Hoe is het nu met.. Jan Dreschler?

Door Leni Paul. Hoe is het nu met Jan Dreschler? “Bezig blijven houdt je gelukkig.” Jarenlang was Jan Dreschler als directeur/bestuurder verbonden aan het Zorgcentrum Aalsmeer. Inmiddels geniet hij al weer vele jaren van zijn pensioen. Waar houdt hij zich inmiddels mee bezig? Een gesprek met een positief denkende man vol initiatieven die zich sinds zijn pensionering, nu zeven jaar geleden, geen moment verveelt.

Een korte terugblik op het leven van Jan Dreschler (1950) waarin hij opgewekt aangeeft op de leeftijd van zes weken uit Zwanenburg naar Amsterdam te zijn verhuisd (“ik voel me een Amsterdammer”). We spreken af elkaar te tutoyeren. Lagere School in Badhoevedorp, HBS Hermann Wesselink College in Amstelveen. Toen al enig idee wat je wilde worden? “Ik werd getest en daar kwam uit journalist of bibliothecaris. En ik ben geen van de twee geworden.”

Atoomkoppen bewaken
Na het behalen van het HBS-diploma wilde ik naar Engeland en ik ben daar gaan werken in een verpleeghuis in Eastbourne. Ja, wonderlijk, de ene dag zit je nog op school, de volgende dag sta je dementerende ouderen te wassen. Ik ben daar zes maanden gebleven en ben daarna een half jaar gaan rondzwerven door Europa, heb van alles gedaan. Toen moest ik verplicht in dienst en werd ik onder meer in Duitsland ingezet bij het bewaken van atoomkoppen en raketten. Ik ben daarna een verpleegkundige A-opleiding gaan doen in het VU- ziekenhuis en heb er na diplomering ruim zes jaar gewerkt. Ik heb er in zes jaar alle rangen doorlopen. Tegelijkertijd heb ik in die tijd daarover een boek geschreven. Er was namelijk tot die tijd geen boek over verpleging van kankerpatiënten en het boek wordt nog steeds gebruikt.”

Had je tijd voor het schrijven van zo’n ongetwijfeld gedegen boek met bepaald geen luchtig onderwerp? “Ik werkte drie dagen per week en zat twee dagen te schrijven. Op een gegeven moment solliciteerde ik in de Achterhoek waar ik hoofd verzorging kon worden van een verpleeghuis in Warnsveld. Ik was inmiddels getrouwd, we kregen een tweeling en zijn vandaar verhuisd naar Woubrugge waar ik bij een zorginstelling ging werken. In 1995 solliciteerde ik in Aalsmeer, in mijn ogen toch een wereldplaats met zakelijke contacten over de hele wereld. Aan de andere kant behoudt Aalsmeer toch wel het karakter en de eigenheid van een dorp. Dat zie ik als zijn charme. Toen ik hier kwam was het uiteraard een heel andere tijd als nu. Er waren honderd personeelsleden in het Zorgcentrum, we hadden nog geen computer. Later is dat uiteraard allemaal veranderd en toen ik vertrok waren we met driehonderd medewerkers en heel veel computers.”

Hippiecultuuur
Nog even terug naar je jonge jaren. Wat was je voor soort van jongere? Het antwoord komt snel. “Ik was van de toen in Amsterdam heersende hippiecultuur. Lang haar, de groep van Roel van Duijn, veel aanwezig zijn rondom het Lieverdje, de Kabouters, bepaalde kleding dragen.” Jan Dreschler was 23 jaar de directeur van het Zorgcentrum, maar deed daarnaast van zich spreken op divers gebied. Hij zette zich onder meer in voor de politiek en was geruime tijd voorzitter van de plaatselijke afdeling van het CDA. Daarnaast maakte hij al vele jaren deel uit van het bestuur van de Klub van Lange Mensen (KLM). Dat laatste behoeft geen nadere uitleg want je zult Jan Dreschler letterlijk niet gauw over het hoofd zien. “Ik was een meter achtennegentig, maar dat ben ik nu niet meer. Wat die club van lange mensen doet? Onder meer lobbyen we voor zowel mannen als vrouwen op het gebied van kleding, we letten op het formaat van zitplaatsen op divers gebied, in kerken, theaters en zo.”

In 2016 ging je met pensioen en nam je afscheid van het Zorgcentrum Aalsmeer. Terugkijkend is de oud-directeur graag bereid uitgebreid in te gaan op de vele veranderingen die er tijdens zijn werkzaam leven hebben plaatsgevonden in met name de ouderenzorg. Hij spreekt over het verdwijnen van de bejaardenhuizen-oude-stijl, over de toename van het aantal ouderen en hulpbehoevenden, van het tekort aan arbeidskrachten in deze branche en over de alom bekende moeilijkheden waarmee we worden geconfronteerd. Je schreef daar al heel veel over en noemde onder meer de toegenomen papieren rompslomp en ambtelijke voorschriften, een klacht die ook de huidige huisartsen niet vreemd in de oren klinkt.

Hoe ben je de vrije tijd gaan invullen nadat de zware taak van het directeurschap niet meer op je schouders rustte? “Ja, ik dacht, ik ga eens over een hobby nadenken. Ik hield me wel al eens bezig met schilderen en dacht, daar moet ik me eens meer in gaan verdiepen. Iedereen kan schilderen zei me iemand en ik ben sindsdien toen ook eens meer gaan schilderen.” Niet zonder succes: inmiddels werd het werk van Dreschler al diverse malen tentoongesteld en ook zal hij wederom deelnemen aan de op 16 en 17 september te houden Aalsmeerse Kunstroute en zal zijn werk te zien zijn in, hoe kan het ook anders, zijn oude vertrouwde werkplek, Zorgcentrum Aalsmeer. Ook op diverse andere locaties, zoals in Mijnsheerlijkheid was het werk van de enthousiaste schilder al diverse malen te bewonderen.

En al mag hij dan niet het destijds gegeven beroepsadvies: dat van journalist, te hebben opgevolgd: Jan Dreschler is nog steeds een vaardig scribent met een vlotte pen en de lezer van AalsmeerVandaag zal dan ook de komende maanden journalistieke bijdragen van hem gaan aantreffen.

Gevulde dagen
Het blijkt duidelijk: de dagen van Jan Dreschler zijn gevuld. Naast dagelijkse fitness in Amstelhof en het veelvuldig fietsen, het figuratief schilderen en het volgen van colleges in geschiedenis aan de VU zijn er de kleinkinderen en de diepgaande interesse in veel onderwerpen zoals de kerkgeschiedenis en het zich inzetten voor de Nederlands Gereformeerde Kerk in Rijsenhout. “Ik ben een gelovig mens” aldus Dreschler. Ook is Dreschler lid van de Raad van Toezicht (“min of meer de baas van het bestuur”) in de Haarlemmermeer gevestigde zorginstellingen Horizon en Westerkim. Ook reizen is van jongs af aan een hobby van Jan Dreschler geweest die nog met veel plezier terugkijkt van een lange reis met zijn zoon door Amerika, waarbij de onderwerpen geschiedenis en country en bluesmuziek respectievelijk bij vader en zoon centraal stonden. Voorts maakt Dreschler deel uit van een Aalsmeerse leesclub en houdt hij zelf ook lezingen zoals onlangs voor de plaatselijke Rotary Club waarbij hij de leden voorhield hoe zij gezond oud kunnen worden. “Ja, er is altijd wat te doen. Ook ga ik regelmatig met mijn vrouw met de caravan op pad” zegt Dreschler voor wie het woord verveling onbekend is. “Actief blijven, dat is erg belangrijk en dat houdt je gelukkig!”

(Foto’s Arjen Vos)