FortNight’s Stampede

(Recensie) Door: Pierre Tuning. Als losgebroken kudde bizons gaat de bigband los, zaterdagavond in Bacchus. De FortNight Swing Bigband heeft niet minder dan zeventien maanden in gedwongen lockdown gezeten. Niet, dat de Ronde-Veners muzikaal zijn stil blijven staan; zij moeten goed geoefend hebben, anders kan de band niet zo fris en geroutineerd klinken.

Bij het eerste nummer, ‘88 Basie Street’ hoor je meteen waar de inspiratie ligt: bij de befaamde bigband van Count Basie in de jaren ’70 en ’80, en diens arrangeur Sam Nestico. De verende swing van de ‘walking bass’, de ritmegitaar, de inspirerende akkoorden van de piano, het subtiele gebruik door de drummer van de ‘hi-hat’ en de forse slagen op de ‘snare drum’ bij de luide inzet van de blaasinstrumenten – het is precies datgene wat de Basie-band vanaf de jaren 1930 zo uniek maakt.

Het feest komt goed op gang bij het Zuid-Amerikaanse ‘Latin Quarter’ – oorspronkelijk een nummer van gitarist Marc Antoine, maar nu gearrangeerd door orkestleider Frans Cornelissen. Je hoort hoe gedisciplineerd de stemmen van de trompet-, trombone- en saxofoonsectie zich swingend mengen en elkaar aanvullen, alsof zij in de afgelopen maanden niets anders gedaan hebben dan lekker met elkaar muziek maken.

En als zangeres Wendy Sneiders zich tussen de muzikanten op het podium wringt, is het niet anders. De timing is precies, de begeleidende samenklanken klinken inspirerend, de zang klinkt lekker bij de bekende songs ‘I’ve Got You Under My Skin’ (een hit van Frank Sinatra), ‘Mr. Bojangles’ (Sammy Davis Jr.), ‘Fever’ (Peggy Lee) en ‘Moondance’ (Van Morrison). Niet minder swingend klinkt de overbekende Braziliaanse samba ‘Mas Que Nada’ (Sergio Mendes & Brasil 66).

Na de pauze klinkt, hoe kan het ook anders, het door Sammy Nestico gearrangeerde Count Basie-nummer ‘Hay Burner’ – een ‘all bigbands’ favorite’. Dan: de voor zangeres en bigband gearrangeerde songs, oorspronkelijk door vocalisten van totaal verschillende pluimage vertolkt, zoals: ‘You’ll Never Walk Alone’ (ooit door Frans Cornelissen in driekwartsmaat gearrangeerd voor Lee Towers), ‘Natural Woman’ (Aretha Franklin), ‘Almost Like Being In Love’ (Natalie Cole), ‘A Night Like This’ (Caro Emerald), ‘Valerie’ (Amy Winehouse) en ten slotte ‘Route 66’ (Nat King Cole).

Slechts eenmaal worden deze zangnummers afgewisseld door een instrumentaal – en wat voor één! Orkestleider en arrangeur Frans Cornelissen vertelt met enige trots dat hij al sinds de oprichting als trombonist deel uit maakt van New Cool Collective van Benjamin Herman. De negentienkoppige bigbandformatie ontstond in 1996 tijdens de Big Mondays-avonden in café Meander in de Voetboogsteeg in Amsterdam. Vandaar dat ook FortNight Swing Bigband zich uitleeft bij het nummer ‘Big Mondays’. De avond kan niet meer stuk!