Show en Jachthoornkorps: uitgeblazen maar geen treurmars

Door: Arjen Vos. “Van alles hebben we geprobeerd om er leden bij te krijgen. Van promotie op scholen tot advertenties in de krant maar nieuwe aanwas is er niet gekomen. Dat betekent helaas dat we niet meer levensvatbaar te zijn.” En dus eindigt daarmee het bestaan van Show- en Jachthoornkorps Kudelstaart. Voorzitter Eveline Buskermolen heeft afgelopen zaterdag met enkele andere leden de laatste spullen opgeruimd en daarmee de oefenruimte aan Bilderdammerweg 116 leeg opgeleverd.

Het laatste optreden van het korps was precies een jaar geleden. Tijdens Sint Maarten was het altijd vaste prik dat de muzikanten in hun kenmerkende rood-witte uniform de snoepinzameling van een vrolijke noot verzorgden. Daarna stonden nog carnaval, Palmpasen en de Avondvierdaagse op de agenda maar daar ging vanwege corona al vrij snel een streep door. Net als door de oefenavonden omdat samen muziek maken in een afgesloten ruimte te risicovol was. Eind april heeft het korps voor de laatste keer samen geoefend. Dat het nu ‘einde oefening’ is, geeft volgens de voorzitter een zeer onbevredigend gevoel: “We zouden dolgraag iets van een afscheidsoptreden willen houden maar zien daar geen enkele mogelijkheid voor. Ook niet op een later moment omdat we daarvoor toch moeten oefenen en we nu geen ruimte meer hebben.”

Achteruit
Het ledenaantal van de in 1987 opgerichte muziekvereniging kende al jaren een neerwaartse lijn. “De laatste tien jaar liepen we achteruit,” zegt Eveline met onbedoelde maar toepasselijke beeldspraak. De reden moet volgens haar onder meer gezocht worden in het type instrument en de muziekstijl. “Met de jachthoorn wordt marsmuziek gespeeld zoals bekend is van militaire kapellen. Op het instrument ontbreekt een ventiel zodat niet alle noten gespeeld kunnen worden. Niet echt geschikt voor liedjes die je ook op de radio hoort, dat is meer voor harmonie of fanfare.”

Kwetsbaar
Daarbij is het volgens de voorzitter ook de huidige tijd die niet in het voordeel van het muziekkorps werkt. Kinderen hebben het druk met school, met sport en ploffen liever op vrijdagavond op de bank dan dat ze naar een oefenruimte gaan om muziek te maken. Dat ziet Eveline in haar eigen gezin ook gebeuren. Met vijf muzikanten was de familie Buskermolen hofleverancier van het uiteindelijk nog maar uit vijftien muzikanten tellende gezelschap. “Dat maakt je als korps ook kwetsbaar,” erkent ze, “je voelt je toch verantwoordelijk en boekt bijvoorbeeld geen vakantie tijdens carnaval. Daar hadden meer families in het korps mee te maken.”

Nederlands kampioen en Deutsche Meister
In de goede tijd bestond het korps uit zo’n 40 leden en werd er furore gemaakt bij taptoes en festivals in binnen- en buitenland. Absolute hoogtepunten waren de eerste plek op het Nederlands kampioenschap en de behaalde titel van ‘Deutsche Meister’ op een evenement in Duitsland. Bijzonder aan het korps was dat er niet alleen muziek gemaakt werd maar dat er tijdens uitvoeringen ook choreografie werd toegepast. Al werd dat onderdeel vanwege de krimp al enige tijd niet meer in praktijk gebracht

Ondanks het opheffen van de vereniging wil Eveline niet in een treurmars eindigen. “Het is jammer maar we kijken terug op een heel mooie tijd waarin door de jaren heen 80 liefhebbers muziek hebben gemaakt, er vriendschappen en huwelijken zijn ontstaan en we tijdens vele optredens heel veel mensen blij hebben gemaakt met onze muziek.

Ontwijkend
Op de vraag waar de instrumenten en de uniformen heen gaan en wat er met het gebouw gaat gebeuren, volgt een enigszins ontwijkend antwoord. We moeten het doen met: “De huidige leden hebben hun instrumenten mee naar huis genomen en de rest is verkocht.” Aan wie precies wil de voorzitter liever niet in de krant. Ook niet wie de nieuwe gebruiker van het karakteristieke houten onderkomen wordt, ooit op de kop getikt van de Universiteit van Wageningen. “Dat is aan de nieuwe eigenaar om bekend te maken. Wij leveren dinsdag 10 november de sleutel in.”

De trofeeën uit de goed gevulde prijzenkast zijn verdeeld onder de leden die daar interesse in hadden.

Foto’s Laurens Niezen Fotografie