Bekentenis

Pennenstreek 276

Ik heb dit land kapot gemaakt. Baudet zei dit luid en duidelijk namens bijna 3000 Aalsmeerse kiezers. [zie onderstaande link]

Door D66 te stemmen heb ik meegedaan aan de ondermijning van ‘onze’ beschaving waarmee journalisten, universiteiten, ‘gesubsidieerde’ kunstenaars, architecten en bestuurders bezig zijn. 

Ik ben er medeschuldig aan dat 2,5 miljoen mensen onder de armoedegrens moeten leven of werkloos zijn.

Ik ben medeschuldig aan alle integratieproblemen; ik steun de opvang van oorlogsvluchtelingen en ik ben tegen het terugsturen van Syriërs naar hun massamoordenaar Assad.

Ik ben er medeschuldig aan dat in Utrecht ‘verkrachters, roofovervallers, levensgevaarlijke mensen’ [let op het meervoud] gewoon vrij rondlopen.

Ik ben mede schuldig aan de kaalslag in ons onderwijs en de bureaucratische woeker in de gezondheidszorg.

Ik doe aan ‘klimaathekserij’; ik geloof in de ‘doodscultus’ van windmolens, warmtepompen en zonnepanelen. Want je moet toch wat, als straks het gas op is.

Ik ben het referendum gaan wantrouwen, sinds een handelsverdrag van 2000 pagina’s (met Oekraïne) met een muisklik kan worden afgewezen en met 51,9 procent tot een Brexit kan worden besloten.

Ik beken dat ik Europeaan ben. De open grenzen binnen Europa hebben het handelsland Nederland (en het handelsdorp Aalsmeer!) grote welvaart gebracht – dat deed de invoering van de euro ook. Je ziet aan de Brexit wat voor ramp zich gaat voltrekken als Nederland uit de EU stapt, zoals Baudet zou willen.

Het woord ‘onze’ komt in de speech van Baudet 31 keer voor – wie hij daarmee bedoelt, is niet duidelijk: zijn aanhang, het (kiezers-)volk of ‘de Nederlanders’?

Wat niet in zijn ‘vocabulaire’ voorkomt  [om ook eens een moeilijk woord te gebruiken] is het woord ‘vrijheid’. Misschien is dat door de PVV besmet geraakt.

Een vrije pers, waardenvrije wetenschap, vrije kunstbeoefening, een vrije publieke omroep, een vrije burger – en geen volgeling. 

Ik twijfel aan veel dingen. Maar één ding weet ik zeker: ik ben geen volgeling. Sterker nog, ik gebruik de vrijheid die ik – nu nog? – heb, om tegenstander te zijn en daarvoor de verantwoordelijkheid te nemen.

Ik heb overal schuld aan.