Wat beter had gekund

Je rijdt door het smalle kromme stuk Hortensialaan (de z.g. ‘blauwe buurt’ tussen de J.C. Mensinglaan en de Zwarteweg) en je ziet hoe de bussen van Connexxion zich langs elkaar – en langs de fietsers – heen wringen, dan denk je: wie heeft dit bedacht?

Burgemeester Brouwer heeft veel goeds gedaan. Hij heeft projectontwikkelaars op een afstand weten te houden en de winst op grondverkopen ten goede laten komen van de gemeente. Maar ten aanzien van het verkeer had hij helaas de opvatting dat hindernissen meer veiligheid betekenen.

Zoals ook dat rare ‘kruispunt’ van de Dreef met de Beethovenlaan en de Gluckstraat. Het was ooit mogelijk geweest om de brede Hortensialaan met een groenstrook in het midden te verlengen met de Dreef en de Mozartlaan tot aan de Legmeerdijk, maar ja…

En nu we het toch over de planning van de Hornmeer hebben, de Stommeerweg had bij de Zwarteweg een duik naar beneden moeten nemen, richting Vrouwentroost, en op de dijk ruimte moeten maken voor een wandelboulevard langs de Grote Poel. Maar ja…

Dan Vrouwentroost. In de jaren zeventig is ooit het besluit genomen dat, als de oude huisjes zouden worden verlaten, er groen voor in de plaats zou komen. Nu staat er een megalomane eco-villa…

Er is wel meer besloten over wat groen moest blijven. Zoals de Kleine Poel. Daar zouden in bescheiden mate wel woonarken worden toegestaan langs de erven van de Uiterweg, maar er moest een groene strook langs het open water blijven bestaan als buffer. Als je nu langs die poeloever vaart, kun je jaloers zwaaien naar de gelukkigen die het wel voor elkaar hebben gekregen direct aan het water te gaan wonen…

‘Niet bouwen achter het lint’, was het devies, voor de Uiterweg en de Oosteinderweg. Soms echter werd er een uitzondering op de regel gemaakt, ‘voor bestaande gevallen’. Nu is het zo, dat als je ergens maar lang genoeg staat, jouw uitzondering de regel is geworden. Dat is heel goed te zien als je er met de rondvaart van Henk van Leeuwen of Jan Koster langs komt.

In 2011 is er weer een nota woonschepenbeleid aangenomen. Ik geloof dat het de vierde keer is dat ik tijdens mijn leven een dergelijke nota voorbij heb zien komen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het vergunningenbeleid steeds weer aan de bestaande uit de hand gelopen situatie wordt aangepast. Uit de tijd van Brouwer herinner ik me nog de ‘strafpaal’ waar illegale arken naartoe werden gesleept. Waar is die gebleven?

Zo heeft elke bewindsman hier in het dorp zijn nalatenschap. Aan wethouder Boom moet ik nog het meest denken. Als ik bijvoorbeeld van de Stommeerweg de Gerberastraat opdraai, de vering van mijn auto het bijkans begeeft en mijn hoofd bijna van mijn romp schudt. En als ik dan over dat viaduct rijd en ook de overbodige drempels van Baanvak tegenkom, denk ik steevast ‘Piet-Boom-bonk, Piet-Boom-verdomme-bonk’.

Dat viaduct, trouwens, is in de jaren zeventig door de gemeente van de NS gekocht en geheel vernieuwd om een ongelijkvloerse doorgaande weg naar het Dorp mogelijk te maken. Het is echter aan – wederom – Piet Boom te danken dat de Aalsmeerderweg niet is doorgetrokken en een halve woonwijk de weg verspert.

Dat het, nadat de Zijdstraat was afgesloten, vele jaren te lang geduurd heeft voordat het Praamplein werd ontsloten, is ook iets onbegrijpelijks waarvoor het toenmalige college de verantwoordelijkheid draagt.

De toegankelijkheid van het Praamplein is een probleem dat op het bordje van het huidige gemeentebestuur ligt. Probeer als fietser vanaf de Stationsweg maar eens de Uiterweg op te komen. En terug vanaf het Praamplein is helemaal levensgevaarlijk. Als de Rabobank een Lidl is geworden kun je het Dorp beter mijden, als je leven je lief is. Het Praamplein: een parkeerplaats ACHTER een winkelcentrum is trouwens een unicum in de Nederlandse planologie!

Nog iets verbazingwekkends, maar dan van recentere datum, is de aanleg van Nieuw Oosteinde zonder openbaar vervoer. Nu wonen er nog jonge gezinnen, maar er komt een tijd dat de rollatorbejaarden onmenselijk lang onderweg zullen zijn om de bushalte op de Legmeerdijk te bereiken. Of moet een OV-drone dat te zijner tijd gaan oplossen?

Een andere gemiste kans is het ontbreken van een bruggetje in de Lijnbaan dat de slootjes van Dorpshaven met de Ringvaart had kunnen verbinden. ‘In mijn tijd’ hadden B&W beloofd ‘dat aan de projectontwikkelaar te zullen vragen’. Hier is dus duidelijk de regie uit handen gegeven – er liggen nu drempels in de Lijnbaan, dat wel.

‘Zo kan ik nog wel even doorgaan.’ – Dat is wel meer de laatste regel van mijn stukjes. Wordt vervolgd dus.