelen daardoor de ander minder goed aan. Dat is gevaarlijk. Zo begrijpen we intenties en ideeën minder goed en snel.

Wens jou veel dapperheid. Gaat echt schelen. Hou vol.

Anna-Maria Giannattasio is dapper. Eigenaar van een eventbureau Puur.nl dat nog steeds mensen samen brengt, wel online dankzij het virus. Podcastmaker, blogger, escaperoombouwer en @puur op Twitter. Elke dag deelt ze haar inspiratiemomenten in een instastory op @nooitsaai en dat is zeker niet saai.