Waar het voor de meeste plaatsgenoten een zeer relaxte Koningsdag was, moesten de plaatselijke bakkers alle zeilen bijzetten om aan de enorme vraag van oranjegebak te kunnen voldoen. Zowel Müller Banket als Vooges hadden naar het succesvolle voorbeeld van snackgiganten een ‘drive through’ georganiseerd. Hun initiatieven leidden tot lange files.
Sven Müller had de drukte wel aan zien komen. Om ervoor te zorgen dat het verkeer voor de winkel in goede banen werd geleid had hij een koninklijke verkeersregelaar ingeschakeld. Velen herkenden onder de gouden kroon het gezicht van Mike Multi, altijd wel in voor een verkleedpartij. Liefhebbers van oranjegebak moesten er duidelijk wat voor over hebben. Aansluiten ter hoogte van het oude stationsgebouw en dan stapvoets richting het steegje tussen de makelaar en het hotel waar Sven zelf vanachter een kunstig gefabriceerd loket de bestellingen opnam en de bestuurder een stok met pinautomaat aanbood. Even verderop werden de bestelde oranjesoezen en/of tompoucen aangereikt. Gelukkig waren de klanten goed gehumeurd en hadden ze alle geduld van de wereld. Ondertussen draaide de bakkerij op volle toeren en werd er ook in de winkel gebak aan de man gebracht voor autoloze klanten.
Ook bij Hulleman in de Ophelialaan een lange rij gebakliefhebbers. Een onwerkelijk soort polonaise reikte van Primulastraat tot aan de Begoniastraat. Voor zes winkels langs stonden de klanten opgesteld. Een van de wachtenden haalde zijn schouders erover op. “Het valt best mee. Als je de anderhalve meter ruimte er tussenuit haalt, staan we allemaal voor de bakkerswinkel.”
Bakker Vooges had een verkooppunt voor de bakkerij in de Visserstraat gerealiseerd. Binnen werd met man en macht gewerkt om platen krokant korstdeeg van room en glazuur te voorzien, buiten werden de doosjes met een broodschuif door de openstaande raampjes aangereikt. Een half uur wachten op de oranje buit was ook hier voor de mensen geen enkel probleem. De gedachte dat wat je van ver haalt en meer moeite voor hebt moeten doen lekkerder is, maakte dat het wachten snel vergeten was.
Tekst en foto’s Arjen Vos