Hoe is het nu met.. Mees van den Broeck?

Door: Leni Paul. Je leven lang was je werkzaam als kweker. Een succesvol vakman die de ontwikkelingen in de tuinbouw in het algemeen en die van het eigen bedrijf in het bijzonder nauwlettend volgde. Jij en je vrouw werkten beiden keihard en toen er 10 jaar geleden de gelegenheid was je bedrijf te beëindigen greep je die kans met beide handen aan. Van een ruim huis in het groen verhuisde je naar een appartement op het Drie Kolommenplein. “We hebben het hier heerlijk en genieten elke dag van ons leven in het hartje van Aalsmeer” aldus Mees en Ina van den Broeck. Het echtpaar Van den Broeck woont vierhoog en heeft vanuit hun torenappartement een schitterend uitzicht op de levendigheid van het Drie Kolommenplein. Toen 23 jaar geleden de appartementen werden gebouwd meldde het kwekersechtpaar zich onmiddellijk aan.

We blikken zoals gewoonlijk terug op de jeugd van de in Aalsmeer-Oost geboren Mees wiens vader smid was op de Machineweg. “Dat vak trok me niet en ik ging liever werken in een garage in Amstelveen. Sleutelen aan tractoren bij mijn vader vond ik wel weer leuk. Het kwekersvak kwam echter ook al snel in zicht toen ik van mijn twee  vrienden Ad Jongkind en Cees Verbeek, met wie ik ’s zondags altijd koffie dronk, me zeiden dat Jan Jongkind personeel zocht op de kwekerij. En daar, bij Jan Jongkind, is mijn liefde voor de rozen en het kweken daarvan gegroeid.” Je werd kwekersknecht zoals men dat toen noemde en er van agrarisch medewerker nog niet werd gesproken.

Geld lenen
“Ik bleef er een  jaartje en toen kwam de kwekerij van mevrouw Schouten aan de Hornweg te koop. Ik voelde daar wel voor. Ja, ik moest er natuurlijk geld voor lenen. Mijn vader lag er wel wakker van, dat ik geld ging lenen. Nee, ik niet, ik durfde dat wel aan.” De start met 1800 m2 rozen liep goed en toen een jaar later een kas van 2000 m2 en al snel wederom 2500 m2 kon worden bijgebouwd aarzelde de jonge durfal geen moment. Met de cultivars Motrea, Pink Chiffon en Baccara werden voor de klok goede prijzen behaald. “Ja, voor die aankopen moest ik weer voor een lening naar de bank. Maar ik vond en vind nog steeds, je moet iets durven. En hard werken natuurlijk. Ik ben zowel een ochtend-, een middag- en een avondmens, dus dat scheelt. En mijn vrouw heeft me daarin altijd gesteund”. Terugkijkend noemt hij het kwekersvak “een leuk vak”.

De zaken liepen goed. Na enkele jaren Hornweg kwam uit onverwachte hoek een kans een groot en modern bedrijf te beginnen aan de Mijnsherenweg in Kudelstaart. “Ik las in het weekend een advertentie van kassenbouwer Van den Hoeven uit het Westland. Hij  had land gekocht in Kudelstaart en wilde daarop kassen gaan bouwen. Dat leek me wel wat en ik ben me gaan oriënteren op de mogelijkheid om naast  het bedrijf op de Hornweg een tweede bedrijf te bouwen. We kweekten toen Mercedes en Champagne, veel gevraagde soorten in die tijd.” Naast je kennelijk groene vingers die er voor zorgden dat er een goed bestaan als kweker kon worden opgebouwd heeft je technische kennis je ook nooit verlaten. “Dat klopt. Ik heb bij Brinkman destijds helpen brainstormen en weer later hebben we bij technisch bedrijf Jamafa als een van de eerste kwekers een rozenbosmachine gekocht. Ik was ook de eerste die op hydrokorrels de kleinbloemige Friso ging telen.We sneden zo’n vier tot vijfhondertd rozen per vierkante meter. Dat was erg druk. We zijn toen later op de grootbloemige First Red overgegaan.”

Gedurfde plannen
En heeft Ina altijd achter je toch wel gedurfde plannen gestaan? “We hadden intussen een jongen en een meisje gekregen. Ruud is nu 54 en Sylvia is 50. Ina heeft vanaf het begin mee geholpen in het bedrijf. Sorteren, pluizen, dat deed ze allemaal.” En toen kwam na vele jaren keihard werken de wens op voor een leven in rustiger vaarwater. Ina:”Ja, ik wilde altijd graag, als we ouder zouden zijn geworden, naar een plek met meer reuring. Ik hou daarvan, wat reuring om me heen. Hartje Aalsmeer trok me wel en toen op het Drie Kolommenplein appartementen kwamen zijn we direct gaan kijken.” Mees: “We waren hier allebei direct enthousiast en hebben meegeloot. Er waren vijf penthouses en daar wilden we graag gaan wonen. We konden er eentje betrekken en wonen hier nu 23 jaar.”

Mees heeft naast zijn kwekerij altijd diverse bestuurlijke functies bekleed. “Ja, die zijn vaak zo maar op me afgekomen. Ik dorst soms niet meer naar vergaderingen toe, want dan werd er weer aan me gevraagd of ik een of andere functie niet zou willen bekleden. Ik zat in de Christelijke Boeren- en Tuindersbond, heb samen met Dirk Been en Barend Wegman veel aan de corso-organisatie van de Hornweg meegewerkt. Je kon dat ook doen omdat je goed personeel had en Ina ook achter me stond. Ik was ook jaren voorzitter van de Kwekers Hulpverleningsdienst. Ook bij de VVD ben ik wel betrokken in een adviescommissie. Ik maakte ook deel uit van de rozencommissie van de VBA en mede door die laatste functie ben ik ook diverse malen met de veiling op reis geweest. Zo waren we bijvoorbeeld met de veilingmensen in Israël. En dan maak je kennis en dineer je met de burgemeester van Jericho. Dat is toch allemaal erg interessant.”

Toen Mees 65 werd begin hij terug te zien op zijn succesvolle kwekersbestaan. “Het werd er inmiddels niet gunstiger op in de tuinbouw. Het gas voor het bedrijf werd bijvoorbeeld zes ton duurder. We hadden destijds de goede tijd gehad en we besloten om met ons werkzaam leven te stoppen en om te zien naar een andere woning. En nu zitten we dus hartje dorp.”

Veel continenten bezocht
De vele voorwerpen in de gezellige, van veel bloemen en planten voorziene kamer hebben een exotisch tintje. Zo wordt bij de entree van het appartement al direct de aandacht getrokken door een veelkleurige wandversiering uit Sri Lanka. Ina:”Dat schijnt geluk te brengen. Nou, dat willen we toch wel.” Beiden beklemtonen dat ze een flink deel van onze aarde hebben gezien. En zeker in deze coronatijd, waarin reizen nauwelijks mogelijk is, kijken ze met voldoening terug op hun reizen naar verre landen.

Een onverwachte verrassing viel hen vier jaar geleden ten deel toen het lot van de BankGiroLoterij hen zeer gunstig gezind was gezind. “We wonnen een diner voor 55 personen dat speciaal voor ons werd geserveerd. We werden met de gehele familie opgehaald met een bus en kregen daar, pal onder de Nachtwacht, een vorstelijk diner opgediend. Een gebeurtenis om nooit te vergeten”. Mees, grappend: ”Alleen Obama en koning Willem Alexander waren ons voorgegaan.”

23 jaar nu wonend op Het Dorp. Echter ook hier trok het bestuurlijk bezig zijn de 78-jarige Van den Broeck. “Er zijn hier in deze woontorens vijf Verenigingen van Eigenaren, elke toren heeft een voorzitter. Toen we hier kwamen was dat nog één vereniging voor alle vijf en ik werd gevraagd als voorzitter voor de vijf woontorens. Inmiddels is die vereniging na vijf jaar gesplitst en heeft elke toren nu een eigen voorzitter. Je bent dan een aanspraakpunt voor alle bewoners. Ik ben nu al weer enkele jaren voorzitter van deze toren.”

Altijd aan de Hornweg en de Mijnsherenweg tussen fleurige rozen en een flink stuk groen gezeten. Was dat hier snel wennen? Ik word meegetroond  naar de ruime keuken van waaruit je in op een goed verzorgd stukje gazon met een beplante border stapt. “We hebben hier ons eigen stukje groen op het dak. We zitten in de zomer heerlijk buiten. Nee, we zouden hier echt nooit meer weg willen en genieten elke dag van ons  heerlijke huis.” Ina: “En voor de deur is er reuring genoeg. We hopen hier gezond oud te worden.”

Foto’s Arjen Vos en archief familie van den Broeck