Het was een haast surrealistich beeld wat zich zaterdagmiddag afspeelde op de sloten en plassen rondom de Uiterweg. Een vloot van varende en feestende platbodems trok langs het centrum, toevallige passanten in verwarring achterlatend.
Het festijn had veel weg van een pramenrace met de bekende klanken van pruttelende penta's en enigszins uitgedoste bermanningsleden. Zo'n 200 liefhebbers bleken hartje winter wel te porren voor deze 'Barre Bokkentocht', zoals de initiatiefnemers het vaartochtje met vrienden hadden gedoopt. Verdeeld over achttien platbodems werd het een gezellig middagje op het water.
Geen Project X
Een maand of twee geleden ontsproot het idee bij een vriendenclub. “Waarom maar één keer per jaar varen met een praam?” vroegen de mannen zich af. En dus werd een datum geprikt, een naam bedacht en vrienden gevraagd mee te doen met het winterse vaarfeestje. Veel liefhebbers zegden toe om te komen. Bewust werd het plan buiten de sociale media gehouden. Geen Project X toestanden, gewoon een vaartochtje.
Hindernis
Verzameld werd op een eiland van een van de vrienden waarna de groep er anderhalf uur voor uittrok om door het welbekende plassengebied te toeren. Daarbij werd de veelbesproken Aardbeienbrug niet overgeslagen. Het object, tijdelijk verlaagd vanwege extra ondersteuning, bleek geen al te grote hindernis. Met de hoofden omlaag paste elke bok of praam er krap aan onderdoor. Obstakels waren er wel op een ander gebied. Hoewel de dooi voor het weekend weer tijdig intrad, was er hier en daar nog wel sprake van ijsvorming. Al hakkend moesten de schippers zich soms een vaarweg zien te banen.
Bij het Praamplein waren er toch wat nieuwsgierigen op de reuring afgekomen. Ze zullen ongetwijfeld met verbazing hebben staan kijken naar de spontaan ontstane vaartocht die eindigde met een borreluurtje In De Zotte Wilg.
Zoals het vaak gaat in het Aalsmeerse: het zal vast niet bij deze ene keer blijven. Een traditie is zomaar geboren.
Tekst Arjen Vos, foto's Jaap Maars
(advertentie)