Scholendienst Oosterkerk was kinderfeest

Bij de protestants-christelijke basisscholen in Aalsmeer en Kudelstaart is het traditie dat er jaarlijks een kerkdienst wordt bezocht en deels wordt medegeorganiseerd. Afgelopen zondag was de Oosterkerk gastheer voor De Hoeksteen, of zoals deze tegenwoordig heet: Triade Zuid.

Veel van de vaste Oosterkerkgangers hadden deze zondag plaats gemaakt voor de kinderen en de ouders en leerkrachten van de school. Dat waren er zoveel dat de parkeerplaats voor de kerkdeuren aan de Oosteinderweg nauwelijks groot genoeg was. Er was zelfs een verkeersregelaar ingezet om de instroom in goede banen te leiden.

Nieuwe predikant
Geen harde houten kerkbanken meer in deze kerk. Voor iedereen een comfortabele stoel met zachte zitting waarop het uur prima door te brengen was. Bij de mededelingen rolde een golf van teleurstelling door de kerkzaal omdat de beoogde nieuwe predikant, dominee Maathuis, op het laatste moment afzag van een verhuizing naar Aalsmeer. De kerk die nu al zes jaar vacant is, moet opnieuw een zoektocht starten. Hoop is er wel voor de Dorpskerk die ook een predikant heeft beroepen. Het is spannend of de onlangs gestopte Edjan Westerman snel een opvolger krijgt.

Verdwenen gymschoenen
De dienst in Oost was vrolijk en eigentijds. Centraal stond het Bijbelverhaal van Jozef die verleid werd door de vrouw van Potifar maar die toch niet inging op de avances van zijn meesters echtgenote. Over eerlijk zijn en de schuld krijgen terwijl je toch niks gedaan had. De kinderen luisterden aandachtig naar de vertelling van Sander van Willegen die precies lang genoeg was. Maar ook deden ze dapper mee met de diverse onderdelen van de dienst. Instrumentaal en vocaal droegen vele kinderen een steentje bij aan de muziek of speelden een alleraardigst en origineel toneelstuk over verdwenen sportschoenen tijdens de gymles.

Slechte reden
Vrolijkheid was er toen de kleine Kjeld uit de Bijbel wilde lezen maar met zijn blonde krullen nauwelijks boven het katheder uitkwam. Een attent kerklid loste het op met een krukje waarmee het ventje weer zichtbaar werd en onverstoord zijn tekst voorlas. 

Vertederend was het gebed waarin Leslie de mensen benoemde die er niet waren om een goede reden (wanneer ze ziek waren) of een slechte reden (omdat ze een feestje hadden…) Ook werd er in het gebed hulp gevraagd voor de dieren, en het stoppen van slavernij en oorlog.

Na de samenkomst was er in de achterliggende zaal volop ruimte en tijd voor ontmoeting met elkaar, en een heerlijke kop koffie. De meneer die voor aanvang van de dienst het verkeer regelde, stond na afloop met een collectezak bij de deur. Zijn gele hesje had hij uitgelaten.

Tekst en foto's Arjen Vos

(advertentie)