Waar het bij voorgaande edities nog wel voorkwam dat er langs de Van Ceeffkade auto's probeerden te passeren, was het deze Dodenherdenking twee minuten doodstil. Alleen de wind door de bladeren maakte geluid. De bijeenkomst voor het gemeentehuis werd door enkele honderden mensen van verschillende generaties bezocht.
Voorafgaand was er in de Karmelkerk een korte dienst geweest. Even over half acht zette muziekvereniging Flora in waarna het plein langzaam verder vol druppelde. De scouts van WIOL & Willem Barendsz hadden hun positie ingenomen voor de ophaalbrug en twee veteranen flankeerden het monument met daarop de elf namen van de in de oorlog omgekomen Aalsmeerse mannen.
Nieuw waren dit keer de dranghekken waarmee verschillende vakken waren gecreëerd. De duiven die de laatste jaren werden vrijgelaten, bleven deze cermonie achterwege. Wel lazen volgens traditie kinderen van de basisscholen Samen Eén en De Brug gedichten voor over oorlog, vrede en vrijheid.
Grote en kleine verhalen
Burgemeester Nobel legde de aanwezigen uit op welke manier je kunt herdenken. “Dat doe je door verhalen te vertellen. Verhalen over wat er gebeurd is tijdens de Tweede Wereldoorlog. Verhalen over moed en opoffering. Grote en kleine verhalen over leugens en verraad. Verhalen over angst, onmacht en vernedering, maar ook over trouw, vriendschap en hoop.”
Nobel riep op om de verhalen te blijven vertellen. Zodat de elf namen op de gevel achter hem niet slechts een naam op een muur zijn, maar echte mensen die sneuvelden voor onze vrijheid. Het vak met familieleden van deze omgekomen Aalsmeerders wordt misschien jaarlijks kleiner, de jongere generatie schuift er, zij het voorzichtig, wel bij aan.
Persoonlijk
Via de verhalen van Anne Frank, Nelson Mandela, Adriaan van Dis en Nico Borgman kwam Nobel bij zijn eigen vader uit die bang was voor onweer. “De harde knallen brachten hem terug naar de bombardementen op de fabrieken in Duitsland, waar hij verplicht te werk was gesteld,” zo gaf Nobel een inkijkje in zijn leven.
“Er zijn steeds minder mensen die de oorlog persoonlijk hebben meegemaakt,” zo vervolgde Nobel, “door hun verhalen beseffen wij hoe dankbaar wij mogen zijn dat we in een vrij en democratisch land leven. We hoeven niet ver te kijken om te zien wat er gebeurt in landen waar dat niet zo is. Bijna dagelijks zien we de beelden ervan op de televisie. Hierdoor realiseren we ons wat een voorrecht het is dat wij in Nederland en Europa al meer dan 70 jaar geen oorlog hebben gehad, dat generaties kinderen hier in vrede en vrijheid konden opgroeien.”
Extremisme
Volgens Nobel hebben we de verhalen over de oorlog nodig om de waarde van vrijheid met elkaar te blijven delen en de tegenstellingen tussen mensen te overbruggen. “In Nederland, net als elders in Europa, zien we weer allerlei vormen van extremisme de kop opsteken. Elke vorm van extremisme verleidt mensen tot het wegzetten van anderen. Om politieke redenen, om religieuze redenen, om wat voor redenen dan ook. Het leidt uiteindelijk tot vervreemding, verharding en conflict. Wij moeten voorkomen dat dit gebeurt in ons land.”
Daarom is het volgens de burgemeester belangrijk om te herdenken: “In plaats van elkaar buiten te sluiten, moeten we naar verbinding zoeken. Daar helpt een gedeeld verleden bij.”
Na de toespraak, gedichten en het eerste couplet van het Wilhelmus werden door diverse groeperingen en mensen bloemen gelegd bij het monument. Aansluitend was er koffie in het gemeentehuis en bestond er gelegenheid om de film te zien die twee jaar geleden is gemaakt over de oorlog in Aalsmeer.
Foto's: (vp) ieder herdenkt op zijn eigen manier (boven) Franka du Pau geeft het taptoesignaal (onder) burgemeester Nobel aan het woord. Foto's Arjen Vos, zie ook de gallery hieronder